#499 - Laatste troef

‘Ik zet mijn Joker in!’ Sonja trok haar tijgerjurkje wat hoger, knipoogde katachtig naar John en opende haar Gucci-handtas. Haar groengelaktenagelvingers visten er een jokerkaart uit. Ze poneerde de speelkaart op Johns bruine bureautafel alsof het een kostbaar relikwie betrof, uniek in zijn soort. 

‘Verdomme,’ zuchtte John, staarde naar de kaart en vervloekte de dag dat hij besloot Sonja er een te geven. ‘Tony zal niet blij zijn. Hoe moet ik dat uitleggen?’

‘Zeg hem dat Natascha vier dagen niet kon lopen, twee weken lang de boel probeerde op te houden, en wanneer ze het niet meer kon houden, ze bevend het klein kotje inliep en haar geschreeuw alle klanten stante pede naar vrouwlief deden rennen.’ Ze trok een grimas alsof ze een klein lief konijntje doodgeknuppeld zag worden. ‘Dat kind is getraumatiseerd door die kerel zijn wapen, dus ik zet mijn joker in.’

John wilde zeggen dat Tony zoveel liters Veuve bestelde dat John’s Porsche eigenhandig door Tony’s verbruik gefinancierd was. Hij greep de kaart, rolde die tussen duim en wijsvinger, gromde, scheurde de kaart en smeet de twee Jokerhelften naar Sonja alsof die handeling duidelijk maakte dat Tony’s wensen heiliger waren dan de krachten van een Joker.

Als door magie geleid, begonnen de twee delen van de gescheurde jokerkaart te zweven, langzaam draaiend in de lucht. John en Sonja staarden in ongeloof terwijl de stukken elkaar weer vonden en naadloos samensmolten alsof ze nooit gescheurd waren geweest 

Plotseling verscheen Tony in de deuropening, zijn gezicht bleek, ogen groot van verbijstering.

‘Hoe… wat…’ stamelde hij, zijn normaal zo zelfverzekerde houding volledig verloren.

Sonja stond op, haar houding nu één van onverwachte macht. ‘Deze joker,’ zei ze met een stem die elke hoek van de kamer vulde, ‘vertegenwoordigt gerechtigheid, iets dat jullie beiden lang zijn verloren.’

Tony, nu zichtbaar geschud, liep de kamer in, zijn blik niet in staat zich van de kaart af te wenden. ‘Wat wil je?’ 

‘Verandering,’ antwoordde Sonja. ‘Natascha krijgt alles wat ze nodig heeft om te herstellen, financieel en emotioneel. En jullie twee?’ Ze keek van John naar Tony. ‘Jullie gaan helpen bouwen aan een wereld waarin dit soort jokers niet nodig zijn.’

Terwijl ze sprak, loste de kaart op in een schittering van licht, die de hele kamer vulde. Toen het licht verdween, was Sonja weg.

‘Vanessa is binnen een kwartiertje beschikbaar,’ zei John.