#494: Het geheim der natuur
Dauwdruppels pronken op de kale struikentakken, waaraan ze huilend hangen tot ze vallen en worden verzwolgen door de bodem. Geen sterveling te zien, het gemoedelijke ritselen van bladeren benadrukt de stilte.
De takken lijken te spreken in een taal der beweging die geen mens kan verstaan. Elk zuchtje wind doet hen zuchten, klagen, mijmeren. Deze takken komen in alle vormen en schoonheden voor, van afzichtelijk lelijk tot beeldschoon, van kronkelend schuin tot licht gebogen. Ik raak er verdwaald in.
Ik inspecteer de struikentakken van dichtbij en dan pas vallen mij de knoppen op. Ook elke knop is anders gegroeid, van groot tot klein, van onregelmatige elliptische vormen tot kleinere dropovaaltjes. De ovale ogen van de knoppen staren mij aan en lijken me iets te willen zeggen, maar hun geheim blijft verborgen. Ik loop een stukje verder naar de gladgestreken oever en huiver lichtjes van de kou.
In de verte starend valt mij ineens het volgende in: in de natuur bestaat niets dat perfect is – alles wandelt en kronkelt maar in het wilde weg.
Hoi Diep_schrijven, ik vind…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Diep_schrijven, ik vind het een prachtige beschrijving met een mooie overpeinzing op het eind.
Bij voorbaat sorry voor de onderstaande zeurtjes.
Geen sterveling behalve ikzelf – alleen het gemoedelijke ritselen dat de stilte benadrukt. ---> Ik begrijp wat je ermee wil zeggen, maar grammaticaal klopt het niet. In het eerste gedeelte zie je niemand, in het tweede gedeelte hoor je niets behalve het ritselen (van?). De samentrekking zoals er nu staat klopt dus niet. "behalve ikzelf" lijkt me ook overbodig te vermelden.
Geen sterveling te zien, het gemoedelijke ritselen van de bladeren benadrukt de stilte.
De zin staat voor mij wat plompverloren na de eerste zin. Is het nodig te benadrukken dat je er helemaal alleen bent als je er verder niets mee doet? Het gaat om de beschrijving van de takken.
waaraan ze huilend hangen tot ze worden verzwolgen door de bodem. ---> zo lijkt het alsof ze vanaf de tak worden verzwolgen door de bodem. Ze glijden eerst nog van de takken op de grond en worden dan pas verzwolgen door de bodem. Het is muggenziften, dat geef ik toe.
Ik raak er verdwaald in ---> Persoonlijk vind ik mooier lezen: Ik raak erin verdwaald.
alles wandelt en kronkelt maar in het wilde weg. ---> ik zou hier het woordje "maar" weglaten. Het is een woord wat vaak weggelaten kan worden en ook hier niets toevoegt.
Hoi Diep_schrijven, Ik…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Hoi Diep_schrijven,
Ik vind het woord 'paraderen' in de eerste zin niet mooi gekozen, te hoogdravend. Ik zou de laatste zin wel schrappen, dat haalt me namelijk uit de prachtige natuurbeschrijving die je hebt geschreven.