#490 - Sjaak en Sjonnie en de ballon
Sonja liep over de kiezelstenen van de Langestraat, schoof met haar linker-Louboutin uit op een bevroren stuk ijs, vloekte, trok haar mini-jurkje naar beneden, zette drie passen voorwaarts, voelde hoe de koude januarilucht de metalen sluitingen van haar jarretels ijskouder vroor, wist niet meer waarom ze geen slipje aan had, keek in de spiegeling van het vensterraam van Café De Kelk en zag een roze ballon in het midden van de straat liggen. Een hallucinatie? Dertien pillen waren nooit genoeg voor verschijningen.
‘Hey jij daar, liefje,’ zei ze, nadat ze haar hoofd wegdraaide van het venster en in de realiteit tuurde. Het roze velletje was verschrompeld, een halfvolle - of halflege - het is maar met welke ogen je er naar kijkt - roze ballon lag in het midden van het rijvak, kwetsbaar, rillend te wachten tot een BMW - of een Mercedes - erover raasde en het sterven versnelde. ‘Ik red je wel, baby!’
Ze schoof over de kasseien zoals een boekhouder over een bevroren meer, begon er iets te kraken? De wind blies in haar vestje - iets minuscuuls met glitters, opgevist bij Gucci. Na veel zessen en vijven bereikte ze de ballon. Aan een bruin koordje aan het poepje van de ballon hing een geel kaartje.
Heeft een ballon een piemeltje, dacht ze. Dit verschrompelde deeltje deed haar denken aan Sjaak van vorige dinsdag. En dat bruin koordje, ze schaterlachte kort: Sjonnie van vorige woensdag. Je kon er op blazen zoveel je wilde, het uur was zo om. Glimlachend liet ze haar rode nagels over het bruine touwtje glijden en bracht ze het gele kaartje dichter bij haar ogen.
Ik ben totaal uit mijn doen, heerlijk!
Sonja, xxx
Welke malloot schreef dit?
Ze schokschouderde, fronste de wenkbrauwen om de blik te verstarren, nog vijftig meter en Sjaak zijn deur bereikt. Iets fruitmelkachtig, speelde om haar lippen. Ze trok de lippen tot eendenbek, bedacht dat ze geen selfie nam, ontspande en zette drie passen verder op de kasseien.
Zou het je verbazen dat een Subaru Impreza Sonja plotsklaps van de weg maaide, de bestuurder heliumsporen in zijn bloed had, in de rechtbank verklaarde dat Sonja uit haar doen was, en met een piepstem zweerde dat er met Sjaak en Sjonnie niet te spotten viel?
Hoi Tony, ik krijg het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Tony, ik krijg het vermoeden dat jij de bestuurder met de heliumsporen in zijn bloed bent. Hoewel ik blij ben dat het niet om een berichtje van een overleden of stervende persoon gaat, kan ik niet goed hoogte krijgen van het verhaal. Het is een origineel verhaal, maar te Tonyaans voor mij.
Heerlijk. Heerlijk absurd…
Lid sinds
1 jaar 5 maandenRol
Heerlijk. Heerlijk absurd. Dat. En 350 woorden is dan ook weer genoeg voor de woensdagmorgen.
Hoi Tony, Een hele apart…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Tony,
Een hele apart doordachte moord vanwege niet afgehandelde zaken of verstoorde relaties in de onderwereld, toch? Ik heb wat moeite in je verhaal te komen, het is voor mij op het randje van te abstract.
Natuurlijk is er in de onderwereld wel wat vaker iets 'af te handelen', maar het zou mij iets meer houvast hebben gegeven als je de relaties van de personages onderling iets meer had toegelicht, dan de manier waarop Sonja de ballon ziet/ benadert.
Maar zoals gewoonlijk ontbreekt het je hoe dan ook niet aan originaliteit.
Groet,
Nadine
Moest erom glimlachen. Ik…
Lid sinds
11 maandenRol
Moest erom glimlachen. Ik hoor zo de stem van Sonja in mijn - en haar - hoofd.
Geestig geschreven, met…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Geestig geschreven, met typische tonyaanse vergelijkingen als 'zoals een boekhouder over een bevroren meer'. Prachtig. Ik kon dit keer het verhaal aardig volgen, tot ik bij de laatste alinea kwam. Die is echt abracadabra voor mij.
Zoals vaak, schreef ik na…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Zoals vaak, schreef ik na het lezen van opdracht een verhaaltje, en kwam ik uit op 1000 woorden, duidelijk veel te veel. Ik herbegon, en dan had ik er 600, dus weer opnieuw en ik kwam met dit uit. Het werkte maar half, dat is klaar uit jullie commentaar, dank daarvoor.
@Nadine: natuulijk heb je gelijk, het is te warrig, en de drijfveren zijn niet duidelijk genoeg, ik koos ervoor om HP's standpunt (of belevenis) te beschrijven, zonder veel details, omdat ik niet skilled genoeg ben, daarvoor dank voor de opdracht.
@Musonius: de laatste paragraaf was een (wanhopige) poging om het meta te maken, HP is onder invloed en waggelt naar haar klantje, ziet de ballon en leest de boodschap die ze zelf schreef, zonder dat door te hebben, en onderwijl wordt ze onderuit gemaait, zoals zo vaak zotte dronken chauffeurs razendhard door de Langestraat scheuren. Het komt er niet goed uit, dat is duidelijk.
Dank @Raymond en @Els!
Een leuke opdracht, maar moeilijk een verhaal te brengen in de limiet.
En @Musonius, de laatste…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
En @Musonius, de laatste abracadabra alinea is bewust zo fout geschreven dat je het op verschillende manieren kan lezen, een experiment, die waarschijnlijk niet werkt :)
Tony, eerstens: in jouw…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Tony, eerstens: in jouw laatste reactie is 'experiment' een 'het' woord, dus die moet dat worden (sorry, ben daar nogal gevoelig aan).
Verder heb ik genoten van de belevenissen van Sonja. Die Langestraat waar ze uitglijdt kan niet die van het huidige Brugge zijn ('de Kelk' bestaat ook al langer dan vandaag), want daar zijn voor zover ik weet geen kiezelstenen, meer nog het is een van de weinige straten waar de stoepen zodanig heraangelegd zijn dat men er zonder gevaar met naaldhakken kan tippelen. Even later schuift ze met haar billen bloot dan weer op kasseien, misschien komt het daardoor dat een aantal lezers niet kunnen volgen.
Ik kijk uit naar het vervolg waarbij Sonja in het ziekenhuis bezoek krijgt van Sjaak en Sjonnie.