#443 waarom?

Mooi staaltje razende verdwazing. Dat potlood, brrr. Als staaltje grensoverschrijdend schrijven, zeker geslaagd.

ik vond het zelf echt heeeel erg goor en naar. :)

Ik kreeg er flink de kriebels van, knap gedaan. Ik mis wel de disclaimer of op zijn minst een leeftijdsaanduiding. Ik voel me iets te jong voor dit verhaal (bedankt daarvoor!).

wat is de leeftijd? boven de 16?

door het verhaal Vet, snap ik opeens de disclaimer. Ik moet een disclaimer schrijven voor de tere zieltjes, als waarschuwing voor wat komen gaat. En dat samen met het verhaal is 300 w.
Ik ga aan de slag.

Mooi gedaan,Elf.Gruwelijk verhaal. Refereert aan de kijkwijzer misschien? 16 jaar en ouder. Heb een beetje moeite met "je stem weergalmt in mijn lichaam ". In mijn hoofd lijkt me passender.

Aangepast met disclaimer.

En ondanks dat ik een stem die weergalmt in een lichaam zelf mooi vond, en ik voel het, heb ik het toch aangepast. Ik snap m.

Commentaar Marc: Voor de ene goorrrrr en naarrrrr, voor de ander een exorbitante literaire explosie. Maar walgelijk of niet is hier naast de kwestie. Het gaat voorbij aan de vraag of dit de woke-generatie kan schokken. Mijns inziens zou er eerder over gevallen kunnen worden dat er bijvoorbeeld ‘Mijn overspelige DIKKE LELIJKE Nubische hoer’ staat. Tegelijk merk je dan toch dat sensitivity readers  heel andere accenten leggen, blijkbaar … Zei ik al dat het exorbitant is :)

Marc, wat een heerlijk commentaar.
Ik snap dat hele woke sowieso niet. dat blijkt dan weer ...
ik vond het zelf vreselijk om kankerslet te schrijven. dus dat was mijn grensverlegger.

Hoi ELF, ik vond het een lekker goor verhaal. Of het logisch is dat je, nadat je een potlood in je oor ramt, daarna nog tot iets in staat bent, is een tweede. Met de nodige kriebels gelezen. Aan Millie en Mark de taak om er technisch iets van te vinden. 

dank je Fief. De aanleiding was iets dat al een paar jaar lag te sudderen: een klein krantenartikeltje waarbij iemand na een mislukte lsd-trip zijn stemmen wilde laten stoppen. Toen zijn moeder hem vond, had hij zich in zijn oor gestoken, ogen uitgestoken en met een aardappelschilmesje geprobeerd zijn keel door te snijden. Hij heeft het overleefd. Het heeft toen zo'n indruk gemaakt omdat een vriend van mij tijdens een psychose dit ook heeft geprobeerd, maar gelukkig nog helder genoeg was om zijn moeder te bellen.
Dus een nare aanleiding, maar nu een lekker goor verhaal.

Commentaar Mili: ‘Ik wil je niet meer zien, je angstzweet niet meer ruiken, geen doodsgereutel.’ Deze overgang vat ik niet helemaal na het rammende en draaiende mes dat ongetwijfeld de dood veroorzaakte. ‘Ik proef het vocht uit mijn ogen.’ vind ik een kus waard.  

Elf: ik ben het zo met je eens dat die slopende, walgelijke, niet te harden ziekte niet aangehaald dient te worden in scheldwoorden. In Den Haag, waar ik woon, is het schering en inslag. Kanker hier, kanker daar. 'Je wil het. Zeg het.' Ik zou opteren voor: je wilt het. Zie daarna je: 'Ik wil het!' Je hebt je niet echt aan de opdracht gehouden, wel voel ik dat je wilde schrijven, dat wat je schreef. Moedig.

ik neem je commentaar mee.
En kus terug. ;)

Dag ELF,

Wat heb ik stiekem genoten van je verhaal. Meerdere keren gelezen en elke keer weer stonden de rillingen op mijn rug. Samen met het genot wat ik daarnaast ervaarde. Mijn gevoelens. Dubbelop. Sterk staaltje kunst. Dankjewel.

Groetjes

dank je wel Senseii. en groeten terug.