Opdracht #473 - Smartphone!

Hoi Treborkrets, welkom op het forum. De overweging in de eerste alinea leest interessant, maar je trekt me pas vanaf de tweede alinea in het verhaal. 
We mochten 400 woorden gebruiken, naar mijn idee kan jouw verhaal wel wat extra woorden gebruiken. Het heeft potentie om een boeiend verhaal te worden, maar je laat me nu met te veel vragen achter.

kunnen aanzien…. als echtgenote had…. noordwest Duitsland…..  ---> het beletselteken bestaat uit 3 puntjes.
noordwest Duitsland = Noordwest-Duitsland

Ik geef toe, ik verstond hem nauwelijks, maar door de lengte van zijn gesprekken en de zelfbewuste blik waarmee hij die voerde, verdacht ik de schaapherder die in 2017 bijna dagelijks altijd maar telefonerend zijn kudde langs ons huis in het zuidspaanse Hondón de los Frailes leidde, er een tijd van een vastgoedmiljonair te zijn, die tijdens zijn lange wandeltochten met zijn vermogensbeheerder belde en de projecten besprak waarin hij wilde investeren.

Voor de leesbaarheid zou ik hier twee of drie zinnen van maken. 
zuidspaanse moet Zuid-Spaanse zijn.

Nog een laatste zeurtje: je hebt nu de titel van de opdracht gebruikt, maar bij het schrijven van een verhaal hoort ook een eigen titel.

Hoi Fief,

Dankjewel dat je de moeite neemt om dit stukje zo nauwgezet te lezen! Je maakt me er sowieso van bewust dat ik mijn schrijfwijzer weer eens moet raadplegen bij twijfel. Of eigenlijk dat ik weer eens moet twijfelen voor ik iets klakkeloos neerschrijf. Die aardrijkskundige benamingen zijn daar een mooi voorbeeld van. En de drie puntjes, ik wist niet dat die beletselteken werden genoemd. Ik kende ze alleen van Louis Ferdinand Celine en omdat die ze nogal eens achter een uitroep- of vraagteken plaatst, dacht ik dat je met puntjes mocht strooien zoveel als je wilt. Ik zal het niet meer doen! 

Wat betreft het aantal woorden dat ik heb gebruikt: met welke vragen laat ik je achter door zo weinig tekst te gebruiken? Ik zie het overigens ook niet echt als een verhaal, maar meer als een column met een wat verrassend einde. Mag je alleen verhalen plaatsen?

Dan de leesbaarheid van lange zinnen. Is voor mij geen discussie. Sommige zinnen mogen van mij lang zijn, zolang ze maar goed lopen en je ze vloeiend en in één adem kunt voorlezen. De beeld-scherm-tekst-schrijvers-eis om vooral korte zinnen te gebruiken, omdat de lezer de concentratie niet kan opbrengen langere zinnen te lezen, levert stukjes vol punten op, zo staccato, kortademig en gevoelloos dat ik als lezer heel snel afhaak. En welke lezer wil je eigenlijk hebben? Wie geen zin van zes regels kan lezen en er ook geen moeite voor wil doen om dat te leren, kan misschien maar beter tiktokfilmpjes kijken. 

En een titel… Sorry, ik ben nieuw hier ;-) Vergeten. 

Nogmaals dank en hartelijke groet!

Robert

Hoi Treborkrets, het is altijd aan te raden je tekst te controleren voor je het plaatst. Je mag hier alles plaatsen, dus ook columns. Persoonlijk ben ik daar geen liefhebber van, ik lees liever een goed verhaal, maar ieder zijn ding. 
We hebben op het forum een diversiteit aan schrijvers en daarmee ook een diversiteit aan verhalen. Het ene verhaal spreekt je meer aan dan het andere. We lezen elkaars verhalen en geven daar een eerlijke feedback over. 

met welke vragen laat ik je achter door zo weinig tekst te gebruiken?

Je kunt heel veel vertellen met weinig tekst. Ik heb ooit een verhaal ingestuurd van 99 woorden. Begin, midden en einde.
Jouw verhaal begint met een alinea waarin je uitgebreid een manier van bellen beschrijft. Vervolgens ga je ineens over op een of ander schaapsherder. Als je de schaapsherder beschrijft aan de hand van de observatie die je in de eerste alinea maakt, maak je hem een stuk levendiger en geef je de lezer een beter beeld. Je beschrijft nu een aanname, een interpretatie. 
Daarnaast vraag ik me af wie de ik-persoon is. 
Je had de intentie een column ipv een verhaal te schrijven, maar ook aan het schrijven van een column zijn voorwaarden verbonden. Daar voldoet de tekst in mijn ogen niet aan. Een column is overigens gebaat bij korte, krachtige zinnen. Je wil de lezers grijpen met een duidelijk standpunt. Je beschrijft nu, zoals ik al zei aannames en interpretaties. Wat wil je mij als lezer vertellen met deze tekst?

Sommige zinnen mogen van mij lang zijn, zolang ze maar goed lopen en je ze vloeiend en in één adem kunt voorlezen. 

Precies, maar bij die alineavullende zin haak ik af en niet omdat het me niet boeit. Als ik een zin drie keer moet lezen om te begrijpen wat je er mee wil vertellen, haal je me uit het verhaal.   

De beeld-scherm-tekst-schrijvers-eis om vooral korte zinnen te gebruiken, omdat de lezer de concentratie niet kan opbrengen langere zinnen te lezen, levert stukjes vol punten op, zo staccato, kortademig en gevoelloos dat ik als lezer heel snel afhaak. 

Er is nog een wereld van verschil tussen alinealange zinnen en staccatokorte. Wil je je lezers iets voorschotelen wat ze prettig vinden lezen en wat ze boeit of klakkeloos het scherm vullen met een aaneenrijging van woorden waarbij mensen afhaken? Dat is een afweging. 

Wie geen zin van zes regels kan lezen en er ook geen moeite voor wil doen om dat te leren, kan misschien maar beter tiktokfilmpjes kijken. 

Erg kort door de bocht, als je het mij vraagt. Maar gelukkig mogen meningen verschillen.
Het is overigens TikTok-filmpjes.

Nog een tip: Met een enter heb je al een witregel, met een shift+enter kom je op de volgende regel. Ik zie in je reactie hierboven dat je enthousiast bent geweest met de enters.

Dag Treborkrets,

Bedankt voor je verhaal! Ik vind het een heel interessant idee, maar naar mijn mening is het niet voldoende uitgewerkt. Dit zou een langer kort verhaal kunnen worden (of misschien wel een novelle). De invalshoek die je nu hebt gekozen zorgt ervoor dat we als lezer nog wat in het duister tasten. Wat mij betreft zou je dan ook, wanneer er sprake is van een kort verhaal, de eerste alinea weg kunnen halen en je meer kunnen focussen op de schaapherder en hoe de hoofdpersoon daar naar kijkt. 

Verder vind ik het een goed uitgangspunt voor een verhaal!

Hoi Anna,

Het is geen verhaal zoals hier verhalen geplaatst worden, inderdaad. Dit is een tekstje dat ik ooit gebruikte bij een fotoblog. Het enige dat hier ontbreekt is de bijbehorende foto die ik maakte van de schaapherder die dagelijks telefonerend langs mijn huis kwam in… etc. Vrij associërend waren de invalshoeken 'interessant doen' vs 'interessant zijn' en de overschatting van Duitsland - mijn huidige woonland - als technologisch hoog aangeschreven land. De foto zelf heeft een duidelijk eigen verhaal en toont het anachronistische beeld van een herder - die er tijdens de Spaanse burgeroorlog waarschijnlijk niet veel anders uitzag - die zijn kudde tussen de keistenen muurtjes van een vervallen boerderij leidt met een smartphone aan zijn oor. Zijn hond doet het werk.

Ik zag de schrijfopdracht 'Smartphone' en dacht: daarover heb ik nog een tekstje liggen. Eens zien wat er voor reacties op komen. Kan ik altijd mijn voordeel mee doen als ik me echt op verhalen ga richten. Dank dus voor je reactie! Ultra Kort Verhalend gaat het in ieder geval goed, want deze week is mijn UKV zowaar uitverkoren en op de site geplaatst (draai trebor en krets om en dan weet je welke het is). En zodra de omstandigheden het toelaten ga ik het aantal woorden in mijn verhalen langzaam uitbreiden. U hoort nog van mij!

Dank nogmaals!

Robert