#449 Kinderleed

Kort en hartstikke goed, Willy. Ik moet bekennen dat ik ook vind dat de hond (een enorme Golden Retriever) van mijn dochter, schoonzoon en kleindochters buiten zou moeten slapen, maar dat wordt mij niet in dank afgenomen. Dat beest is toch veel te groot om in zijn 'bench' in de living te zitten. Hun kater ligt zowat overal, hem kan het geen moer schelen. 

Kort en bondig. Mooi hoe je de haat/ afkeer beschrijft. Ik haak wat op de 'Zij, die ...' het voelt voor mij niet als natuurlijke kindertaal.

Graag gelezen.

Dag Willy,

Bedankt voor je verhaal. Ik vind het een goed verhaal, ook erg aangrijpend. Vooral het stuk: 

Toch moet Becky nu buiten slapen, in een hok. Ik heb daar vanmiddag in gelegen. Het is heel koud en de vloer is hard. Niet fijn. 

Ook vind ik het mooi dat het stuk kort is. Er zijn niet meer woorden nodig om dit gevoel over te brengen.

Het enige wat ik heb op te merken is het volgende: ik denk dat je iets meer nuance in het gedachtenpatroon van het kind mag brengen. Het gevoel van haat komt realistisch over, maar is het niet zo dat kinderen altijd nog zoeken naar liefde bij hun ouders, hoe slecht ze ook worden behandeld? 

In de klinische psychologie zijn er ontzettend veel onderzoeken naar dit onderwerp gedaan. Omdat het kind aangewezen is op de ouder, en in de meeste gevallen niet kan (en wil) vluchten, probeert het kind de ouder tevreden te stellen. Zelfs bij schrijnende gevallen als mishandeling of misbruik blijkt dit nog steeds het geval te zijn. 

Ik denk dat als je die nuance aanbrengt, het verhaal af is!

Hoi Willy, ik vind het een mooi kort verhaal. Je hebt inderdaad niet meer woorden nodig. Ik struikel ook over de zinnen "Zij, die ..."  Ik zie het voor me dat het kind denkt, alleen geloof ik niet dat het kind het denkt op de manier waarop jij het verwoordt.
Desalniettemin een mooi bondig verhaal, graag gelezen.

Zo, zegt hij dan, die is weer een mooie poos vlo- en tekenvrij,  ---> voor mijn gevoel mag dit als gesproken zin genoteerd worden. 

@Gi

Dank voor je lovende woorden. Leuk, dat inkijkje in je leven. 
Ik sta achter de zienswijze van je dochter en schoonzoon. Een hond is onderdeel van de familie en laat je lekker in huis (bed) slapen. ;-)

@Hadeke,
Dank voor je feedback. Ik kan/ga het met een kleine aanpassing wat kinderlijker laten klinken.

Willy, je hebt natuurlijk gelijk, maar hoe lief hij ook is, die hond is een koe, allé, neen, een kalf(je). 

@Anna,saffier
Bedankt voor het compliment en de feedback.
De loyaliteit van kinderen ten opzichte van hun ouders is vaak enorm, zels in liefdeloze gezinnen, dat klopt.
In mijn verhaal is er absoluut geen sprakevan loyaliteit, het kind accepteert de tweede vrouw van haar vader niet. Haar loyaliteit betreft haar biologische moeder (die in dit fragment buiten beschouwing is gebleven, in het midden latend of ze nog leeft of niet). 
Wel mooie feedback om over na te denken.

@Fief
Dank voor het lezen en je feedback. 
Wat de uitspraak van het kind over de vrouw betreft: zie mijn reactie aan Hadeke.

Zo, zegt hij dan, die is weer een mooie poos vlo- en tekenvrij,  ---> voor mijn gevoel mag dit als gesproken zin genoteerd worden. 

In dit geval zijn aanhalingstekens niet nodig. Het is de gedachte van het kind, geen gesprek. 
Nogmaals dank. Altijd fijn om even over na te denken.

Hoi Willy, zoals het er nu staat, lees ik het als een quote en dan hoort het wel tussen ah-tekens. Anders zou je het moeten formuleren als: dan zegt hij altijd dat hij weer een mooie poos vlo- en tekenvrij is.