#484 - Happy hour
Jos, een jonge labrador, zwierf door de besneeuwde Amsterdamse Wallen, zijn adem vormde kleine wolkjes in de koude lucht. Hij vervloekte zijn leven: vader stierf door een Jägermeisterbom, waarop moeder Jos het huis uitzette, het kot stante pede verkocht en met een zwartbruine bulldog naar Zimbabwe vluchtte. Sindsdien had Jos algemeen een afkeer van bulldogs, en de zwartbruine exemplaren haatte hij als een razende stier die een rode lap ziet. Zijn maag gromde. Hij passeerde de felverlichte vitrines waar plezierkikkers hun kunsten aanboden. Zoals altijd ontweek hij instinctief de uitdagende blikken van de flamboyant geklede kikkers.
Hij hoopte dat een onbewaakt moment hem een glimp van een bloot kikkerbeen of een sierlijk kikkerborstje bood en hij een vleugje warmte zou voelen die zijn kou tijdelijk verdreef. Dan kon hij zich terughaasten naar zijn kartonnen doos, een toevluchtsoord in een wereld die hem niets anders bood, de enige plek die hij thuis kon noemen.
Plots sprong een van de kikkers uit haar vitrine.
'Hey, jij daar,' riep ze. 'Waarom kijk je altijd zo bedroefd?'
Jos keek op, verrast dat iemand hem aansprak. Ze had geilschitterende ogen en een roodgelakte glimlach. 'Ik... Ik heb gewoon veel aan mijn hoofd, mevrouw,' stamelde hij.
'Kom hier, vertel me erover,' de kikker sleurde Jos haar vitrine in. 'Ik ben Lily. En jij, schatje?'
'Jos,' antwoordde hij en liet zich - totaal overweldigd - op de twijfelaar in de hoek duwen.
‘Ik was vroeger een prinses,' kwaakte Lily, 'tenminste, tot een boze tovenaar me vervloekte.'
Jos staarde naar Lily, knipperde zijn ogen en knikte zachtjes. ‘Een prinses?’
'Jij bent de eerste die echt naar mijn verhaal luistert,' zei Lily. 'De meesten zitten nu al halverwege.' Ze draaide een pirouette. 'Misschien kan jij me helpen de vloek te verbreken?'
Jos hoestte zesmaal, slikte zijn droge keel en gromde. 'Hoe dan?' Hij kende niks van kikkers, laat staan van vervloekte prinsessen.
'Naar het schijnt, heb ik ergens een onttoverknopje.' Lily trok haar kleren uit als een goochelaar die een doek wegflitst, zo snel dat het een oogwenk leek. 'Maar geen hond vindt het!' Ze sprong op het bed, streelde Jos’ been. 'Jij wel! Ik zie het in je ogen!'
'Ik heb geen geld,' stamelde Jos.
Lily legde haar wijsvinger op Jos’ lippen en legde zijn poten op haar buik. 'Zoeken Jos!'
In de daaropvolgende weken zochten ze fanatiek naar Lily’s knop. Ze losten kruiswoordraadsels op, trotseerden Familie en Thuis en verdiepten zich in Dungeons & Dragons. Uiteindelijk, op een nacht onder een volle maan, schreeuwde Lily als een sirene in volle alarmfase, met een kracht en volume tien keer harder dan ooit een plezierkikker op de Wallen had geschreeuwd.
'Je deed het, Jos!' juichte een bruinzwarte bulldog met een stem als een donderende bas, die resoneerde als het diepe gerommel van een verre aardbeving. Waar Jos Lily's knop vond, praalde nu een joert van een knuppel. 'Dankzij jou ben ik vrij!'
***
Het is daarom, lieve lezer, wanneer u waadt langs de Amsterdamse Wallenstraten, tijdens het ontwijken van uitnodigblikken vanuit de vitrines, u op een gesloten kartonnen doos stoot, een labrador hoort huilen als een Familie-acteur die uit de serie werd geschreven omwille van plotseling opgetreden én dodelijk gebleken priapisme en de castingdirector van Thuis in hem geen vervanger voor Frank zag, u niet op de doos hoeft te trappen en zeker niet moet roepen: 'Kom op, Jos!'
Hoeft niet!
Onder geen beding, komt Jos nog ooit zijn kot uit!
De bruinzwarte bulldog, daarentegen, Lily voor de vrienden, kan u meestal met een joekel van een knoert vinden in Bar Prik, behalve op woensdag, dan is het Happy Hour in De Trut.
Veel vaart in dit…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Veel vaart in dit fantasierijke verhaal Tonycoppo, zoals in eerdere verhalen die ik van je las. Beeldend, absurd, bij vlagen hilarisch; dat beeld van een kikker die een labrador op een twijfelaar duwt, een twijfelaar ook nog! Ik las het meerdere keren en begreep niet wat je met dit verhaal wil zeggen. Ik ben benieuwd hoe dit voor andere lezers is? Misschien dat je de lezer anders net iets meer bij de hand moet nemen.
Tony toch, het is niet omdat…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Tony toch, het is niet omdat in sommige sprookjes kikkers in prinsen veranderen dat alle kikkerverhalen sprookjes worden. De walletjes daarentegen, met al die rode, roze en purperen TL-buizen kunnen echt wel sprookjesachtig overkomen. Of men in NL Familie en Thuis kent en kijkt betwijfel ik, tenzij het ondertiteld wordt. Voor de suggestie van Lizette om mij als lezer bij de hand te nemen bedank ik, want waar heeft die hand niet overal in- of opgezeten?
Sorry, Tony, ik raak het…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Sorry, Tony, ik raak het spoor bijster in de jungle van Tony-zinnen en ik haal er eerlijk gezegd ook het thema van de opdracht niet uit (armoe en misstanden in de wereld). Je hebt er overduidelijk wel plezier in gehad om het te schrijven, dat is dan nog iets.
'Lily legde haar wijsvinger op Jos’ lippen en legde zijn poten op haar buik. --> het ah-teken aan het begin van de zin mag weg.
Het is daarom, lieve lezer, wanneer u waadt langs de Amsterdamse Wallenstraten, tijdens het ontwijken van uitnodigblikken vanuit de vitrines, u op een gesloten kartonnen doos stoot, een labrador hoort huilen als een Familie-acteur die uit de serie werd geschreven omwille van plotseling opgetreden én dodelijk gebleken priapisme en de castingdirector van Thuis in hem geen vervanger voor Frank zag, u niet op de doos hoeft te trappen en zeker niet moet roepen: 'Kom op, Jos!' ---> dit is een gruwelijk lange zin waarvan je aan het eind al niet meer weet wat je in het begin gelezen hebt.
Gruwen bij de lange zin doe…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Gruwen bij de lange zin doe ik niet zozeer maar wel bij de constatatie dat je deze goorheid als sprookje aan de man/vrouw/hen wil brengen. Dat neemt niet weg dat ik mij heb vergenoegd bij de namen van de etablissementen als Bar Prik en De Trut.
Wtf! Wat een achtbaan! Af en…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Wtf! Wat een achtbaan! Af en toe moest ik echt even zoeken hoe het precies allemaal zat, maar uiteindelijk heb ik de hele rit uitgezeten én genoten van het verhaal. "De meesten zitten nu al halverwege" vond ik geniaal :).
Tips:
- Wat ik niet zo geloofwaardig vond, is dat hij al vijf dagen niet had gegeten, maar dat geen prioriteit voor hem was. Als hij van de kikker nou eten kreeg, of honger geen rol speelt, dan is het logischer.
- Het stuk met de kruiswoordpuzzels enzo vond ik ook wat vaag. Het las niet als een metafoor, maar als letterlijk, wat niet echt logisch was. (en het is dungeons).
@lizette: dankje voor je…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@lizette: dankje voor je reactie. Ik ben het volmondig eens, een erg sterke boodschap is er niet, eerder een absurde vertelling hoe niet elke kikker een prinses wordt, maar misschien wel je grootste nachtmerrie. Hoe ik je hand beter kan vasthouden... daar denk ik nog even over na...
@Gi: dankje! Met die hand…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Gi: dankje! Met die hand valt het wel nog mee... Je hebt gelijk, een sprookje is het niet echt geworden, al dacht ik weg te komen met de diertjes :)
@Fief: je hebt gelijk, na…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Fief: je hebt gelijk, na herlezing niet waar ik het meeste fier op ben, het was wat spelen met absurditeiten, die hopelijk toch een ietwat verhaal vormen... niet voor iedereen dus, alsook die lange zin van de schrijver naar de lezer, is bewust, maar ik weet dat ik daar niet bij iedereen bij scoor, wat mij betreft beeldend en verklarend, (en toch nog ietwat leesbaar) maar je hebt uiteraard gelijk! Ik had er wel pret in.
@Schmettering: dankje voor…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Schmettering: dankje voor je reactie, en je hebt gelijk, een sprookje is het niet echt geworden. Btw: wat je grappig vond, is niet mijn verdienste (de trut en de prik (in de spuistraat!!))...
@Karel: dankje! "De…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Karel: dankje!
Dankje :)
Dat van die vijf dagen honger, heb ik weggelaten, voegt inderdaad niks toe, was omdat ik toen een andere richting wilde inslaan denk ik en niet meer geschrapt, dank!
Dat van die kruiswoordraadsels enzo, vond ik ook 'geniaal', ze gaan immers op zoek naar Lilly's 'knop' - is het samen prettige dingen doen? zoals kruiswoordraadseltjes oplossen? Duidelijk niet, maar ze proberen het toch. De dungeons corrigeerde ik.
Dank!