#507 Koude douche
Koude douche
‘In de hal,’ zeg ik terwijl ik de telefoon onder mijn kin houd. ‘Ben er bijna.’
Mijn hart klopt in mijn keel en ik krijg mijn ademhaling niet onder controle.
‘Haast je,’ zegt mijn moeder. ‘Iedereen zit al klaar.’
‘Altijd hetzelfde,’ hoor ik mijn vader op de achtergrond zeggen. ‘Ik schaam me de ogen uit mijn kop.’
‘Rustig Hendrik,’ reageert mijn moeder, ‘hij kan je horen.’
Het feit dat ze het niet eens voor me opneemt, steekt me. Lodewijk kwam altijd met alles weg, in tegenstelling tot mij. Zelfs in de dood zal hij met alles wegkomen.
‘Je houdt het netjes jongen,’ zei mijn vader toen hij me vlak na het overlijden van mijn broer sommeerde om ook te spreken. ‘Geen fratsen.’
De monitoren in de hal tonen foto’s uit het leven van Lodewijk. De meeste herken ik en ze roepen alleen maar afkeer op. Achter iedere afbeelding schuilt een verhaal van vernedering, verstopt achter het masker van zijn eeuwige glimlach. Daar waar het familiebedrijf en zonen zou moeten heten, bleef slechts het enkelvoud en zoon over als bewijs dat de hechte familie toen al uit elkaar viel. Hoewel ik hem al jaren niet meer heb gezien of gesproken, herken ik hem ook in de meer recente foto’s.
‘Denk aan onze goede naam,’ zei mijn vader toen hij de toespraak van me eiste.
‘Schiet je op!’ klinkt er op luide toon uit mijn mobieltje.
Mijn blik blijft gefixeerd op de monitor. Lodewijk als kleine jongen in het opblaasbad, waar hij me vlak daarvoor onder water had geduwd. Lodewijk als puber met Annelies, die eigenlijk met mij liep. Lodewijk in de zaak, die ook van mij had moeten zijn. Lodewijk, Lodewijk, Lodewijk. Lodewijk in vol ornaat van de vrijwillige brandweer.
‘Hoor je me, Roderick?’ klinkt de stem van mijn moeder.
Ik kijk naar het plafond en zie hoe de leidingen door de hal naar de aula lopen.
‘Ja, ma,’ zeg ik, loop naar de muur, sla het glaasje in en activeer met een druk op de knop de sprinklerinstallatie.
Brand in het crematorium, denk ik en loop naar buiten.
Mochten er overigens mensen …
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
Mochten er overigens mensen (in de buurt) van Amersfoort wonen, check dan de link in mijn bio. 😀
Hahaaaaa, die slotzin!…
Lid sinds
3 jaar 9 maandenRol
Hahaaaaa, die slotzin! Geniaal!
Heerlijk verhaaltje, de namen Roderick en Lodewijk alleen al... brr brr. Keurig geschreven, al snap ik die telefoon onder de kin niet helemaal. Had hij iets in zijn handen?
Graag gelezen!
Martin
Niet de opvolger van het…
Lid sinds
7 maanden 2 wekenRol
Niet de opvolger van het familiebedrijf en dan zo afgeblaft worden door vader Hendrik. Ik kan mij heel goed indenken dat Roderick het brandalarm af laat gaan. Er is geen enkele omschrijving van vader Hendrik en toch weet ik als lezer precies hoe hij eruitziet. Die vier dialoogzinnen zeggen alles over het karakter. Graag gelezen!
Hoi Hadeke, goed verhaal en…
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Hoi Hadeke, goed verhaal en vlot geschreven. Wraak op subtiele manier. Graag gelezen.
Bij de eerste zin zou je inderdaad iets kunnen toevoegen waaruit uit blijkt waarom de telefoon onder je kin zit. Of laat het uit oordoppen komen.
Daar waar het familiebedrijf en zonen zou moeten dragen ---> moet dragen niet heten? Ik kan het "dragen" niet plaatsen.
‘Ja, ma,’ zeg ik, ---> met die kakkerige namen zou ik eerder een "moeder" verwachten. "zeg ik" zou je ook weg kunnen laten.
‘Ja, ma.’ Ik loop naar de muur ...
Datum staat genoteerd, maar ik kan nog niets beloven. Zo niet, dan heel veel succes.
Commentaar Marc –…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Commentaar Marc – Hostwriters
Mooi opgebouwde scène met een puike finale. Als kers op de taart lees je de laatste gedachte van de weglopende hp. Of hoe brand in een crematorium plots geen evidentie meer blijkt te zijn. Een strenge pater familias en een moeder die van iedereen blinde volgzaamheid eist. Zelfs de namen van de hp en de overledene klinken gewichtig, passend bij de patriarch van een familiebedrijf. Blijkbaar heeft de jongste een reputatie als fratsenmaker, iets waar de vader beducht voor is. Pa heeft – hoe kan het ook anders – weer eens gelijk … Apart verhaal, ondanks de zware thematiek.
Commentaar Mili – Hostwriters
‘Je houdt het netjes jongen,’ zei mijn vader toen hij me sommeerde om ook te spreken. ‘Geen fratsen.’ Is hier sprake van een tijdsprong – de hp komt uit de gang lopen – of is het beter te zeggen: … toen hij me eerder sommeerde ook te spreken. (om kun je gevoeglijk weglaten)
‘ … gezien of gesproken herken ik …’ > graag een komma tussen twee werkwoorden
Een fakkelende finale, volkomen onverwacht!
Dank voor jullie reacties…
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
Dank voor jullie reacties. Milli en Fief de opmerkingen zijn verwerkt, alleen over het 'ma' twijfel ik nog. Milli: mijn kommawerk is hopeloos, gelukkig zijn er steeds mensen die me immer voorwaarts helpen.
Fief: wie weet tot volgende week.
Hadeke, ik wil je zó…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Hadeke, ik wil je zó hartelijk feliciteren met het uitkomen van je boek 'Eiland'.
En wens je zó veel succes. Zie hier een rits digiboeketten. Goed kijken. ;-)
Mili
Dank, dank!
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
Dank, dank!
O ja, nog even over de…
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
O ja, nog even over de telefoon onder de kin. Dat is tegenwoordig de telefoon etiquette en dan af en toe het apparaat horizontaal tegen je oor houden. Ik verzin dit niet. 😀
Mijn moeder, mijn vader…
Lid sinds
6 jaar 6 maandenRol
Mijn moeder, mijn vader verschillende keren (5 keer) hoeft niet, het is evident dat de vrouw en man Roderick' s ouders zijn. En vier keer mijn in eerste twee regels, sorry. Viel me op . Misschien kan je er iets op bedenken. "Mijn hart klopt in mijn keel, ademhalen is moeilijk". Verder graag gelezen, mede keientrekker. Leuke originele insteek van de opdracht.
Ook deze zit weer…
Lid sinds
3 jaarRol
Ook deze zit weer vernuftig in elkaar. Ik hou ervan hoe jij schrijft, mooi en effectief. Bijvoorbeeld in je dialoogzinnen. “Hij kan je horen.” Kort maar veelzeggend. Het meest waardeer ik je aandacht voor de details, bijvoorbeeld de foto van Lodewijk bij de brandweer. Het maakt me aan het lachen, niet op een hihi-haha-manier, maar van genoegen dat het zo fraai in elkaar past.
Ik vind het geweldig dat je hebt doorgezet met je boek en weet zeker dat je daar veel mensen een plezier mee doet. Veel succes en ik hoop dat er nog veel verhalen gaan volgen!