#498 Variatie
Variatie
De variatie toont zich in het licht, dat iedere dag weer wat vroeger de duisternis verdrijft. De warmte die een tweede dekbed niet meer nodig maakt en de vogels die wat eerder beginnen te zingen, waardoor ik al ontwaak, voordat de wekkerradio inschakelt.
Ik blijf even liggen. In de kamer naast me is het nog stil. Dit is het moment van dagdromen over een spontaan etentje, een weekend weg of een avond doorzakken met vrienden. Vijf minuten hooguit, dan stap ik zachtjes uit bed. Ik hoor het ademhalen van mijn vriendin. Ze slaapt. Het is al jaren de enige functie van ons bed. Slapen. Een kus wisselen we sporadisch uit in de keuken tijdens het koken en onze lichamen raken elkaar enkel ‘s avonds op de bank, terwijl we staren naar het bewegend behang van de televisie, dat ons binnen een kwartier weg laat dommelen.
Beneden pak ik de 35ml spuit, trek hem open en giet er de inhoud van een zakje laxeermiddel in. Dan duw ik de plunjer weer terug, tot het poeder samengedrukt tegen de spuitmond zit. Ik vul een glas met water, zet de spuit erin, trek het water op en schud de plastic cilinder krachtig heen en weer tot er een troebele oplossing ontstaat. De spuit leg ik naast de pomp die al is ingesteld. Ik trek de la open, pak een zak sondevoeding, sluit hem op het systeem aan, laat het slangetje vol lopen en plaats deze om het draaiwiel dat achter het klepje van de pomp verscholen ligt. Met een net iets te luide piep voor de stilte om me heen, meldt het voedingsapparaat zich gereed.
Ik loop naar boven met gevulde spuit en voedingspomp en open de schuifdeur. Hij draait zich naar me om.
'Goedemorgen papa,’ zegt hij enthousiast.
‘Goedemorgen kerel.’
Ik kijk naar hem, liggend achter de tralies van het hek dat hem tegen vallen behoedt. Vandaag zal weer voorbijgaan in een strikt tijdschema en in zich steeds herhalende patronen. Zijn ontwakende lijf deint mee met de door spasmen aangestuurde ledematen. Een luid gehum geeft aan dat hij goed gehumeurd is.
Even is hij stil. Dan concludeert hij:
‘Ja, echt een goedemorgen!’
Ik moet lachen om zijn enthousiasme.
De variatie toont zich in het licht, dat iedere dag weer wat vroeger mijn duisternis verdrijft, denk ik.
Hoi Hadeke, eigenlijk een…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Hadeke, eigenlijk een triest verhaal. Ik weet niet of je het sleur mag noemen of eerder een routine die bij een ziekte hoort, hoewel het voor de hp wel een alledaagse bezigheid is. Fijn dat de zon een spoor positieve energie geeft. Mooi hoe je begint en eindigt met de variatie in licht.
Bij "een zak melk" haakte ik even. Ik neem aan dat het om sondevoeding gaat of bedoel je inderdaad gewoon melk?
Dank Fief. Je hebt gelijk,…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Dank Fief. Je hebt gelijk, het is sondevoeding, maar het ziet er in alle opzichten uit als een soort koffiemelk. Ik heb het aangepast.
Routines kunnen denk ik al snel in sleur verzanden, zeker jarenlange routines. 😀 Het is niet zozeer vanuit 'ziekte' geschreven, maar vanuit leven met 'beperkingen/ handicaps'.
Hoi Hadeke, Heel mooi…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Hadeke,
Heel mooi geschreven! Het verhaal gaat zowel over de verzorgende en de beperkte. Ze zijn allebei even driedimensionaal, ook al gaat de meeste tekst over de verzorgende. Knap je dat voor elkaar krijgt, ondanks het grote verschil in woordenaantal.
Het lukt je doordat je in het begin genoeg en ook specifieke details over de zorg die nodig is schrijft. Daardoor heb je als lezer al in de gaten dat de beperking zodanig veel zorg nodig heeft, dat dat al ´uit de weg is.´ Lees: de beperking is al in beeld voor de persoon in beeld komt. Dat voorkomt dat diegene eerst nog een 'portie medelijden' mee 'moet' krijgen in de introductie. Dat geeft ruimte om het karakter naar voren te laten komen.
De zoon heeft vooral de karakter in de laatste zinnen. Eerst lees je over zijn omstandigheden, waardoor je weet dat zijn leven wat 'glans' verloren heeft door de zorg voor vader. Maar als hij dat doet met Ik moet lachen om zijn enthousiasme. De variatie toont zich in het licht, dat iedere dag weer wat vroeger mijn duisternis verdrijft, denk ik.
dan blijkt duidelijk dat hij een zorgzame, mooie ziel is met een goede kijk op het leven, ondanks alles.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine
Wat een bijzonder inkijkje…
Lid sinds
11 maanden 4 wekenRol
Wat een bijzonder inkijkje in het leven met een beperking.
Heel fraai verhaal, Hadeke…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Heel fraai verhaal, Hadeke. Je neemt me helemaal mee in de lieve zorg en tegelijk in het uitzichtloze ervan. Ik zou het ook geen sleur noemen, het woord routine pas beter, vind ik ook.