#453 The times they are a-changin’ …

Hoi Gi,

zoals altijd een verhaal met muziek :) Je hebt een prettige schrijfstijl, maar (misschien moet ik het nog even laten bezinken) ik word niet meegenomen in het verhaal.

Ik voel niet dat de HP emotioneel is rondom de dood van Pierre, zowel niet in het begin (de beschrijving "Zij, die het hebben, verkroppen hun verdriet", doet me vermoeden dat de HP niet tot die 'zij' behoort) maar ook niet op het einde, het is me te beschrijvend. Daarbij: de HP wist niet dat Pierre niet welgesteld was, dat hij wel eens in de auto mocht rijden, hoe zijn kamer uitzag, dat hij van boten hield. Hoeveel was hij dan bij hem betrokken en zou hij dan (na zo'n lange tijd nog) rouw voelen?

ik voelde mij altijd zwaarmoedig als ik aan die tijd terugdacht, maar nu kan ik eindelijk anders rouwen om Pierre.”
>> die zwaarmoedigheid en hoe hij nu anders zou rouwen, voel ik niet in je verhaal.

Zij, die het hebben, verkroppen hun verdriet. >> volgens mij mag die eerste komma weg, maar dat is gebaseerd op een gevoel, kan het niet staven met een 'taalregel'.

Niettegenstaande een verhoogde  aanwezigheid van de politie, komt een deel van de studenten niet opdagen.
>> waar komen ze niet opdagen? Bij de wraakactie? Dan zou het toch juist door de aanwezigheid van de politie zijn, dat ze niet op komen dagen? Door het gebruik van niettegenstaande (een woord dat mij overigens te 'duur' is en me uit het verhaal haalt) doe je het voorkomen dat een deel van de studenten niet komt opdagen ondanks dat er veel politie aanwezig is, dat zou dat toch juist zijn omdát er veel politie aanwezig is?
(tussen verhoogde en aanwezigheid staat een spatie te veel)

“Jij had zwart sluik haar en droeg steeds geruite hemden”, zegt Paul. Paul kwam uit hetzelfde dorp als Pierre.
>> twee keer Paul direct na elkaar. Eventueel vervangen door:
“Jij had zwart sluik haar en droeg steeds geruite hemden”, zegt Paul, die uit hetzelfde dorp kwam als Pierre.

SchrijfDeb, bedankt voor de reactie maar ik heb er zo mijn bedenkingen bij.
Als ik na de zin: Zij die het hebben ... zou toegevoegd hebben dat ik er één van was, zou ik zonder twijfel de opmerking krijgen dat het ook duidelijk is zonder het te uiten. Voor het overige vind ik de opmerkingen erg ver gezocht en totaal naast de kwestie, sorry. 

In de kenmerkende Gi-stijl met een uitstapje naar hoe er in het heden met de dood en geweld in het schoolgebouw om wordt gegaan, schets je het gemis en de leegte in een klaslokaal in een tijd dat er anders met de dood werd omgegaan dan nu. Je houdt ook mij wat op afstand, maar eigenlijk past dat wel bij hoe de hoofdpersoon is geleerd om met de dood om te gaan. 

Je laatste zin vind ik niet zo sterk. Daarmee suggereer je dat de hp een goede nauwe band had met Pierre, terwijl ik afgaande op wat je schrijft vooral denk dat de hoofdpersoon last had van het 'grote thema van de dood' door de gemankeerde omgang daarmee -en de verkeerde aannames die daarbij ontstonden- tijdens zijn puberteit. Aangewakkerd door Pierre, maar niet zozeer om hem als persoon. Ik zou een ander eind toejuichen.

Overigens begrijp ik de opmerkingen van SchrijfDeb wel, voor mij zijn ze niet zo ver gezocht. Dat jij daar niet in die opmerkingen meegaat is de keus en de kracht van de schrijver, maar ik zou ze niet te makkelijk naast me neer leggen.

Hadeke, dank voor jouw reactie en toelichting. Wat ik vooral wil beschrijven is enerzijds het totaal gebrek aan psychologische hulp bij het rouwen van adolescenten in de 'golden sixties' en anderzijds de opluchting van de HP dat hij de zwarte vlek in zijn geheugen mag wissen ivm de door onbezonnen derden 'verzonnen' zelfmoord van een klasgenoot.

Inderdaad en precies daarom zou ik een andere laatste zin bedenken. 😀

Hi Gi, Je schrijft soepel en beeldend. Ik vraag me af hoe men zo duidelijk kan zeggen dat er geen zelfmoord is gepleegd maar dat Pierre al slaapwandelend zich per ongeluk heeft verhangen? Dat is toch net zo goed een achteraf verzonnen verklaring? Feit is dat Pierre aangetroffen is in een touw. 

Ja Marianne, wie het verhaal van de droom heeft verzonnen weet ik niet en die onbeantwoorde liefde blijft ook een raadsel, tenzij er zijn die meer weten ...? Tenslotte gaat het hier om het schrijven en niet zozeer om het achterhalen van de waarheid. Dank je voor het 'soepel' en 'beeldend'. 

Hoi GI,

Het verhaal schetst in ieder geval een mooi tijdsbeeld, en voorzien van een interessante terugblik op een droevige gebeurtenis. En muziek, dat werkt altijd. Eerlijk gezegd word ik door die tweede alinea een beetje uit het verhaal gehaald. Ik snap wel dat dit is om een contrast weer te geven tussen toen en de tijd van nu, maar verder zie ik niet direct een relevantie met de rest van het verhaal. Ook de uiteindelijke verklaring voor Pierre's dood die Paul geeft klinkt toch wel als een vrij onwaarschijnlijk verhaal, wat door HP klakkeloos lijkt te worden aangenomen. Dat roept wel de vraag op waarom HP dit doet; heeft hij geen zin om nog naar achterliggende oorzaken te zoeken? 

Ik vind dat je mooi beschrijft hoe de tijden veranderd zijn. Ik had bijna het gevoel alsof ik met de HP in de klas zat. Het stuk van de boot pakt me echter minder, maar ik kan niet echt mijn vinger erop leggen waarom dat zo is. Teveel informatie? Een gebrek aan verbeeldingskracht van mijn kant? Ik ben het met Hadeke eens wat betreft de laatste zin. 

Hoi Gi, zelfmoord van een klasgenoot zal er bij elke leerling flink inhakken. Als je dan in een tijd leeft waarin het onderwerp taboe is, wordt het nog lastiger.
Schrijfdeb haalt enkele zinnen aan waar ik over struikelde en ik sluit me aan bij haar opmerkingen. 

Zij die wel aanwezig zijn kunnen rekenen op psychologische steun  ---> tussen zijn en kunnen leest een komma wel fijn.

Echte schoolkameraden waren wij niet, maar weten nog precies hoe we er toen uitzagen. ---> deze samentrekking klopt zo niet. Voor weten hoort nog "we".

Hallo Gi, ik vind je verhaal nogal afstandelijk beschreven. De HP kende Pierre helemaal toch niet zo goed, dus waarom zou hij na al die jaren nog rouwen? Iemand die zich in zijn slaap verhangt, lijkt mij nogal vergezocht. En hoe kan iemand anders weten of dit een ongeluk of zelfmoord was? Het contrast tussen vroeger en nu is goed gevonden.

Hoi Gi, 

Bedankt voor je verhaal. Ik vind het goed geschreven en een boeiend onderwerp. Vooral het begin vind ik goed, richting het einde begin ik toch een beetje af te haken. Het leest als twee losse delen voor mij. Misschien is het raadzaam om het beginstuk uit te bereiden en het laatste deel te schrappen. 

Voor de rest is al het nodige wel zo’n beetje gezegd voor mij!

Bedankt Anna voor het reageren, maar een verhaal dat uit twee delen bestaat kan je moeilijk anders gaan lezen. Als een van beide delen wordt geschrapt is er voor mij geen verhaal meer.