#477 - Volgens het boekje
In de gangen van het St.-Helena Ziekenhuis heerste een doodstilte, slechts hier en daar bood een flauw lampje wat weerstand tegen de duisternis.
Voor even.
Voetstappen kaatsten tussen de muren. Dokter Alexander Moreau, met een hart dat zijn borstkas dreigde te verlaten, raasde door de gangen. Zijn shift was een rommelige bende - een vrouw met een ontstoken wijsheidstand schreeuwde om een snelle ingreep. Ondanks zijn jongleren met het leven, verloor hij haar aan de dood.
Hij wist dat hij geblunderd had. Zijn Sonja stond op het punt hem de deur te wijzen en dreef hem al weken naar de fles.
De hoofdarts, dokter Vandermerwe, een kerel zo stug als een eiken balk, wachtte. Hun onderlinge gesprekken waren als een zwaardgevecht - altijd op het scherp van de snede. Met nu de tweede medische flater deze week, voelde Alexander de guillotine neerdalen.
Zijn trillende knokkels klopten aarzelend op de deur.
'Binnen!' donderde een basstem. Binnenin leek het alsof de tijd had stilgestaan. Eeuwenoude meubels en dikke gordijnen hielden elke glimp van de avondzon buiten. Vandermerwe, half verborgen in het donker, wees naar de stoel.
Met een droge keel zei Alexander: 'Ik... het was niet de bedoeling, dokter. Echt, ik...'
Vandermerwe stopte hem met een opgestoken agentenhand. 'Het medisch rapport...' Zijn stem klonk kalm, bijna verveeld. 'Je mesje schoot wat uit...'
'Een klungelig moment,' gaf Alexander toe, hij staarde naar zijn handen die sinds kort ochtendshaketen en namiddagtrilden. De artsenorde zou hem verbannen, dat was zeker.
Vandermerwe schoof naar voren en onthulde alzo wat licht. 'Alexander,' zei hij zacht, haast fluisterend. 'Het boekje? Perfect gevolgd.' Hij gooide het rapport als een waardeloze krant in de prullenbak.
De verbazing was af te lezen in Alexander's ogen.
Een zeldzame glimlach verscheen op Vandermerwe’s gezicht. 'Weet je, het universum heeft humor. Die vrouw was mijn ex. Kon dat wijf zagen...' De glimlach werd banaan. 'Maak je geen zorgen. Uitstekend werk!'
Dit is humor van de bovenste…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Dit is humor van de bovenste plank. Perfect om vertaald en in een Ierse pub te worden verteld met als uitsmijter: 'Do not worry, Xander. Perfect job!
Hoi Tony, Die plottwist zag…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Tony,
Die plottwist zag ik niet aankomen, goed gedaan!
Ik vraag me wel af of Vandermerwe achter de schermen iets hiermee te maken heeft gehad, maar in dit geval siert het het verhaal dat dat in het midden blijft. Zo is het schuldgevoel van Alexander hoe dan ook, gedurende het hele verhaal gerechtvaardigd en oprecht, ook blij het teruglezen.
Dat maakt het verhaal tot een mooi doordacht geheel.
Mooi geschreven!
Groet,
Nadine
Mooi hoe je het (drank…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Mooi hoe je het (drank)probleem van de hp druppelsgewijs in het verhaal brengt! En (zoals vaak) een paar pareltjes van zinnen, waarin je met weinig woorden veel zegt:
Ondanks zijn jongleren met het leven, verloor hij haar aan de dood.
Zijn trillende knokkels klopten aarzelend op de deur.
... hij staarde naar zijn handen die sinds kort ochtendshaketen en namiddagtrilden.
En ik lees zelfs een verwijzing naar mijn Gerda's banaan! Misschien onbedoeld, maar bij mij goed voor een extra grinnik. Graag gelezen!
Cheers,
Martin
Mooi verhaal. Echt eentje…
Lid sinds
12 jaar 2 maandenRol
Mooi verhaal. Echt eentje waar je tijdens het verhaal helemaal meegaat en alles voor waar en logisch aanneemt, maar na het lezen denkt: 'Hmmm, helemaal logisch is het niet, maar wat geeft het.'
Met een lach gelezen.
Wat voelde als een 19e eeuws…
Lid sinds
15 jaar 4 maandenRol
Wat voelde als een 19e eeuws horrorverhaal met een dr Frankenstein blijkt toch een hedendaagse setting te zijn.
De kerel zo stug als een eiken balk vond ik mooi beschreven. Verderop gaat het over eeuwenoude eiken meubels en vind ik de eerste keer minder krachtig. Het doet voor mij iets afbreuk aan de unieke beschrijving van de stugge kerel.
Ik voel mee met Alexander en verder erg prettig gelezen!
Mooie vertelling met…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Mooie vertelling met prachtige, karakteristieke vergelijkingen en een clou die een grijnslach opwekt. Graag gelezen.
Dr. zou ik voluit schrijven.
Dankjewel @Gi, @Nadine, …
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Dankjewel @Gi, @Nadine, @Hadeke, @Jascha, @Mus
Ik paste de eiken, en de Dr. aan !
Dank!
@Manmetpen: dankje, en…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
@Manmetpen: dankje, en onbedoeld edoch wel grappige banaanverwijzing inderdaad :)