#474 Zinnen op zinnen

Mooi. Er hangt iets droevigs over het verhaal. Of is het mijn interpretatie? Want inhoudelijks gebeurt er niets dramatisch.

Het wisselen van 'ik' naar 'wij' verwarde mij; wie is 'wij'? De soep die al klaarstaat doet vermoeden dat er een wederhelft en/of kinderen aanwezig is/zijn. Het kan, maar meer deelnemers voegen niets toe aan het verhaal en het lijkt mij mooier dit achterwege te laten. Maar dat is persoonlijk en wellicht denken andere lezers gier anders over.

'Opgelezen bladeren' begrijp ik niet.

Hoi Annetteke, het is een mooi verhaal, maar ik sluit me aan bij de opmerking van Musonius dat er niets dramatisch gebeurt. Het leest wat kabbelend.
Ik zou ook bij de "ik" blijven en niet naar "wij" overgaan.
Opgelezen bladeren heb ik ook nog nooit van gehoord. Ook Google geeft geen antwoord.
Het nummer van de opdracht is 474. In het overzicht staat het verkeerd. Als je de opdracht opent zie je dat er 474 staat. Vorige week was het 473.

Dag Musonius en Fief,

Dank voor jullie commentaren. Idd is van 'ik' naar 'wij' niet logisch. Ik heb het veranderd en merk direct dat de zoektocht naar zin nog eenzamer wordt. Die sfeer zoek ik.

'Opgelezen bladeren': ik dacht aan het  bijbelverhaal waarin Ruth aren opleest (verzamelt). Ik vind het wel passen in een verhaal over het zoeken naar woorden.

En bedankt voor de hernummering. Ik had al tevergeefs gezocht naar nummer 474 🙂

'Opgelezen bladeren': ik dacht aan het  bijbelverhaal waarin Ruth aren opleest (verzamelt). Ik vind het wel passen in een verhaal over het zoeken naar woorden.

Dank, Annetteke, ik bleef haken bij het woord, het deed in de verte een belletje rinkelen, maar ik kon het niet thuisbrengen. Nu je het zegt, komt het inderdaad weer boven. Erg mooi gevonden. Wel blijf ik vallen over het vouwen, want je vouwt ze toch niet, maar legt ze toch tussen de kranten? Je vouwt toch ook geen boekenlegger in een boek?

Ik vind de herschrijf inderdaad mooier. Goede verbetering.

Hoi Annetteke, de herschrijf leest beter. Graag herlezen.

Met mijn ogen op de grond ---> ik zou hier nog "gericht" achter zetten. 

Thuis vouw ik de opgelezen bladeren te drogen in wat kranten.  --> "ik vouw de bladeren te drogen" leest vreemd. Ik zou eerder zeggen: Thuis leg ik de bladeren te drogen tussen kranten.

De boomvruchten en bolsters op een bord, een beetje herfst in huis. --> deze zin klopt voor mij niet zonder werkwoord. Het klopt wel als je van de punt van de zin ervoor een komma maakt.  ... te drogen in wat kranten, de boomvruchten en bolsters op een bord voor een beetje herfst in huis.

Voor mij is het iets te kabbelend, maar zeker realistisch neergezet. Ook de eenzame zoektocht haal ik eruit. Toch wordt het voor mij nog niet echt een verhaal en blijft het wat hangen in een opsomming. 

Hoi Annetteke,

Je verhaal kabbelt en doet dat zowel goed als iets minder. 
Om met de mindere kant te beginnen: het kabbelt over verschillende 'onderwerpen'.  Het geheel gaat over het zoeken naar de goede zin, maar dat uit zich in fijne momenten van bijvoorbeeld lekkere soep, die tegelijkertijd ook gaat over de onderliggende ergernis dat die zin maar niet komt. Dat leest een beetje als geen keuze kunnen maken tussen die twee opties. 

Echter is het wel zo dat je verhaal ook prettig kabbelt, omdat het wel realistisch is. Het gebrek aan echt plot is iets wat ik daardoor  wel kan overzien, daardoor, al zou net iets meer actie wel welkom zijn. Actie hoeft niet altijd de vorm aan te nemen van explosies, ruzies en dat soort extremen, maar kan ook iets zijn wat het 'patroon' doorbreekt. In dit geval zou iets anders dan een dagelijkse activiteit/observatie daar ook al genoeg voor zijn. 

Niet slecht, maar met een paar enkele verbeterpuntjes kan je eruit halen wat er wel degelijk in zit. 

Groet, 

Nadine

Dank voor de commentaren.
Inderdaad, er gebeurt niets; ik weet dat in elke kleine, ogenschijnlijk nietszeggende gebeurtenis een verhaal kan schuilen, maar ik zie het simpelweg niet ...

De zin met opgelezen bladeren in kranten gevouwen, enz ... heb ik geschrapt. Dat kon ook ;-)