#507 Hel en verdoemenis (gewijzigd)

Mooi hoe je een heftig verhaal zo weet te schrijven dat ik ook een glimlach voel opkomen. Door details als de rode jas, de pastoor en buurman Jan.

Mooi Fief. Burn in hell. Over de doden niets dan goed, dus niet. Denk dat je #507 bedoelt. 

Dank je, Dietward en John Doe. Natuurlijk moet het #507 zijn. Waar zat ik met mijn gedachten?

In ieder geval had buurman Jan een goede dag!

Ik kan de woordkeuzes van 'verachtelijk zwijn' en 'Mausje' zeer waarderen. Dat bezorgde mij een glimlach, dus ik sluit mij aan bij Dietward en JD. Graag gelezen!

Commentaar Marc – Hostwriters

Ha Fief. Je bent zó gepassioneerd aan het schrijven dat je er opdracht 407 in plaats van 507 van hebt gemaakt.
Bij een andere inzending kreeg ik al een ‘Festen’ gevoel; bij deze helemaal. Opvallend hoe vaak de kleur rood en naaldhakken hier al zijn gepasseerd. Het lijkt wel een universeel gegeven. Qua dramatische opbouw heel behoorlijk en dat niet verklapt wordt wat de aanwezigen in de kerk te zien krijgen is een goede zet. Het zet de verbeelding van de lezer in een hogere versnelling. Niets op aan te merken. Om eens een cliché uit de kast te trekken: het leest als een trein.

Commentaar Mili – Hostwriters

Nog een cliché, Fief, ik word in het verhaal gezogen! Lol.

Toevalligerwijze wordt ‘het observeren in de auto/de hel verdienen en branden’ meer aangehaald in de reacties. Laat onverlet dat je verhaal echt goed is. Een opmerking: ‘Moeder snakt naar adem, vaders hoofd staat op exploderen, buurman Jan kijkt zijn ogen uit.’ Het zien/voelen/ruiken van de schrijver is des schrijver. Beter is het aan de lezer te omschrijven zodat hij/zij het zelf ziet/voelt/ruikt. Waarom niet bijvoorbeeld: de adertjes op vaders neus zwellen groenblauw op. Aan jou de rest erbij te fantaseren.

Wat een dijk van een verhaal weer, Fief!

@Marc en Mili: mijn verhaal blijkt niet zo origineel te zijn als ik in gedachten had. Het tegenstrijdige rood en de naaldhakken pasten voor mij in het plaatje dat ik had bij het shockeren van vrome kerkgangers, plechtig in het zwart. In die trant was voor mij het branden in hel ook passend. De opdracht riep blijkbaar bij meer schrijvers deze gedachten op. Ik vind het wel vervelend dat het nu lijkt alsof ik me door andere verhalen heb laten leiden. Ik ga kijken of ik daar nog iets aan kan doen.
Ik ga in ieder geval nog aan de slag met de opmerking van Mili over die zin. 

Dank je wel, Laura.

Ik heb het verhaal iets aangepast. Hopelijk leest het nu iets origineler. De rode jas en naaldhakken zijn gebleven.

Mili - Hostwriters

Hoe geestig deze wijziging: ' ... vaders hoofd evenaart mijn jas ...' Had de arme man zo'n ongelooflijk lang hoofd? Vast 'de kleur van' vergeten.

Wij gingen er absoluut niet van uit dat je je hebt laten 'leiden' door andere schrijvers. Het is puur toeval geweest. 

Oeps! Aangepast, limiet nu iets overschreden. Bedankt voor het herlezen, Mili.

Van oudsher heeft de kleur rood een symbolische waarde: symbool van de liefde, het magische, maar ook ... jawel: van woede en/of gevaar. Het zou goed mogelijk zijn dat wij onbewust deze symboliek in onze teksten verweven hebben, aangezien het een groot onderdeel is van onze (literaire) vorming (van sprookjes tot aan volwassenenliteratuur), zelfs als dat onbewust gaat. Om in de clichés te blijven: het overlijden van broer/zus werkt als een rode lap op een stier.

Ik vind de herschrijf mooi. Ik vind de eerste versie ook mooi.

Dank je wel, KingCharles.
Het rood stond voor mij in dit geval voor uitdaging en pervers.

Een rode jas, naaldhakken en geroezemoes in de kerk, was het telepathie? Maar toch geinig. Goede herschrijf. 

Bedankt, Schmetterling, hoewel ik je opmerking niet helemaal begrijp. 

Omdat je op de reactie van Marc: Opvallend hoe vaak de kleur rood en naaldhakken hier al zijn gepasseerd. Het lijkt wel een universeel gegeven - zelf reageerde met Het tegenstrijdige rood en de naaldhakken pasten voor mij in het plaatje dat ik had bij het shockeren van vrome kerkgangers, plechtig in het zwart - dacht ik dat je Marcs opmerking begrepen had na het lezen van mijn iets eerdere bijdrage waar precies dezelfde elementen aan bod kwamen, vandaar de telepathie.

Schmetterling, geen telepathie maar puur toeval, maar ik kan me voorstellen dat jij het anders ziet. 

Pffff! 

Boem pats! Nul fout, helemaal goed. Mooie details, zeer vermakelijk. Sterk verhaal, Fief!

Bedankt voor het lezen, MMP, en je compliment.

Goed geschreven. Ik ervaar toch ook wel een zeker ongemak, want je zet een actie neer die reageert op een behoorlijk traumatische gebeurtenis. Dat laveren tussen de lach en het ongemak, maakt het voor mij een sterk verhaal.

Hoi Hadeke, ik snap wat je bedoelt met ongemak. Het is inderdaad tegenstrijdig. 

Zo, dat is me nogal een statement! Mooi hoe je hp walgt van de aanblik van haar broer en een paar zinnen later blijkt dat daar niets van overdreven is, knap gedaan.

Hoi Mespunt, bedankt voor het lezen en je compliment.