#467 Het zakhorloge

Hoi Marian, je zit met 240 woorden boven de gestelde limiet. Schrijven is schrappen en dat komt je tekst zeker ten goede.
Persoonlijk vind ik het langdradig lezen. Je haalt voor mij de vaart eruit door veel uit te leggen. De derde alinea bijvoorbeeld is voor mijn smaak te veel uitgeschreven. Je kunt ook in één of twee zinnen zeggen dat je niet gediend was van de toenaderingen van Joel en hem een harde duw gaf waardoor hij over de reling in het water belandde.
Woordrestrictie dwingt je om kritisch naar je tekst te kijken en elk woord op een weegschaal te leggen. Welke informatie is relevant en wat kun je zonder problemen weglaten. Onderschat de lezer niet. Als je iets duidelijk formuleert, hoef je het niet verder uit te leggen. De lezer snapt door de context wel wat je bedoelt.
Hieronder heb ik een aantal zinnen aangehaald waar je de nodige woorden zou kunnen besparen. Uiteraard is dat verder aan jou, het is jouw verhaal. Ik denk dat er meer zinnen zijn die je compacter en krachtiger kunt formuleren om het verhaal beter tot zijn recht te laten komen.
Zoals coach Anna zou zeggen: ik hoop dat je iets aan mijn opmerkingen hebt. 

’Hier’ fluisterde hij ---> achter hier hoort nog een komma

Hier zit een knopje daar druk je op. ---> leest dubbelop. Met alleen "hier zit een knopje" begrijp de hp en de lezer ook dat daarop gedrukt moet worden, lijkt mij.

Als de tijd voorbij is draai de klok terug ---> draai moet denk ik draait zijn. Tussen is en draait moet een komma. 

Het werkt maar voor exact een etmaal, dus als je te laat bent gebeurt er niks.’ ---> gezien je woordenoverschot zou de zin na de komma weg kunnen laten. Te veel uitleg.

Vol zelfvertrouwen stapte ik het podium op en begon te zingen en na een luid aplaus verliet ik de bar en trok verder.  ---> drie keer "en" in een zin leest niet lekker. Misschien:
Vol zelfvertrouwen stapte ik het podium op en begon te zingen. Na een luid aplaus verliet ik de bar en trok verder. 

Na het optreden was Erik aan het drinken met zijn vrienden en ik bleef achter met Joël. Maar het was er te luid, dus besloten we de bar te verlaten. ---> dit zou ook korter kunnen. Bijvoorbeeld:
Na het optreden liet Erik me achter bij Joël. Hij nam me mee naar buiten waar het rustiger was. (scheelt ook weer 11 woorden)

Thuis kroop ik onder mijn dekens en probeerde te vergeten. Ik greep naar het horloge en besloot de vierentwintig uur niet vol te maken en draaide het klokje terug naar precies vijf uur. Opnieuw liep ik langs de karaokebar en besloot er aan voorbij te lopen. ---> twee keer besloot achter elkaar. Je kunt dit ook korter formuleren. Bijvoorbeeld:
Thuis kroop ik onder de dekens. Ik besloot de vierentwintig uur niet vol te maken en draaide het klokje terug naar vijf uur, de tijd dat ik langs de bar liep. Ik ging eraan voorbij. (scheelt weer 11 woorden) 
Hier wordt het verhaal wel ongeloofwaardig. Je zet de tijd terug en loopt de bar voorbij. Dan vindt de ontmoeting met de zanger niet plaats. Toch staat er de volgende dag in de krant dat de zanger is overleden door een val van de brug. Dan zou ik in het verhaal in de krant een andere doodsoorzaak opgeven. De zanger zou hoe dan ook om het leven komen, alleen was het dit keer niet de schuld van de hp. 

Hij wist niet wat er gisteravond gebeurd was.  ---> dit kun je weglaten. De lezer weet al dat hij het niet weet, want dat is wat de oude man had uitgelegd.

De volgende ochtend in de krant las ik dat zanger Joël door een noodlottig ongeval van een brug was gevallen en was overleden.  ---> volgens mij moet de volgorde zijn: De volgende ochtend las ik in de krant. Noodlottig ongeval zegt eigenlijk alles al. Je zou deze zin ook korter kunnen maken: 
De volgende ochtend las ik in de krant over het noodlottig ongeval van zanger Joël. (8 woorden minder)

Ik liet de plastic tandartsring tussen mijn vingers glijden terwijl ik verder las in misdaad en straf van Dostojevski.  ---> het gedeelte achter "glijden" is op zich grappig gevonden, maar heeft weinig meerwaarde in het verhaal. Na Dostojevski hoort nog een witregel, je springt in het verhaal dan naar de volgende dag.
Je zou hier kunnen schrijven: 
Ik moest echt eens mee naar de kroeg, zei hij, maar ik weigerde. Ik liet de plastic tandartsring tussen mijn vingers glijden.  

luid aplaus ---> applaus

waarin je de verloren tijd zelf onthoud  ---> onthoudt

Hoi Marjan,

Ik vind je verhaal in opzet leuk bedacht: dat een vreemdeling een zakhorloge aan iemand meegeeft die het lijkt te kunnen gebruiken, met alle risico's van dien. Maar uiteindelijk kan ik niet helemaal in je verhaal komen, omdat het idee van de tijd terugdraaien veel meer aandacht krijgt dan je personage, zowel in eigenlijke woorden als in hoeveel verdieping je over beide geeft. 

Bedenk dat een personage degene is door wiens ogen je het verhaal beleeft: als je personage slechts een 'vervoersmiddel' is om naar een fictieve wereld te kijken, dan ziet je lezer slechts wat er gebeurd. Als je een personage ook een eigen persoontje maakt, kan een lezer het verhaal ook beleven, niet alleen bekijken. 

De lezer weet nu niet veel meer over je personage dan dat het een grijs muisje is; je beschrijft vooral wat het personage overkomt, niet wat het voelt. 

Een voorbeeld:

Hoewel ik hem eerder op de avond al duidelijk had gemaakt niets in hem te zoeken nam hij opeens een flirterige toon aan. Hij knielde neer. In zijn hand had hij een plastic tandartsring als aandenken voor vanavond. Lachend nam ik hem aan. Daarna boog hij zich over mij heen en begon mij wild te zoenen. Een dronkenmanszoen die klef en vunzig was.

Je laat weten dat je personage ongewenst wordt gezoend, en dat ze dat niet fijn vindt, maar het is nu erg feitelijk. Dat komt door de relatief veel woorden die je eraan besteed, maar ook omdat je niet schrijft hoe je personage zich op dat moment voelt. 

Als je dit stukje korter en meer 'voelend' schrijft, krijg je iets als:

Hij werd opeens fliterrig, terwijl ik al duidelijk had gemaakt hem niet te willen. Hij bood me een plastic tandartsring aan als knipoogje, dat ik wel kon waarderen. Maar de kleffe, wilde dronkenmanszoen die volgde, deed me over mijn hele lijf rillen en wensen dat ik weg kon rennen.  

Ga ervan uit dat je personage en diens gevoelens het belangrijkste zijn voor het verhaal en dat wat het overkomt op de tweede plaats komt te staan. Dan zal je zien dat je ook al heel wat woorden kan schrappen aan omschrijvingen en uitleg over het zakhorloge: dat heeft geen hele scène nodig: als je zegt dat je personage door een vreemdeling dit object in handen kreeg omdat het van streek leek, dan is dat voldoende. Het mysterie van het horloge komt wel naar voren als het gebruikt wordt, dat is veel beeldender dan een theoretische beschrijving vooraf. 

Al met al leest je verhaal nu als iets waar je op een afstandje naar kijkt. Wees niet bang om de lezer het verhaal van dichtbij te laten beleven. 

Groet, 

Nadine

Aanvullend op de opmerkingen hiervoor (waar ik het mee eens ben), begon mijn zoeken al bij het geven en ontvangen van het horloge. Als uitleg lezen we: "Een tijdmachine waarin je de verloren tijd zelf onthoud, maar de rest het vergeet." (dt-dingetje, maar goed :)) De term "verloren tijd" is moeilijk en deed me stokken. Misschien "Een tijdmachine waarmee je de tijd kunt terugdraaien en iedereen vergeet wat er is gebeurd, behalve jij". "Waarin" zou dus ook moeten zijn "waarmee", stel ik voor.

Als iemand zo iets krijgt, loopt diegene dan gewoon weg van de oude man? Ik denk andersom. De oude man loopt weg en diegene blijft een beetje beduusd achter. Dat soort dingen speelt ook verder in het verhaal, maar dan herhaal ik de opmerkingen van vooral Nadine. Als je kijkt naar de gebeurtenissen als in een film, worden ze sterker qua logische volgorde.

Het gegeven is erg leuk, de uitwerking verdient fine-tunen, kortom. Succes!

Hoi Marjan, ik vind dat je een origineel thema hebt gekozen als invulling van de opdracht, maar eerlijk gezegd vind ik je verhaal wat lastig lezen. Ik onderschrijf de commentaren die je al kreeg, heb er niets aan toe te voegen. 

Bedankt dat jullie zo uitgebreid de tijd hebben genomen om feedback te geven op mijn verhaal! Zeker iets waar ik mee aan de slag kan. Ik heb even de tijd nodig om het allemaal even een plekje te geven in mijn hoofd om het vervolgens te kunnen verwerken in mijn verhaal. 

Marjan, dat de commentaren haast langer zijn dan jouw stukje bewijst dat je niet aan je proefstuk bent. Ik ben benieuwd naar je volgende bijdrage. 

Goed gegeven, goede commentaren, en een goede ingesteldheid :) 

Als je een groot (en moeilijk) thema neemt, moet je het dubbelzogoed uitwerken om de kritische lezer te kunnen boeien. Maak de conflicten groter, en de motivatie van de karakters sterker en volgens mij ben je er.

GG!