#436 Het muizenhuis

Dag Escapismo, welkom op dit forum. Je hebt een liefelijk verhaaltje geschreven. Het heeft weinig vandoen met de opdracht maar ook mijn verhaaltje beantwoordde er niet echt aan. Laat je daar vooral niet door ontmoedigen en doe niet alleen mee met de opdrachten maar laat andere forumleden ook weten wat je van hun bijdragen vindt. Daar leren wij allemaal van bij en je zal je snel niet meer zo alleen voelen achter jouw papier of computerscherm. 

Welkom op het forum, Escapismo, ik ben benieuwd naar je verhalen en je reacties op de verhalen van de andere schrijvers.

Mooi, fantasierijk verhaal over een vrouw die wegvlucht in een droomwereld. Ik begrijp dat het muizenhuis staat voor hoe ze het graag zou zien in haar eigen situatie, maar het blijkt dat het daar anders aan toegaat, Mooie vondst.

• moeder muis, vader muis > moedermuis, vadermuis of moeder Muis en vader Muis
• En kom niet weer met die softe aanpak van je. Je moet die jongen niet vertroetelen > dit komt op mij over als wat geforceerde infodump. Ik denk dat dit wat fraaier kan.

Nog een tip:

“Kaas! Joepie!” joelen de kinderen.
“Wat heb je weer heerlijk gekookt, lieverd,” zegt vader muis. Hij kust zijn vrouw met een luide smak.
“Je hebt het nog niet geproefd, lieve schat,” zegt moeder muis giechelend.
“Aanvallen!” roepen de kinderen

Dit is allemaal niet fout, het past zelfs mooi bij het kinderlijke gevoel, maar ik denk dat het fraaier is als je iets meer varieert, bv:

“Wat heb je weer heerlijk gekookt, lieverd,” Vader Muis kust zijn vrouw met een luide smak.
“Je hebt het nog niet geproefd, lieve schat,” giechelt moeder Muis.

Snap je wat ik bedoel?

Hoi Escapismo, welkom op het forum. Ik vind het een erg mooi verhaal. Het is duidelijk dat Anna met haar spel droomt van een liefdevol gezinsleven. Met plezier gelezen. 
Ik twijfel over de witregels tussen de zinnen. Meestal gebruik je die om alinea's aan te geven of een sprong in de tijd. Met een [shift]+[enter] kom je op de volgende regel, met alleen een [enter] krijg je een witregel.

Wat me opvalt in je tekst is dat je het woordje "en" vaak gebruikt. Voor een "en" hoeft meestal geen komma en in een aantal van de zinnen kan het ook gewoon weggelaten worden. 
Bijvoorbeeld in de zin:
Het jongetje draagt een veel te grote knoop op zijn borst, en het meisje heeft een paars jurkje aan.
Natuurlijk kan het woordje "en" hier wel (zonder komma ervoor), maar het leest fijner als je varieert met zinsopbouw. 

Edit: na het plaatsen van mijn reactie zag ik dat twee forumleden me voor waren. Ik sluit me aan bij hun opmerkingen. Of het voldoet aan de opdracht zal de coach wel beoordelen. Ik las tussen de regels wel hoe ongelukkig Anna zich voelt.

Ha Escapismo,

Een mooi debuut op dit fijne forum! Even dacht ik een sprookje te lezen, daarna maak je een mooie twist door moeder muis te laten omtuimelen, waarna het poppen blijken te zijn. Goed gevonden! Het slot vind ik minder krachtig dan de opening. Ik zou de zin Een ferm sprekende mannenstem haalt Anna uit haar fantasiewereld schrappen: dat is onnodige uitleg, het wordt de lezer vanzelf duidelijk dat de man haar uit haar fantasiewereld trekt. Dan duiken er allerlei namen op, dat verwarde me en haalde mij uit de flow. Simpeler is in dit geval denk ik effectiever.

Ik heb je profiel gelezen. Mocht je twijfelen: niet doen, je kunt schrijven. Met (soms stevige) feedback op dit forum zul je je vaardigheden verder ontwikkelen. Dit stuk heb ik in ieder geval met plezier gelezen!

Martin

Dag Escapismo,

Dank voor je inzending. Hier zijn mijn tips. 

Ik vind dat je een mooi verhaal hebt geschreven, maar ik mis een beetje de spanning. Alles wat je nu laat zien, is in een paar zinnen op te schrijven. Misschien zou je iets meer van de thuissituatie van Anna kunnen laten zien om het contrast nog groter te maken. 

We lezen best lang over hoe de muizenfamilie aan tafel gaat om te eten. Meer verschillende handelingen zouden het verhaal goed doen, ook omdat de karakters op deze manier unieker kunnen worden.

Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt!

Hoi Escapismo, ik bedenk nu dat "Muizenissen" ook een toepasselijke titel voor je verhaal zou zijn.

Ik sluit me aan bij Anna (waar ik tot nu sowieso nog geen 'oneens' ervaring heb 😀). Mooi, lief verhaal dat in het begin net iets te lang doorkabbelt en aan het eind ook niet met een grote twist eindigt, waardoor ik ook wat het verhaal uitkabbel. Daarnaast gebruik je veel bijvoeglijk naamwoorden, die voor mij niet veel toevoegen (en me ook een wat luie lezer maken, want ik hoef het zelf niet te bedenken).

Je stijl van schrijven sprak me wel aan.

Dag iedereen,

Wat een warm onthaal!

In de nieuw gepubliceerde versie heb ik enkele adviezen van jullie opgenomen.

@Fief: Over de witregels: mij is geleerd dat grote stukken tekst van een scherm lezen veel mensen ontmoedigt er überhaupt aan te beginnen. Daarom de bewuste keuze het in kleine stukjes te verdelen. Op papier had ik het anders gedaan, daarom ben ik wel benieuwd naar hoe anderen het lezen van deze tekst hebben ervaren?

@Anna: Wat onhandig van me, ik heb er niet bij stilgestaan dat jouw naam hetzelfde is als die van de hp. Dat leest vast heel raar! Hoe ik meer spanning in het verhaal krijg, is iets waar ik nog over na moet denken. Ik zit te denken aan de hp die een handeling met Vader Muis uitvoert, dat uitbeeldt dat zij en haar kinderen niet langer de dupe zullen zijn van vaders agressie.

Bedankt voor jullie waardevolle feedback! En ik zal ook zeker voorzichtigjes aan reageren op andere bijdragen :)

Over de witregels: mij is geleerd dat grote stukken tekst van een scherm lezen veel mensen ontmoedigt er überhaupt aan te beginnen.

Klopt, maar er is een verschil tussen een witregel tussen alinea's of na iedere gesproken zin. 

“Kaas! Joepie!” joelen de kinderen. Ze springen op en neer van enthousiasme.

“Wat heb je weer heerlijk gekookt, lieverd.” Vader Muis kust zijn vrouw met een luide smak.

Moeder Muis giechelt. “Je hebt het nog niet geproefd, schat.”

“Aanvallen!” roepen de kinderen. Ze storten zich met hun snoetjes in de kaas. Vertederd kijken Moeder Muis en Vader Muis naar hun kinderen, en tenslotte naar elkaar.

Deze zinnen, bijvoorbeeld, vormen samen een alinea en hoeven dus niet met een witregel gescheiden te worden. De dialoogzinnen worden wel per spreker op een volgende regel gezet.

Duidelijk. Dan schrijf ik het voortaan aan elkaar!