#437 Doordringen

Wauw, Hadeke, dit verhaal is werkelijk van een olympisch niveau! Jaloersmakend hoe je de situatie en de liefde voor de dochter en haar moeder beschrijft. Prachtige wending op het einde. Chapeau!
 

Hahaha, mooie plottwist! Hoe een prikje leidt tot het geluk van je kind tegen je aan… mooi!

Indrukwekkend scherp, hoe je iedere zin optimaal nuttig maakt en plaatst en dat die samenhang werkelijk iets prachtig oplevert. 

Graag gelezen, prachtige twist!

M

Dank voor jullie positieve reacties!

Verbeterpunten blijven natuurlijk welkom. 😀

Beste Hadeke, prachtig verhaal, perfectie in opbouw en woordkeus. Wat je vraag naar verbeterpunten betreft moet ik je teleurstellen.

De groeten van Chezz

Hoi Hadeke, 

Een hartverwarmend begin van een verhaal met een verrassende opbouw. Je plottwist zit erg mooi in elkaar. Waar je zou verwachten dat de sfeer helemaal om zou slaan, doet hij dat niet. Dat hindert het verhaal helemaal niet, het wordt er zelfs mooier door! 

Je zou verwachten dat na de naaktfoto van moeder er een duister geheim naar boven komt drijven of de toon erg zwaar wordt, maar in plaats daarvan houd je de toon van de mooie vader-dochter relatie vast. Dat is knap: de verleiding om (misschien stiekem het vanwege een/de plottwist) het over een andere boeg te gooien met de gegevens die je hebt, zou voor andere schrijvers misschien te groot zijn geweest. 

Als ik een verbeterpuntje moet hebben, dan zet ik er een klein vraagteken bij waarom moeder die speld zo open en bloot naast het condoom heeft laten liggen. Aan de ene kant is dat natuurlijk je creatieve vrijheid, maar vanuit een 'personage-eigen logica' snap ik dat niet zo goed. Een enkel zinnetje extra dat je hoofdpersoon vermoedde hoe groot de kinderwens van moeder was, of al een eerder vermoeden van het hoe en wat van vader zou daarbij geholpen hebben.

Maar zoals gezegd: dit is een verbeterpuntje zoeken omwille van het zoeken ;) Je verhaal is prachtig en ik heb er zeer van genoten! 

Groet, 

Nadine

 

Hoi Hadeke, ik heb genoten van je verhaal. Mooi om zo herinneringen op te halen met je dochter. Graag gelezen. 

Ze zit tegen me aangeleund op de bank. We bladeren door het fotoboek dat mijn vrouw heeft gemaakt. ---> vloeiender leest het voor mij als je deze twee zinnen aan elkaar zet met een "en" ertussen.

We kenden elkaar net,' antwoord ik. 'Je moeder had een polaroid camera, waarmee foto's zich direct ontwikkelden.' ---> voor mij hoeft het label "antwoord ik" er niet tussen. Dat de ik-persoon antwoord lijkt me duidelijk.

die kleuren zijn wat feller dan het werkelijk was.'  ---> volgens mij moet het zijn: ... dan ze in werkelijkheid waren.

De foto met de speld naast het condoom viel me ook op. Je kunt dat gedeelte er niet uithalen, want dan moet je het hele eind herschrijven. Zou de vrouw de speld er echt hebben laten liggen? Als ze de man wil laten geloven dat het een moetje was, zou ze dan niet gezorgd hebben dat de speld uit het zicht zou liggen. Ze kan het condoom ook ongeopend doorgeprikt hebben, dat hoeft ze niet persé in de slaapkamer te doen. 

Dank Nadine en Fief. Jullie hebben wel een punt met die speld. Ik ga nog ff broeden. Het kan nog steeds toeval zijn natuurlijk. 😉

@Fief, ik ga eens op je opmerkingen kauwen. Ik geloof dat je wel gelijk hebt.

Van naaistreek naar geluksmoment, fraai! En je hp die stiekem naaktfoto's maakt van zijn gloednieuwe vriendinnetje, tja, in het polaroidtijdperk keken de mensen daar vast anders tegenaan.

Wat de speld betreft, kun je niet iets met een speldendoosje waar juist de dochter naar vraagt en dat de vader dan uitlegt dat mensen vroeger zelf wel eens hun kleding herstelden, of misschien was die bloes ook wel zelf gemaakt? Daarmee ben je ook af van de twijfel (of ben ik de enige?) of een speld op een nachtkastje op zo'n foto wel te zien is.

Het verbaast me dat ik je als eerste een compliment mag maken voor de titel.

Prachtige wending. Ik moest meteen denken aan een van de versies van Jaap van der Merwes Ballade van het leven en de dood.

Over het open en bloot liggen van de speld op het nachtkastje viel ik bij het lezen niet. De hp zal door een ander open en bloot wel afgeleid zijn geweest. Wel zat ik mij af te vragen of dit op zo'n polaroid-foto echt te zien is.

Waar ik mij bij het lezen wel een beetje aan stoorde, is het 'zegt ze', 'vervolgt ze', 'antwoord ik', 'zeg ik', 'zegt mijn dochter', 'zeg ik' 'reageert mijn dochter', 'vraag ik', 'zegt ze'. 'zeg ik'. Het is wel veel, het haalt me uit het verhaal en het is niet echt nodig. Aanhalingstekens maken al duidelijk dat er een dialoog gaande is en uit nadere beschrijvingen is wel duidelijk wie wat zegt. De beginzin: 'Kijk nou,' zegt ze, 'wat lief!' vind ik sterker als er staat 'Kijk nou, wat lief!' Dit trekt je meer het verhaal in. Andere voorbeelden:

• 'Jakkes, wat is dit?' zegt mijn dochter en spert haar ogen wijd open. > 'Jakkes, wat is dit?' Mijn dochter spert haar ogen wijd open.
• 'Hier ben jij begonnen met groeien,' zeg ik en lach overdreven. >  'Hier ben jij begonnen met groeien.' Ik lach overdreven.

De passage "Ik mis mijn vrouw, [...] Ongewenst zwanger, maar toch gewild." zou ik tussen witregels plaatsen.

Maar verder heb ik met veel plezier het verhaal gelezen. Ontroering, die nergens klef wordt, fijne humor en een tafereeltje dat ik zo voor mijn ogen zie gebeuren.