#436 Herfst

(Nieuwe versie)

‘Naarmate de dagen korter en kouder worden, Frank, veranderen de kleuren van de bladeren, weet je wel? Waar je ooit van die zomergroentinten zag, kijk je opeens op naar van dat verschrompelde geelbruine blad. En is het afwachten tot ze vallen.'

Frank keek naar het achterhoofd van zijn baas, Sjoerd van Dalen.

Sjoerd, ook voormalig oud vriendje van zijn jongste zoon, sprak verder. ‘Is het je opgevallen Frank, hoe dat proces je opeens zo, overvalt? Ken je dat? Je loopt over straat en opeens moet je wijken voor een soort olievlek van dorre bladeren en dat je dan denkt; kijk aan, het is herfst: tijd voor contemplatie en vernieuwing.'

Sjoerd draaide zich van achter zijn bureau van het raam weg en keek hem indringend aan. ‘Het is herfst geworden, Frank. Zie je het? Binnenkort zullen de bladeren weer op de grond liggen. Daar moeten we op voorbereid zijn. We moeten die bladeren helpen sneller en efficiënter te vallen. Dit jaar nog meer dan voorgaande jaren, vriend. Lean, Frank, we gaan meer Lean; bezuinigen, slimmer inkopen, multi-tasken en meer hybrid.’

Sjoerd balde zijn vuisten. Hij deed hem na.

‘Bladeren vallen van de bomen, zodat die bomen de winter kunnen overleven. Wist je dat?’

Hij ergerde zich aan de manier waarop Sjoerd zijn naam steeds herhaalde en wreef over mijn broek. ‘ Ja, ik geloof het wel.’

‘Frank, we gaan vervroegd de winter tegemoet. Er zullen deze week bladeren moeten vallen.’

‘Ja, bladeren. Ik heb zo overleg, Sjoerd kan ik gaan. Kan ik weg?’

Sjoerd lachte. ‘Wat ik eigenlijk zeggen wil, Frank, is dat het soms niet duidelijk is hoe waardevol die gevallen bladeren zijn, weet je wel? Dat ze de boom in ere houden door te vallen en de grond weer vruchtbaar maken, weet je wel? Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en alles is mooi, Frank. Jouw tijd voor vertrek is helaas nu aan de orde. Laat je vallen als een blad, man. Wees als de bladeren. Begrijp je?’

Hij dacht aan Ineke en toen aan de jongens. ‘Vraag je me nou werkelijk om vrijwillig compost te worden?’

Sjoerd pakte een stapel papieren uit een lade en legde het hem voor.

'Deze kun je hier en nu tekenen. Dan kunnen we het proces voor je opstarten zonder enige drama; gouden bladeren verdienen immers een gouden handdrukken, Frank.'

‘Schors’, zei hij. Hij kon niets anders verzinnen.

‘Wat?’

‘Je bent een opportunistisch stuk schors, Sjoerd van Dalen.

 

(Oorspronkelijke versie)

‘Naarmate de dagen korter en kouder worden, Frank, veranderen de kleuren van de bladeren, weet je wel? Waar je ooit van die flexibele zomergroentinten zag, kijk je opeens op naar van dat verschrompelde krakende geel-bruin gekleurd blad. En is het afwachten tot ze vallen.'

Frank keek naar het achterhoofd van zijn baas, Sjoerd van Dalen, oud vriendje van zijn jongste zoon.  

Sjoerd sprak verder. ‘Is het je ooit opgevallen Frank, hoe dat proces je opeens zo, overvalt?  ‘Ken je dat, Frank? Dat je over straat loopt en je opeens moet wijken voor een soort olievlek van dorre bladeren en dat je dan dan denkt; kijk aan! het is herfst. Tijd voor contemplatie en vernieuwing.’

Sjoerd draaide zich van achter zijn bureau van het raam weg en keek Frank indringend aan. ‘Het is herfst geworden, Frank. Zie je het? Binnenkort zullen de bladeren weer op de grond liggen. Daar moeten we op voorbereid zijn, Frank. We moeten die bladeren helpen sneller en efficienter te vallen. Dit jaar nog meer dan voorgaande jaren, vriend. Lean, Frank we gaan meer Lean; bezuinigen, slimmer inkopen, multi-tasken en meer hybird.’

Sjoerd balde zijn vuisten als een alfa aap op een rots ergens diep in de rimboe. Frank deed hem na.

‘Bladeren, Frank, vallen van bomen zodat de bomen de winter kunnen overleven. Wist je dat?’

Frank ergerde zich aan de manier waarop Sjoerd zijn naam steeds herhaalde. Hij wreef over mijn broek. ‘ Ja, ik geloof het wel.’

‘ Frank, vriend, we gaan vervroegd de winter tegemoet. Er zullen deze week bladeren moeten vallen.’

‘Ja, bladeren. Ik heb zo overleg, Sjoerd kan ik gaan. Kan ik weg?’

Sjoerd lachte. ‘Wat ik eigenlijk zeggen wil, Frank, is dat het soms niet duidelijk is hoe waardevol die gevallen bladeren zijn, weet je wel? Dat ze de boom in ere houden door te vallen en de grond weer vruchtbaar maken, weet je wel? Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en alles is mooi, Frank. Jouw tijd voor vertrek is helaas nu aan de orde. Laat je vallen als een blad, man. Wees als de bladeren. Begrijp je?’

Frank dacht aan Ineke en toen aan de jongens. ‘Vraag je me nou werkelijk om op een vrijdagmiddag vrijwillig compost te worden?’

Er werd op de deur geklopt. Frank kon aan het gezicht van Sjoerd aflezen dat het Amada was. 'Kom maar binnen,' riep hij.

Amada had een stapel papieren bij zich. Ze lachte.

'Deze kun je hier en nu tekenen,' zei Sjoerd. 'Dan kunnen we het proces voor je opstarten zonder enige drama; gouden bladeren verdienen immers gouden handrukken.'