#508 - Vis in een regenjas

Ja, dat wachten op een reactie. Iedere keer weer. En dan de grote vraag: gaan ze het waarderen of niet? Ik vind hem briljant gevonden. Met een glimlach gelezen.
‘Tony, ne schrijver gade nie worden, blijven voetballen!’   ---> ik krijg een déjà vu met een Calvé-reclame: Jij kunt echt niet voetballen, hè Pieter? (over een jonge Pieter van de Hoogenband, zwemkampioen)

denk ik terwijl mijn linkerhand de haartjes op mijn balzak aait. Ik haal mijn linkerhand uit mijn onderbroek en ververs de webpagina.  ---> je herhaalt "linkerhand" drie keer kort achter elkaar. We weten al dat het je linkerhand is en dat je hem in je onderbroek hebt, dus waarom nog een keer noemen? Misschien:
... denk ik terwijl ik de haartjes op mijn balzak aai. Ik haal mijn hand uit mijn onderbroek en ververs de webpagina.

moeders’ dromen ---> het ah-teken hoeft niet

Ha Tony! Ik zal je dan ook maar uit je lijden verlossen en snel een reactie plaatsen! Jouw stukje tekst is zó herkenbaar. Op Sonja na dan, ik heb geen Sonja. En ook geen harige ballen. Of überhaupt ballen. Wel ben ik zo'n bejaarde die graag reacties wil op haar flutwerkjes. Heel graag gelezen.

Deze zin vind ik wel een beetje gek klinken: 'Vanaf ik Sonja binnendraaide, stopte ik met voetballen'

Ik zou nog 'dat' tussen vanaf en ik plaatsen en ik weet niet zeker of je iemand kan binnendraaien? Ik zou eerder gaan voor hengelen, maar dat kan ook persoonlijke voorkeur zijn.

Hoi Tony,

Dit is een mooie beschrijving van wachten. Dat idiote cirkeltje van het zo gefixeerd zijn op het gewenste resultaat dat je het uiteindelijk alleen maar erger maakt. In jouw verhaal is dat natuurlijk de ververspagina, maar die kan vele andere vormen aannemen. Uiteindelijk ga je dan naar afleiding zoeken waarvan je weet dat die niet gaat helpen, of misschien zelfs slecht of ongepast zou zijn als iemand zou weten wat je aan het doen of denken bent. Ziedaar Sonja en hoe je personage zich niet alleen door de gedachte aan haar laat afleiden, maar dan ook meteen meeneemt wat de schrijvers van het forum daarover zouden denken. 

Dit is voor mij wachten in al zijn kwetsbaarheid beschreven. Zeker ook omdat het personage zo veel over alles piekert dat zelfs het woord 'jeugdtrauma' valt. 

Heel goed gedaan!

Groet, 

Nadine

P.S. 

Ik hoop dat het wachten op de coach de kwelling waard is geweest ;) 

Ik zat er helemaal klaar voor, maar ik vind het helaas een wat slap verhaal deze keer. Volgende keer beter.

Ik ken de muisarm maar de F5 vinger kende ik nog niet. Die zal je HP wel hebben van het drukken op de toets. Heel leuk verhaal, met plezier gelezen.

Met plezier en toch ook enige afschuw gelezen, erg goed gedaan! Die linkerhand bij de balzak en daarna op de muis vond ik juist heel goed gevonden. Wel smerig, vandaar mijn afschuw. Het maakt me blij dat ik niet met jouw muis hoef te werken, ik vraag me wel ineens af of ik de onze niet wat vaker schoon moet maken, hahaha. 

Verder een heel herkenbaar verhaal en origineel beschreven. Heel graag gelezen!
 

Lekker weer, Tony! Goed dat je de voetbal voor die andere bal hebt ingeruild.

Dat die duim naar vis rook, Tony, toen je de titel bedacht lijkt mij de logica zelve als je de rest van het verhaal leest. Waar John een vinger in jouw verhaal vond is mij dan weer een raadsel, tenzij je die passage inmiddels gewist hebt. Om te voetballen in Brugge, moet je weten naar welke kant je de bal moet schieten, want hem binnendraaien lukt niet altijd.  ZGG

Laura ik ken meer mannen die graag hun hand op hun kruis leggen. Ik dacht. Nu ga ik eens googlen waarom dat is. Op Margriet .nl lees ik (voor zover een vrouwenblad daar verstand van heeft natuurlijk) dat het een manier is om te beschermen tegen onverwachte aanvallen.  

En toen dacht ik. Het past wel in het verhaal. Tony beschemt zijn kindermaker voor de reacties op zijn verhaal. 

Dank allen, en sorry mespunt!