#470 - Verspilde tranen
Achter in de klas, verstopt achter een stapel boeken probeerde ik zo onopvallend als mogelijk de dag door te komen. Als ze me zouden zien, zou het pesten weer starten. De wonden van vorige week en de tranen van gisteren waren nog niet gestopt. Waarom ik… Waarom? Ik vroeg het mezelf keer op keer af. Waarom was ik nou altijd de pispaal van de klas. Vaak bleef het bij onschuldig schelden, tenminste onschuldig zo noemde mensen in mijn omgeving het. Maar wat zij niet weten; ook schelden laat wonden achter en drukt een stempel op de rest van je leven.
6 September 1999 - De eerste dag in groep 8
Het was 6 September 1999, de eerste schooldag van groep 8, eindelijk het laatste jaar op de basisschool. Ik kon niet wachten om hier nooit meer terug te hoeven komen! Het pesten zou dan vast verleden tijd zijn. (Beter weet ik nu...) Van mijn ouders had ik een nieuwe fiets gekregen in de vakantie, en trots reed ik hiermee naar school. Even had ik het gevoel dat ik de wereld aankon en dat het dit jaar vast een prettig laatste jaar zou zijn. We zijn immers allemaal weer ouder en verstandiger. Aangekomen op school, parkeerde ik mijn fiets. Controleerde extra goed of mijn slot vast zat, voordat ik mezelf probeerde aan te sluiten bij mijn klasgenoten. Ik wilde wel, maar het was meteen duidelijk dat ze nog steeds geen behoefte hadden aan mijn contact. Ik voelde me heel klein worden en kon nog maar net mijn tranen in bedwang houden. Ik wilde niet huilen, niet op de eerste schooldag. En ze hadden al genoeg tranen van mij verspild, afgelopen jaren, deze actie kon er ook nog wel bij.
De schooldag ging voorbij, zo nu en dan scholden ze me uit met Sawiet beukte ze tegen me aan, maar vooral negeerde ze me. Ik probeerde me sterk te houden. Dit lukte me aardig, tot het moment dat ik de fietsenstalling binnenliep. Op de plek waar vanmorgen nog mijn nieuwe fiets stond, stonden nu enkel nog maar de fietsen van andere leerlingen. Ik liep door de fietsenstalling, met de gedachten dat ik wellicht mezelf vergist had over de plaats, waar ik mijn fiets geparkeerd had. Maar mijn gloednieuwe fiets was nergens te bekennen: Hoe zou ik dit aan mijn ouders moeten uitleggen. Dit was ook meteen mijn breekpunt. Ik kon mijn tranen niet langer bedwingen. Een luid gelach ontstond achter mij, toen ik achterom keek zag ik een groepje van 5 kinderen uit mijn klas smoezen, kijken en vervolgens naar de andere kant van het plein wijzen. Waar wezen ze naar? Ik liep richting de uitgang van de fietsenstalling en voelde de grond onder mij wegzakken. Op het plein lag mijn nieuwe fiets, ik zag dat Almar boven op het voorwiel sprong en Colinda met een stok smerigheid op mijn zadel en trappers smeerde. Wat het was kon ik van een afstand niet zien, maar toen ik erheen rende zag en rook ik, dat aan de stok hondenpoep zat. En inmiddels niet alleen meer aan de stok, maar ook aan mijn fiets.
Sabrina, welkom op het forum…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Sabrina, welkom op het forum. Misschien toch eerst even kijken hoe andere leden hun inzendingen insturen en dan aanpassen bv: niet de opdracht bovenaan plaatsen, maar een originele titel bedenken, enz...
Zeurtje over de tekst: wat hun niet weten ---> wat ze/zij niet weten. Enkel als iemand aan het woord is zet je een tekst tussen aanhalingstekens. Het schuinschrift, de tekst in vetjes en in hoofdletters zijn mogelijk goed bedoeld om de aandacht te trekken, maar ze storen eerder en leiden de aandacht van de lezer af.
Verder is het verhaal op zich wat dunnetjes en misschien moeten ook de pesters aan het het woord komen om de lezer inzicht te geven in de reden waarom ze de hp als slachtoffer hebben uitgekozen. Maar laat je dat niet ontmoedigen om aan verdere weekopdrachten deel te nemen. Wijzigingen kan je aanbrengen door op de Tab 'bewerken' te drukken bovenaan de gepubliceerde tekst.
Dank je Gi voor je…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Dank je Gi voor je opbouwende feedback. Dat is het fijne van wekelijkse opdrachten, je kan ervan leren. Nederlandste grammatica blijft een struikelblok voor mij, maar ik ben hier om te leren. En de feedback die ik ontvang helpt mij hierbij.
Het verhaal had meer diepgang kunnen krijgen, ben ik helemaal mee eens. Maar dit lukte mij niet in de 500 woorden.
Je hebt me niet ontmoedigt, maar juist handvaten gegeven waar ik de volgende keer op kan letten.
Aanpassingen heb ik gedaan aan de tekst
Er worden veel tranen…
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Er worden veel tranen bedwongen en geplengd in deze tekst. Pas op voor pathetiek, dat wordt al snel onbedoeld grappig. Voorbeeld: Waarom ik… Waarom? Voor dit verhaal zou je ook veel meer kunnen inzoomen op het incident met de fiets, en de lange (en dus ietwat pathetische) inleiding kunnen weglaten. Ik denk dat je verhaal daar krachtiger van zou kunnen worden.
Dag Sabrina Dank voor je…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Sabrina
Dank voor je verhaal. Het heeft zeker potentie maar je zou daarvoor wat moeten scherper moeten focussen, zeker als je maar 500 woorden krijgt.
Ik vind het verhaal op zich niet slecht en twijfel er aan of het ene echte beleving van je was, want het is wel triest. Als dat zo is, dan zou je beter wat meer emotie erin kunnen leggen (maar ook als het fictief is), want nu blijft het wat aan de vlakte en een beetje kabbelen.
Je kan dat oplossen door er dialoog in te steken. Door de intro veel korter te maken, na jaren gepest de hoop op een nieuw begin, maar al vanaf de eerste schooldag wordt die hoop aan diggelen gesmeten.
Er staan ook wat typfouten in. Die kan je vermijden door je tekst eerst in een word- of pagedocument neer te schrijven en dan de spellingscontrole op te zetten. Of, op te schrijven, een dag laten liggen en dan schrappen en finetunen.
Maar hier geldt vooral: oefening baart kunst, dus gewoon blijven schrijven en teksten blijven inzenden!
Johanna
Dank je wel Ostinato voor je…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Dank je wel Ostinato voor je feedback
Jij ook bedankt Johannawrote, feedback die ik zal onthouden. Typfouten herken ik van mijzelf, ik ben opzoek naar een cursus waarbij ik de Nederlandse grammatica beter eigen kan maken, want dat is al jaren een struikelblok, Helaas is dit verhaal op een waargebeurde gebeurtenis gebaseerd. Ik blijf schrijven, oefenen en plaatsen. De feedback die ik meekrijg zal ik onthouden bij de volgende verhalen die ik schrijf