Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#454 - prakjes

 

‘Pomelo-Mare is héél gevoelig voor indrukken van buitenaf.’ De mama die tegelijk met mij naar binnen is gelopen, spreekt traag en kijkt erg bedrukt. Alsof ze heeft opgezocht hoe ze het beste kan laten zien dat ze praat over iemand die op sterven na dood is.
Ik zucht en zet Lucas alvast op de grond, waar hij vrolijk richting de poppenhoek hobbelt.
Kelly, de pedagogisch medewerkster, steekt haar handen uit om Pomelo-Mare over te nemen. Deze klemt het meisje echter stevig tegen zich aan.
‘Je moet begrijpen dat Pomelo-Mare gewend is aan bepaalde rituelen.’
De geur van essentiële oliën neemt mijn neus in gijzeling.
‘Ik ben ervan overtuigd…’begint Kelly, maar de vrouw laat haar niet uitpraten.
‘Hier is de lijst met wat ze mag eten en drinken en hoe laat. Ze moet twee slaapjes doen, niet langer dan een uur per keer. Hier staat hoe ze in slaap gewiegd dient te worden. Ik neem aan dat ik haar vers gemaakte prakjes hier in de koelkast kan zetten?’
Kelly’s wenkbrauwen gaan een paar millimeter omhoog. Pomelo-Mare zelf doet inmiddels verwoede pogingen om uit de armen van haar moeder te ontkomen. Deze zet het meisje op de grond en gaat gehurkt voor haar zitten.
‘Lieverdje, je gaat nu een paar uurtjes hier spelen. Mammie kan altijd komen als jij dat nodig hebt. Beloof je mammie dat je aan de juffies aangeeft als het je allemaal een beetje te veel wordt?’
Pomelo-Mare kijkt met grote ogen naar de bouwhoek.
‘Ik weet zeker dat Pomelo hier veel plezier zal hebben.’ zegt Kelly, wiens glimlach uit haar ogen is verdwenen.
‘Haar naam is Pomelo-Máre,’ zegt haar moeder lijzig, haar blik op haar dochter die richting blokken kruipt.
Ik verberg een proestlach in een kuch.
‘Kelly, sorry dat ik onderbreek, mijn Luukje zit daar.’
Kelly bijt op haar lip als ze mij aankijkt.
‘Zijn tas heb ik in het mandje gezet, maar ik ben de prakjes vergeten, sorry. Tot straks!’

Terwijl ik me omdraai, vang ik de geërgerde blik van Pomelo-Mares moeder.
‘Je weet dat ze een fruitallergie heeft?’, zijn de laatste woorden die ik opvang.

 

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hi Schrijfdeb, 

Een hilarisch verslag, ik zie het helemaal voor me. Maar dat Pomelo-Mare een fruitallergie heeft, is toch niet zo verrassend? Het past helemaal in het beeld van de Yoga-welness overbezorgde moeder. Verder graag gelezen. 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi SchrijfDeb, typisch zo'n moeder waar iedereen jeuk van krijgt. Alleen de naam van het kind zegt het al. De "dat meen je niet!" reactie komt er voor mij niet zo uit, de ergernis van de pedagogisch medewerker heb je wel duidelijk beschreven. 

Kelly, de pedagogisch medewerkster, steekt haar handen uit om Pomelo-Mare over te nemen. Deze klemt het meisje echter stevig tegen zich aan. ---> Met "deze" bedoel je waarschijnlijk de moeder, maar het is duidelijker als je zegt: De moeder klemt ...  Of als je in de zin ervoor zegt: ... om Pomelo-Mare van de moeder over te nemen. Dan slaat "deze" wel duidelijk op "de moeder".

‘Ik ben ervan overtuigd…’begint Kelly  --> voor het beletselteken hoort nog een spatie. Je zet de puntjes zonder spatie als je aan wil geven dat een woord is afgebroken. Na de puntjes hoort nog een komma en voor begint nog een spatie. 

Mammie kan altijd komen als jij dat nodig hebt.  ---> als jij dat nodig hebt, vind ik minder goed lezen. Ik zou eerder zeggen: als je me nodig hebt. De zin zou ook in zijn geheel weg kunnen, denk ik.

Beloof je mammie dat je aan de juffies aangeeft als het je allemaal een beetje te veel wordt?’  ---> zou je dit tegen een kind van deze leeftijd zeggen? Het kind is nog niet zo oud als het nog kruipt. Snapt ze dat? 

‘Ik weet zeker dat Pomelo hier veel plezier zal hebben.’ zegt Kelly ---> de punt moet een komma zijn.

Terwijl ik me omdraai, vang ik de geërgerde blik van Pomelo-Mares moeder.  --> achter moeder hoort naar mijn idee nog "op". Je vangt de blik op.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi SchrijfDeb, 

Je had me te pakken vanaf de eerste zin! De naam van het kind wijst er al op dat het als een kasplantje òf als prinses wordt behandeld. 
Een paar zinnen later schrijf je:
‘Je moet begrijpen dat Pomelo-Mare gewend is aan bepaalde rituelen.’   "Je moet begrijpen..." 

Een perfecte 'tussen de regels door' voor: dit kind moet alles doen wat ma haar opdraagt zo klein als ze is, en ze krijgt geen enkele vrijheid om een eigen karakter te ontwikkelen. 

Ik vind het mooi dat je een verhaal hebt geschreven wat erg dubbel in toon is. Aan de ene kant lijkt het te belachelijk voor woorden, en dat maakt het grappig. Tegelijkertijd weet je ook dat er zulke moeders echt bestaan en dat maakt het verhaal als geheel dan weer triest.  Je weet dat grappige en trieste goed te combineren door iedere toon zo zijn afzonderlijke zinnen te geven die de stemming benadrukken. 

'Dat meen je niet' was al aanwezig bij de eerste zin, maar dat blijft ook echt gedurende het hele verhaal hangen, tot de allerlaatste zin aan toe. 

Heel knap gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De rillingen lopen over mijn rug. Fantastisch, levensecht beschreven personage. Vooral 'Je moet begrijpen ...' bezorgde me de kriebels. Wat een figuur! Ik vrees dat er genoeg (te veel) van rondlopen.Met veel plezier gelezen.

  • Pomelo-Mare zelf doet inmiddels verwoede pogingen om uit de armen van haar moeder te ontkomen. > Is het niet: ontkomen aan?
  • ‘Ik weet zeker dat Pomelo hier veel plezier zal hebben.’ zegt Kelly, wiens glimlach uit haar ogen is verdwenen. > wier glimlach.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Pomelo is een gangbare meisjesnaam. Gecombineerd met Mare zou het zeepompelmoes betekenen. Natuurlijk komt de naam vreemd voor in een dorp waar de naam Kelly (genoemd naar de prinses Grace Kelly? Dat is wel een familienaam) gangbaar is. Ik weet niet in welke richting SchrijfDeb de situatie op de korrel wil nemen. De meeste lezers gaan mee in het ridiculiseren van de moeder van Pomelo-Marre. Het kan ook anders, Lucas (een bijbelse naam die al snel Luukje wordt) had ook een Jan-Jaap, Otto-Jan of Koert-Jan kunnen zijn en dan had diens moeder zeker ook gewild dat de volledige naam van haar kind zou gebruikt worden. Wat Fief zegt klopt: de taal van de moeder strookt niet met de leeftijd van het meisje. Dat ze haar kind gezond wil opvoeden en niet meteen wil volgepropt zien met snert en boerenkool, pleit meer voor haar dan dat ze er moet voor uitgelachen worden. We zullen zien wat het wordt als Lucas en Pomelo-Mare straks op Tik-tok zitten.