#460 Met de dood voor ogen
‘We gaan het niet redden! Dit wordt onze dood! Help! Mama, Ik wil niet …’
De vlakke hand van Peter maakte een einde aan de mijnwerkers hysterische uitbarsting. ‘Verdomme, Erik, verman je! Ze zijn ons allang aan het zoeken. Voor je het weet sta je weer veilig boven.’ Peter klonk zelfverzekerd, maar zijn hart zat in zijn keel. Hij moest echter de rust bewaren tegenover de vier andere overlevenden.
Ja, maar als …,’ wierp Erik tegen.
‘Als de wereld vergaat, vallen alle pispotten kapot,’ reageerde Chiel nuchter. ‘Althans, dat zei ons pa altijd. Spaar je krachten.’
Chiel was de oudste van het stel en zat dicht tegen zijn pensioen. Hij was voor de duvel niet bang, maar kuste voor de zekerheid toch het kruisbeeldje aan zijn halsketting en bad in stilte een weesgegroetje.
John zat met gesloten ogen tegen de wand van de mijngang, zijn been lag in een vreemde stand en zelfs in het vage schijnsel van de petroleumlamp kon Peter zien dat het er slecht uitzag. Hij voelde dat zijn huid gloeide en probeerde hem wat te drinken te geven, maar hij wist dat hij zuinig moest zijn met wat ze nog aan water hadden.
‘Hij gaat het niet redden,’ fluisterde Hans tegen Chiel die naast hem was komen zitten. Beiden keken ze naar hun gewonde kompaan.
‘Het is misschien niet eens zo verkeerd als hij het aflegt.’
Hans draaide zich met een ruk naar zijn maat. ‘Wat zeg je nou!’ siste hij.
‘Kijk dan. Hij ademt twee keer zo snel. Dat is allemaal zuurstof die wij straks tekort komen.’
Die laatste opmerking leverde hem een woeste blik op van Peter. Chiel haalde zijn schouders op, wat wist dat broekie nou van overleven. Net droog achter de oren en dan al benoemd tot voorman.
De drie mannen keken tegelijkertijd op toen Erik met veel kabaal zijn maag ledigde. Onder uit zijn broekspijp kwam een dunne straal bruine derrie over zijn schoenen gedropen.
‘Godskolere!’ kokhalsde Chiel.
De mannen schoven zo ver mogelijk van de stank. Zelfs John leek te reageren op de penetrante lucht.
‘Sorry,’ piepte Erik witjes.
‘Als ik hieruit kom, ga ik doen wat ik ons Marie al eeuwen heb beloofd,’ zuchtte Hans terwijl hij zijn neus dichtkneep.
Chiel trok zijn wenkbrauwen in een V. ‘Dat je haar nu wel trouw blijft?’
Hans porde hem venijnig in zijn zij. ‘Dat met Suzanne was een vergissing en ons Marie begreep dat. Nee, ik ga ander werk zoeken. Iets met meer daglicht en betere uren.’
Chiel grinnikte. ‘Dan had je beter eerst je school af kunnen maken.’
‘Ik vind het een goed plan, Hans.’ Peter stak zijn duim op. ‘Misschien hebben ze een functie voor je bij de administratie.’
‘Stil eens!’ maande Erik met zijn oor tegen de wand. ‘Ik hoor iets! Luister … ja, daar klinkt het weer! Ze hebben ons gevonden!’
Het lachen verging hem snel. De mannen voelden hoe de grond begon te beven, een oorverdovend geraas volgde en grote brokstukken bedolven de gang.
Niet veel later was het stil.
Ik vind dat je knap in een…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Ik vind dat je knap in een klein aantal woorden een hachelijke situatie neerzet met vier hoofdpersonen die ook alle vier duidelijk een eigen karakter en een eigen rol hebben. Ook blijft het tot het einde spannend omdat ze gevonden lijken te zijn, maar dan gaat het mis (door de reddingspoging? we moeten het als lezer zelf verzinnen)
Mooi verhaal!
1 puntje: volgens mij leegt Erik met veel kabaal zijn darmen, en niet zijn maag
Hoi Alette, dank je wel voor…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Alette, dank je wel voor je reactie. Het einde mag je zelf invullen, maar ik denk dat het einde oefening is voor de mannen. Het zijn er overigens vijf.
Wat betreft je puntje: Erik ledigt zijn maag en tegelijkertijd ook zijn darmen. Dat is wat doodsangst bij hem doet.
Fief, het is natuurlijk niet…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Fief, het is natuurlijk niet perse nodig om te weten waar en hoe dit vijftal in deze hachelijke situatie is terecht gekomen maar ik mis hier een introductie (al was het maar één zinnetje) om wat klaarheid te scheppen. Het zouden mijnwerkers kunnen zijn, maar dat die Erik op zijn mama roept lijkt dit dan weer tegen te spreken. Eén personage is ook gekwetst, waardoor? De beschrijving is perfect en de uitzichtloosheid is voelbaar, dus aan de opdracht is ruimschoots voldaan.
Hoi Gi, het wordt vrij snel…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Gi, het wordt vrij snel duidelijk waar het om gaat. Zelfs stoere mijnwerkers kunnen om hun mama roepen als de dood voor ogen hebben. Verder denk ik dat er genoeg aanwijzingen zijn dat het om een mijninstorting gaat. De lezer mag ook nog wel wat moeite doen, lijkt me.
Goedenavond Fief Goed…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Goedenavond Fief
Goed verhaal, goed geschreven, spannend, jammerlijk einde.
Erg sterk verhaal, ik heb ervan genoten!
Johanna
Dank je wel voor je lovende…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je wel voor je lovende woorden, Johanna.
Hoi Fief, Goed verhaal, ik…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hoi Fief,
Goed verhaal, ik zat er helemaal in. Niemand weet echt hoe je reageert in zo een situatie, maar ik vind jouw interpretatie geloofwaardig. En het einde: daar houd ik van.
Graag gelezen,
Taco
Dank je wel, Taco.
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Dank je wel, Taco.
Wauw, goed verhaal! Ik zit…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Wauw, goed verhaal! Ik zit er meteen in en door het verhaal heen wordt steeds meer duidelijk wat de situatie is. De karakters zijn goed neergezet, realistisch en met mooie dialogen waardoor je fragmenten van hun leven en hun persoonlijkheid opvangt. Het einde is triest en goed geschreven, die twist aan het eind.
Het enige wat even verwarring bij mij opriep was het begin, ik dacht dat Erik een kind was dat naar zijn moeder riep en dat Peter zijn vader was. Later werd me duidelijk dat het om allemaal volwassenen gaat. Volwassenen kunnen in paniek natuurlijk ook om hun moeder roepen, alleen kwam dat niet gelijk in me op.
Ik zag het zo voor me dat de…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Ik zag het zo voor me dat de man in paniek om zijn moeder riep. Fijn dat je dat uiteindelijk ook doorhad. Bedankt voor het lezen en reageren.
Hoi, ik ben nieuw hier…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Hoi, ik ben nieuw hier. Aangenaam, kijk uit naar de mooie verhalen. Zoals deze! Sluit me aan bij de rest; ik zat er direct in. Vind de humor heerlijk en herkenbaar in dit soort situaties. Karakters zijn inderdaad sterk neergezet. Mijn tip is toch oom het begin om naar het woordje 'mama' te kijken. Ik had dezelfde verwarring. Hoewel ik achteraf heel goed snap waarom je daarvoor kiest, zou het beter tot zijn recht komen als je al wat verder in het verhaal bent.
Hoi Teresa, dank je wel voor…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Teresa, dank je wel voor je lovende woorden. Ik heb het begin iets verduidelijkt.