#507 - Nu wordt alles anders
Met lood in mijn benen loop ik naar binnen. De ziekenhuislucht slaat in mijn gezicht. Het lijkt alsof de lucht hier te ijl is om te ademen. Ik ben duizelig.
Naar adem happend loop ik de trap op, naar de eerste verdieping. De gang naar de IC gaat open met een koord. De schuifdeuren sissen open. Ik stap naar binnen en de deuren sissen achter me dicht. Het is te stil in de gang. Door een waas zie ik mijn vader, mijn moeder. Ze merken me pas op als ik vlak achter ze sta. Hun dikke, rode ogen vertellen genoeg.
Mijn moeder belde me nog geen 2 uur geleden: ‘Je broer heeft een ongeluk gehad, het is niet goed, kom gauw’. Ze had direct opgehangen, ik had geen kans om nog verder te vragen.
Uren verglijden, af en toe bezoekers. Nog jonge mannen die komen kijken hoe hun vriend, mijn broer erbij ligt. Of het nog goed komt. Ik ken ze niet, geen idee wat mijn broer zoal met zijn leven doet. Of deed.
Als ik terugkom van de WC zie ik door de deur dat mijn broer rechtop zit. Dat kan helemaal niet! Hij ligt in coma! Maar hij zit! Zijn hoofd is drie keer zo dik als normaal. En rauw. Gebroken jukbeen, gebroken oogkassen, gebroken kaken. Maar hij zit, en hij heeft zijn ogen open.
Op dat moment besluit ik dat ik het anders ga doen. Dit is mijn broer. Ik wil hem houden. Ik wil hem leren kennen. Wie is hij? Wie zijn die vrienden? Ik neem afscheid van mijn broer die ik kende. En ik omarm mijn broer die net wakker is geworden. Nu wordt alles anders.
Wat goed, alweer een nieuw…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Wat goed, alweer een nieuw forumlid. Welkom Marits. Door Enter+shift in te drukken vermijd je extra witregels tussen de alinea's. Je tekst is voor mij een beetje raadselachtig door de "heropstanding" van de broer, maar hij is goed geschreven. Daarnaast vind ik er niet echt de opdracht in terug. Doe je morgen weer mee met de nieuwe weekopgave?
Grinnik, bij je eerste…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Grinnik, bij je eerste bijdrage gelijk de opdracht naar je hand gezet. Welkom! Ik vind je invalshoek leuk, maar of het echt uit de verf komt...? De reden van verwijdering spreekt er niet uit, ook niet het waarom van de tweede (?) kans. Nochtans leuk geschreven.
Je kunt ook overdrijven :-D. Een tandje (of twee) minder komt de geloofwaardigheid ten goede.
Commentaar Marc –…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Commentaar Marc – Hostwriters
Een goed geschreven verhaal waarin ik echter onze opdracht niet herken. Het begin zet je direct in de juiste sfeer, met de beschrijving van het ziekenhuis en de geur. Het is soepel geschreven, moeiteloos bijna, alsof je een ervaren pen leest. Het drie keer zo dikke hoofd … komt het door het verband eromheen? Anders doet deze overdrijving het realiteitsgehalte van dit verhaal de das om, wat dan eigenlijk jammer is. Het is ergens dan toch een afscheid nemen van een familielid, maar dan ‘anders’. Goed geschreven wel … of zei ik dat al?
Commentaar Mili – Hostwriters
Marits, ben ietwat kritischer dan Marc.
De ziekenhuislucht die in het gezicht slaat en dan is de lucht te ijl om te ademen? Ik vind ‘slaan’ en ‘te ijl’ lastig te combineren.
‘Ze had direct opgehangen, ik had geen kans om nog verder te vragen.’ ‘Had’ en ‘had’ verzwaart je tekst onnodig. Waarom niet gewoon in de vt: Ze hing direct op en ik kreeg geen kans om nog verder te vragen.
Afkortingen die we letter voor letter uitspreken, schrijven we over het algemeen met kleine letters en zonder punten – zeker als zo'n afkorting erg ingeburgerd is: wc, cv, tv, hbo, bv. Daarnaast heb ik mij altijd afgevraagd waarom een lezer zou moeten weten of de hp, of wie dan ook, naar het toilet is geweest. Nogal antiboeiend.
Te veel uitroeptekens staat agressief.
‘Ik neem afscheid van mijn broer die ik kende.’ Je lezer weet dat het om je broer gaat (mijn broer). Ook klopt het gevoelsmatig niet; hij wil een andere broer leren kennen: Ik neem afscheid van de broer die ik kende.
Ben het wel met Marc eens dat je weet te schrijven. Heb meer oog voor details, quoi.