#507 Het doek is gevallen
Langzaam loop ik het drassige grasveld op, stiekem hopend weg te zakken in de modder en de hypocriete plechtigheden te mogen missen. De blikken van de familieleden beginnen zich nu al op me te priemen, zoals bij elk familiefeest dat ik nog wel bezoek. Het monster van Loch Ness is uit het water gekropen en komt nu deze trieste bedoening wat opgriezelen.
Als ik nader, richten de blikken zich weer op de spreker, mijn vader die kennelijk toch wat had voorbereid. Hij schudt het hoofd als hij me ontwaart en tikt geagiteerd op zijn Rolex. Alsof het broerlief ook maar wat zou kunnen schelen dat ik te laat zou komen op zijn begrafenis. Ik ben waarschijnlijk toch weer niet goed genoeg om zijn o zo geweldige nalatenschap te eren.
'Mijn liefste zoon Dave was echt een familiemens. Hij had Jochem zo geweldig meegeholpen met de verhuizing, terwijl hij ook wel wist hoe veeleisend de jongen af en toe ook is. Eigenlijk...eigenlijk zag je dat al een beetje toen ze opgroeiden. Jochem had altijd wat problemen; op school, met meisjes, noem maar op. En Dave wist dat; heeft hem altijd zo geweldig geadviseerd hierin. Zonder hem zou het met onze Jochem nog slecht zijn afgelopen.'
Dit vakkundige uitgedachte toneelstukje kan ik vermorzelen met een krachtige tegenspeech. Maar er zijn geen woorden om dit verzonnen sprookjesbeeld te doen versplinteren. Mijn canvas is leeg, mijn verfblikken verduisterd en mijn kwasten gestolen.
Uiteindelijk besluit ik maar naar de houten eettafel te lopen, die buiten gehoorsafstand van de sprekers valt. Mama's beschuldigende blik volgt me bij iedere stap die ik zet, maar het kan me inmiddels niet meer schelen. Staar maar lekker naar mij mam, hoef je niet naar de kist te kijken van je liefste zoon waarvan je ook wel weet dat iedereen hier inwendig zit te juichen dat hij eindelijk vertrokken is. Oploskoffie, walnootjes en Beemsterkaas geven we wat hernieuwde energie en brengen me op een gestoord, kinderachtig idee. Zonder uitgewerkt plan schreeuw ik; 'Party bij de Roxy's om te vieren dat we eindelijk van die bitch af zijn. Dresscode is begrafenisstijl. Wie volgt mij?'
En ik begin in trans het grasveld af te rennen, de verwarde blikken negerend. Pas als ik bijna bij de auto ben durf ik me om te draaien. Enkele neven en nichten zijn bezig het toneelspel te verlaten, en anderen lijken aanstalte te maken dit te gaan doen. Stiekem denk ik dat pa en ma met wat gespeelde interne protesten, uiteindelijk ook wel inzien dat het doek gevallen is.
Intrigerend verhaal! Het is…
Lid sinds
6 maanden 1 weekRol
Intrigerend verhaal!
Het is me niet duidelijk waarom hp nou precies een hekel aan z'n broer heeft. Behalve dan dat hij zich miskent voelt, moest leven in de schaduw van zijn broer. Maar wat maakt dat ook de neven en nichten wisten dat de speech van vader toneelspel is?
En een bitch, is die benaming niet voorbehouden aan vrouwen?
Commentaar Marc –…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Commentaar Marc – Hostwriters
Blijkbaar heeft genaamde Dave de hp opgezadeld met een riante depressie. Het hoe en waarom komen we niet te weten, maar met een zin als Mijn canvas is leeg, mijn verfblikken verduisterd en mijn kwasten gestolen, is die hele Jochem een vent naar mijn hart. De Rolex om vaders pols contrasteert fel met de oploskoffie, walnootjes en Beemsterkaas. Schone schijn tot in het absurde. De schreeuw dat ‘we eindelijk van die bitch af zijn’, is ook al zo lekker tegenstrijdig. Graag gelezen dit.
O ja: aanstalteN …
Commentaar Mili – Hostwriters
Ha Virtuoso, fijn je weer te lezen.
‘De blikken van de familieleden beginnen zich nu al op me te priemen …’ > Blikken kunnen niet priemen en ik kan het moeilijk als schrijvers vrijheid zien. Idem dito voor: ‘… richten de blikken zich weer op de spreker …’ Suggestie: Familieleden werpen priemende blikken op me/Als ik nader, richten de blikken zich weer op mijn vader, de spreker …
‘ … dat ik te laat zou komen op zijn begrafenis.’ De Hp ís te laat. ‘dat ik te laat kom op zijn begrafenis. Krachtiger, vind je niet? Plus twee keer ‘zou’ in dezelfde zin.
‘Ik ben waarschijnlijk toch weer niet goed genoeg …’ Hoezo ‘toch weer’? Doet broerlief meer aan overlijden?
Probeer wat meer direct in de verleden tijd te schrijven in plaats van in de v.v.t. ‘Had, had, had’; je maakt je zinnen dan zo onnodig zwaar.
‘… je liefste zoon waarvan …’ > je liefste zoon van wie
Zet een komma tussen twee persoonsvormen.
Met name pa is volkomen gestoord met zijn speech. Het maakt je verhaal lekker absurd.
Heb nu al heel wat mooie…
Lid sinds
6 jaar 6 maandenRol
Heb nu al heel wat mooie stukjes gelezen en deze mag ook zeker meedoen. Graag gelezen.
Hoi Virtuosu, goed verhaal…
Lid sinds
5 jaar 6 maandenRol
Hoi Virtuosu, goed verhaal met mooie beeldspraak. Graag gelezen.
Evenals Laura zou ik "bitch" ook niet bij een man gebruiken.
Oploskoffie, walnootjes en Beemsterkaas geven we wat hernieuwde energie ---> we moet, denk ik, me zijn
Zonder uitgewerkt plan schreeuw ik; ---> puntkomma moet een dubbele punt zijn
En ik begin in trans het grasveld af te rennen ---> mooier vind ik: In trans ren ik het grasveld af.
Enkele neven en nichten zijn bezig het toneelspel te verlaten, ---> hier idem: Enkele neven en nichten verlaten het toneelspel.
Het meeste is al gezegd,…
Lid sinds
7 maanden 3 wekenRol
Het meeste is al gezegd, mooie beeldspraak. Moest lachen om Loch Ness die even de boel komt 'opgriezelen'. Ik wil graag nog toevoegen dat ik de openingszin ijzersterk vind. Het zoog mij direct in het verhaal.
Veel dank voor alle…
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Veel dank voor alle inhoudelijke feedback, lovende woorden en taalopmerkingen. Eens ook met de aanmerkingen op bepaalde zinsconstructies, had het wat vluchtig uitgewerkt. Grammaticaal was het verre van vlekkeloos. Fijn in ieder geval dat jullie het absurdistische erin hebben gezien.
NB bitch wordt doorgaans normaalgesproken bij vrouwen gebruikt (hoewel het wel bij mannen kan technisch gezien). In deze absurdistische context vond ik het wel toepasselijk, net zoals je een man ook voor 'prinses' kan uitmaken als je in een cynische bui bent.