Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#445 - De worteltrekking

Het koppel liep naar de deur van het huis op de top van de berg en klopte hard op de deur. Na enkele seconden ging de deur open en een butler met een strak gezicht heette hen welkom.

'Goedenavond, meneer en mevrouw. De heer des huizes verwacht u in de woonkamer.'

Het koppel keek elkaar aan, knipoogde, dacht aan Dom Pérignon, kreeft en kaviaar en dartelde achter de butler aan. 

Toen ze de woonkamer binnenkwamen, vielen hun monden open. De immense kamer was leeg op een kleine houten tafel en drie stoelen na. Geen Picasso’s, geen Mings, geen 90inch LCDs, niets. Was de miljardair net verhuisd en moest hij nog beginnen met het inrichten van zijn nieuwe huis?

De miljardair kwam binnen. 'Goedenavond, mijn beste gasten. Ik ben blij dat jullie er zijn. Ik heb iets speciaals voor jullie in petto.'

Het koppel keek elkaar weer aan, knipoogde en glimlachte opgelucht. Het diner waarvan ze al zoveel gehoord hadden, werd werkelijkheid. Een feest dat hun smaakpapillen zou doen dansen, hun Instagram zou doen ontploffen, hen de hemel zou tonen. Eindelijk.

De butler kwam de kamer binnen en zette een doosje wortels op de tafel als was het kaviaar.

'Is dit het?' vroeg de vrouw. 'Een doosje wortels?'

De miljardair knikte. 'Ja, dat is alles wat ik serveer vanavond. Wortels zijn erg gezond en ik denk dat jullie het lekker zullen vinden.'

Het koppel begon te lachen. 'Wortels?' zei de man. 'We hebben ons opgemaakt voor een feestmaal en we krijgen wortels?'

De vrouw voegde eraan toe: 'En wat is er met de inrichting van je huis? Geen bubbelbadje? Ik heb mijn mini-bikini meegenomen, weet je.'

De miljardair glimlachte. 'Ik ben blij dat jullie het grappig vinden. Maar wees gerust, ik heb mijn redenen om jullie alleen wortels te serveren en mijn huis zo eenvoudig in te richten.'

Het koppel smeet de wortels naar de miljardair. 'Dit is belachelijk!' riep de man. 'We zijn hier niet gekomen om wortels te eten als onnozele konijnen en in een lege kamer te zitten.'

De miljardair keek rustig toe terwijl het koppel tekeerging. Hij wachtte tot ze klaar waren met hun woede en ging toen zitten aan de kleine houten tafel.

'Het spijt me dat jullie niet tevreden zijn met mijn ontvangst,' zei hij. 'Ik hoop dat jullie begrijpen dat ik niet geïnteresseerd ben in materialistische zaken. Ik leef eenvoudig en probeer mijn eigen weg te vinden in deze wereld. Ik ben blij met wat ik heb en ik denk dat het genoeg is.'

Het koppel stond op en liep naar de deur. 'Je begrijpt er niets van,' zei de vrouw. 'We hebben ons zo op deze avond verheugd en dan krijgen we wortels en een lege kamer. En geen bubbelbadje! Het is gewoon belachelijk!'

De miljardair glimlachte en keek hoe de deur hard dichtsloeg. 'Ze begrijpen het niet,' mompelde hij en haalde een gouden belletje uit zijn zak. Het rinkelde hemels.

‘Jules, ik heb er zin in.’

‘Natuurlijk mijnheer, ik stuur uw konijnen.’

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, het zou pas echt een sprookje worden wanneer de konijnen de weglopende gasten verorberen. De IPhone van de sobere miljardair om Jules te roepen, zou ik vervangen door het klassieke belletje

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony,

Je speelt heel leuk met hoge verwachtingen die niet uitkomen, om dan op het laatst met de onthulling te komen dat de eigenaar de bezoekers slechts een poets wil bakken. 

Ik mis nog wel enigszins context. Hoe kent het koppel de miljardair en waarom zijn ze op bezoek? De verwachtingen van een luxe diner is duidelijk, maar de hele verdere omgang van de personen onderling is nu nog een beetje vaag. Waarom is deze 'strijd' er tussen het koppel dat luxe verwacht en de miljardair die hen dat expres ontzegt? 

Op zichzelf staat het verhaal prima, maar die onbeantwoorde vragen blijven toch een beetje bij me knagen. 
Maar het verhaal is goed geschreven, dus dat maakt een hoop goed! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Nadine, 

je hebt natuurlijk gelijk, je weet niks over het koppel, hun drijfveren, de reden van ontmoeting etc. Ik probeerde dit bewust. Ook de 'mottige' reactie van hen op wat de miljardair (ook bewust onbeschreven) hen uiteindelijk levert, is flu, misschien te flu. 

Ik denk dat je mijn intentie niet gevonden hebt, en dat is prima, dat neem ik mee. De scene die ik voor ogen had, heb ik niet kunnen delen in mijn spartaanse (gekunstelde) zinnetjes.

Zowiso dank voor je lezen en je commentaar, dank!

@Mespunt: als er een lezer is waarvan ik weet dat je het mogelijks begrijpt waar ik naartoe werkte, is het jou, dank voor je meesterlijke compliment! Alles is een illusie, en het koppel heeft het gemist :)

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, ik vrees dat ik jouw intentie ook niet heb begrepen. Waarom nodigt de miljardair het koppel uit als hij ze niet in zijn huis wil? Althans, zo lees ik het verhaal. Desalniettemin vlot geschreven. Het vervangen van de iPhone voor een ouderwets belletje leest beter. De konijnen refereren toevallig niet aan bunnies? Een spartaanse Hefner?

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Tony, 

Een interessant verhaal, dat leuk is geschreven. Ik sluit mij aan bij de mening van de anderen. Voornamelijk dat van Fief, wabt ook ik maakt op dat de miljardair ze niet in huis wilde hebben. Waarom nodigde hij ze dan uit? Voor de rest heeft je verhaal me wel geamuseerd.

Groetjes

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief: dankje voor je reactie:

@Sensei: ook bedankt: 

voor beiden:

waarop maak je uit dat miljardair ze niet in huis wilde hebben? Hij heeft ze geïnviteerd voor een bijzonder feestje, dat ze jammer genoeg (voor hen) vroegtijdig verlieten. 

Ik wilde spelen met klassieke verwachtingspatronen, en daar dan het (jammerlijke, maar niet voor de miljardair, he couldn't care less, gevolg van tonen) - niet gelukt dus :)