#471 Lampenkap
Lampenkap
Faye staarde met grote ogen naar haar vader en moeder die door de kamer danste. ‘’Kom maar Faye, dans met ons mee!’’ zong haar moeder, haar gezicht was een grote grijns. Faye, hun blonde zesjarige dochter, sprong de bank af en huppelde naar haar ouders toe. Ze maakten een cirkeltje en hielden elkaars handen vast, zo dansten ze over het geruite vloerkleed dat al wat slijtplekken vertoonde. Lina, Fayes moeder, dronk elk moment in. Haar gezinnetje, haar thuis, hoe had ze zo geluk kunnen hebben in het leven? Dacht ze stilletjes. Beng! Een doffe klap volgde.
Faye lag op de grond, naast haar lag een lamp op de grond. De lampenkap was een stukje verderop gerold, het lampenbolletje zelf was gebroken. Lina zag de eerste tranen opwellen in de ogen van haar dochter. ‘’So-sorry mama,’’ hakkelde Faye, ‘’het was een ongelukje’’. Al dansend en springend, was Faye tegen de lamp aangekomen. ‘’Ach lieverdje toch, dat geeft toch niks.’’ Lina drukte Faye stevig tegen zich aan. ‘’Maar de lamp is kapot!’’ Faye keek van haar vader naar haar moeder. ‘’ Ezra, help eens een beetje. Mm?’’ Lina keek haar man smekend aan. Hij keek hulpeloos naar zijn dochtertje, bij wie de tranen inmiddels over de wangen stroomden. Zonder iets te zeggen liep hij naar de plek waar de lampenkap naar toe was gerold, en raapte deze op. ‘’Faye, kijk eens naar mij.’’ Hij had de lampenkap op zijn hoofd gezet en deed de Macarena. ‘’Nu is het een feesthoed, dat is nog leuker dan een lamp!’’ Zijn vrouw en dochter moesten hard lachen, het zag er ook zo mal uit. Faye rende naar haar vader en danste met hem mee. Lina bekeek het tafereel van een afstandje, dit moment wilde ze zich voor altijd blijven herinneren.
Dag Neeldw, dank voor je…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Dag Neeldw, dank voor je verhaal en welkom op dit forum. Je trakteert ons op een heel fijn huiselijk gezinsscènetje. Leuke actie van de vader. Juist op dit scènetje heb ik dan ook een paar adviezen, die niet meer zijn dan dat. Het geluk dat Lina voelt, zou ik niet benoemen, maar laten blijken uit wat ze doet. De zin "Haar gezin, haar thuis..." bijv. Laat ze lekker meedansen, lachen, glunderen, dan snappen we wel wat ze voelt. En dat ze dit moment voor altijd wil herinneren, kun je ook beter zonder het cliché beschrijven in hoe ze kijkt, hoe ze zit of iets dergelijks. Verder zou ik in dit huiselijke tafereel niet kiezen voor grote woorden als "smekend" en "hulpeloos". Ben benieuwd hoe de andere auteurs je hierin verder kunnen helpen.
Dankje Raymond, voor je…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Dankje Raymond, voor je nuttige feedback! Ik was tijdens het schrijven zoekende naar hoe ik zonder al te expliciet te beschrijven een gevoel of gedachte kon weergeven. Je tips neem ik mee voor in het vervolg!
Pobeer elke nieuwe zin op…
Lid sinds
2 jaar 1 maandRol
Pobeer elke nieuwe zin op een nieuwe regel te plaatsen omwille van de duidelijkheid. Ze "dansten"door de kamer. Op haar gezicht lag een grote grijns. Hoop dat je iets hebt aan deze zeurtjes.
Hoi Neeldw, van mij ook een…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Neeldw, van mij ook een welkom op het forum. Ik sluit me aan bij de opmerkingen van Raymond. Verder graag gelezen.
Als je de gesproken zinnen onder elkaar zet, zie je beter wie wat zegt.
Het is ook niet helemaal duidelijk vanuit wie je het verhaal schrijft. Is het vanuit Faye of vanuit de moeder? De ene keer zeg je Lina, dan weer zeg je haar moeder.
Je noemt ook erg vaak de naam van Faye. Waar het duidelijk is dat het om haar gaat of dat zij iets zegt, kun je zij of haar gebruiken.
Haar gezinnetje, haar thuis, hoe had ze zo geluk kunnen hebben in het leven? Dacht ze stilletjes ---> "Dacht ze stilletjes" kun je weglaten. Als het niet tussen aanhalingstekens staat, is het wel duidelijk dat ze het dacht. Denken doe je bovendien in stilte.
‘’het was een ongelukje’’. ---> de punt moet vóór de ah-tekens staan.
Lief verhaal en lieve…
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Lief verhaal en lieve verhalen zijn fijn om te lezen. Het heeft ook een begin, een midden en een einde. Je zegt tweemaal dat de moeder het in zich wil opnemen. Ik zou kiezen om het eenmaal aan het einde te zeggen.