Frank Gunning leest een boek

Archief Frank Gunning

Over je schrijfdrempel komen lukt niet met trucjes

Geen afbeelding

Frank Gunning

6 juni 2023 - 9:00

Ik gaf een keer een student van mij een stok cadeau. Voor achter de deur. En ik zei tegen hem: als je die nu eens midden in je kamer legt, dan helpt dat je over de schrijfdrempel. Je zal zien dat je veel makkelijker aan het schrijven komt.
Not.
Hij schreef eventjes lekker door, maar na een paar weken veranderde de stok in een stuk hout dat hem aan zijn falen herinnerde.
Uitstelgedrag.
 
Schrijvers kunnen er duizenden tips over vinden. Dat zijn meestal toch een beetje 'trucjes'. Opvallend: heel vaak valt het woord 'discipline'. Maar discipline is net zo dodelijk voor je inspiratie als het is voor het doorzetten van een dieet. "Schrijf! Nu!": het werkt averechts.

Echte wereld loslaten

Uitstellen doe je als er afstand is tussen jou en je creativiteit. Die afstand ontstaat doordat je hoofd ergens anders moet zijn – ander werk, gezin, klussen, verantwoordelijkheden. Je hebt het gevoel dat alles in de war raakt als je je overgeeft aan je verhaalwereld.
Dat het dus een drempel is om de echte wereld los te laten en in jouw verhaalwereld te stappen, dat is niet meer dan logisch.
 
Maar het knaagt wel... weer een dag voorbij, weer niet aan schrijven toegekomen. Een roman schrijven is werk van de lange adem, en het houdt in dat je telkens achter die tafel gaat zitten en er uren maakt. Als de afstand tussen jou en je begeestering te groot is, dan wordt het steeds moeilijker om achter die tafel te gaan zitten.

De oplossing ligt niet in allerlei nieuwe moetjes of in stokken achter de deur (hoewel die best een tijdje kunnen werken).
Als jij schrijver wil zijn, neem dan het schrijven serieus. Die roman krijg je niet af in gestolen momentjes.

Artistieke vlam

Het is niet makkelijk om je leven zo in te richten dat het schrijven er een solide plek in inneemt. Wat je nodig hebt om die roman af te krijgen is een solide artistieke praktijk. Die praktijk bouwen is een project. Maar als het staat, dan staat het ook echt, voor lang, en dan hoef je niet elke dag opnieuw je motivatie uit de wasmand te vissen.

Het begint bij je artistieke vlam: die mag altijd aanwezig zijn, hij brengt alleen maar goede dingen.

Vanuit je artistieke vlam kan je naar je werkwijze kijken, want een artistiek maakproces gaat over veel meer dan schrijven alleen. Als je jouw werkwijze goed leert kennen, dan vind je altijd de volgende stap in het maakproces.

En dan kan je een plan maken, in lijn met wie jij bent, met waar de ruimte ligt en met wat jij wil. Dat plan gaat over meer dan het schrijven alleen, het gaat over het brandende houden van jouw artistieke vlam, en het levend houden van jouw kunstenaarshart.

Comments

Ik heb de voorbije jaren een zwaar HORROR verhaal beleefd.

Ik rolde door een zakenpartner in de vastgoed in een zwaar fraudedossier die door de media zwaar aan de schaampalen van de kranten werd gehangen.
Mijn zoon werd 1736 dagen en nachten in een instelling geplaatst en werd er, naar mijn beleving en de zijne, zwaar mentaal en emotioneel mishandeld.
Zijn verhaal is net als het mijne een thiller van formaat maar sinds 1 maart 22 ben ik terug vrij na 5 jaar zondebok in detentie en kan mijn zoontje terug herstellen.

Dat verloopt moeizaam met veel ups-and-downs, en vooral met de bijstand van een psychologisch team.

Hij, ondertussen 8 jaar, wil iets doen voor zijn achtergebleven vrienden van de kinderinstelling.
Hij is blij dat hij terug bij mij is …maar droomt elke nacht nog van de instelling en de vriendjes die hij er achterliet.
Hij zat onlangs op een zonnige dag op mijn fiets achteraan en begon te bidden tot God, hij vroeg hulp aan God om de achtergebleven vrienden te helpen.
Ik ben zelf niet zo katholiek waardoor het nog harder binnenkwam. Ik geef nooit aanleiding om te bidden, te geloven in God.

Het ontroerde mij enorm en ik ga over alles veel en diep in gesprek.
Hij wil van de daken schreeuwen hoe het in een instelling aan toe gaat….iedereen moet het weten, volgens hem!
Hij wil dat mensen er meer voor deze kinderen in eenzaamheid zijn….hun leven, hun toekomst hangt ervan af!

Ik heb in februari 2023 reeds een project opgestart dat heet “ born to be loved”.
Ik wou in de eerste plaats mensen in een gelijke situatie samenbrengen, alleen ouders met een kind toch ook een grote familie maken.
Dat lukt maar veel meer ellende dan verwacht komt over mij heen. Vooral uit de hoek van de geplaatste kinderen.

Ik wil de droom van mijn zoon waar maken en ik wil een boek schrijven over zijn leven maar ik wil de wetgevingen niet overschrijden.
Er is een wet bij minderjarigen “ recht op vergetelheid” die schermt voor het kind dat op latere leeftijd niet meer wil dat zijn verhaal publiek is, of toch niet meer aan zijn natuurlijke naam gelinkt wordt.
Een uitgever of willekeurig een opdracht geven om het boek te schrijven is een optie maar ik doe het liever zelf.
Ik ben meer emotioneel betrokken en ik kan de horror details beter brengen, vind ik.

Ik zou mij wel laten bijstaan door een professionele redacteur.

Mijn vraag is dus of ik mag anoniem een boek schrijven, of ik mag schrijven onder een schrijvensnaam?

Ik weet al wat de wetteksten rond “ lasterlijke aantijgingen” waardoor ik geen enkele naam van de begeleiders, noch de naam van de instelling mag verspreiden….en enkel waarheden mag vertellen, of de beleving van zijn kant hoe hij het beleefde.

Ik loop al enkele maanden vast op deze vragen, maar nu wil ik het boek uitbrengen in Oktober en moet ik echt wel de juiste regels zien te vinden.

Wat zijn de mogelijkheden hierin?

Met dank om uw mening en advies te delen,

www.born-to-be-loved.be