#440 Te zijner tijd [onder constructie]

Vijf jaar geleden ging je op één knie.
Toch nog drie maanden nadat je het zeker wist.
Alles ging bij ons snel, intens en anders.
Alles deden we voor het eerst:
Voor het eerst op eerste blik overdonderd.
Voor het eerst willen trouwen.
En ja, voor het eerst ook echt getrouwd.
Wat was je zenuwachtig.
We gingen samen naar Timboektoe. Je wilde er voor zonsondergang zijn.
Je kon niet stil blijven zitten, je zat maar te frummelen aan je rugzak.
Even dacht ik nog, Wil hij het uitmaken? Maar nee, je keek veel te lief naar me.
Tegen achten hield je het niet meer, 'kom, we moeten naar het strand.'
Je trok me mee.
Opeens stopte je.
Resoluut draaide je me om.
Je pakte je rugzak, rommelde weer wat.
En om 20.26 uur ging je op één knie. Je kreeg t doosje niet goed open.
Je hield mijn hand vast.
'Lieve schat, liefde van mijn leven, wil je met me trouwen? ...
Te zijner tijd?'
Je trilde.
'Natuurlijk. Graag ...
Te zijner tijd.'
Ik trilde ook.
Zoenen, vasthouden, huilen, ring om doen. Alles gebeurde tegelijk. Eerst probeerde je nog de ring om mijn middelvinger te doen. Paniek in je ogen, dat hij niet paste.
Natuurlijk paste hij wel om de goede vinger.
We liepen hand in hand verder, lachend, huilend.
Alles was anders. Voor altijd.
Je wilde, dat ik wist dat ik je vrouw was. En jij mijn man.
Dat het belangrijk voor je was, dat je nog nooit eerder had willen trouwen,
maar dat je na een paar weken al wist dat je me ging vragen. Met alle toeters en bellen. En een ring.
En dat we meteen zouden trouwen wanneer je weer beter zou zijn.
Of gewoon ergens op een maandag. En dan een groot feest wanneer je weer beter zou zijn.
Zo veel scenario's. Zoveel hoopvolle scenario's.
We trouwden.
Drie maanden na je aanzoek.
Twee maanden nadat je weer doodziek het ziekenhuis in was gegaan. De hoop op ooit een groot feest definitief achter je gelaten.
Het werd een klein feestje en daarna drie heerlijke dagen weg.
Als mevrouw Boom-Boumann en meneer Boumann- Boom.

Dank je wel, dat je me vijf jaar geleden je liefde hebt verklaard.
Ons eenjarig jubileum vierde ik alleen.