#434 - Wiebeltand

Dit verhaal heeft een mooie sobere toon en gedoseerd komen we erachter hoe de jongen volwassen worden ziet door middel van tanden. Herlees nog eens alinea 5, daar zijn wat foutjes ingeslopen. 

Hartelijk dank voor je feedback, Odile. Ik heb alinea 5 herschreven. Zijn de foutjes eruit? Wat een cadeau om zo snel en gratis :) schrijhulp te mogen ontvangen. Vriendelijke groet!

Hoi Kerman, een mooi verhaal vanuit een kind geschreven. Lees voor het plaatsen van een verhaal de tekst nog een keer hardop aan jezelf voor. Dan hoor je meteen waar een zin loopt of niet.

Het is handig als je voor de titel nog het nummer van de opdracht zet. Ik mis ook een originele eigen titel, je hebt nu die van de opdracht gebruikt.

Waneer  ---> wanneer

vanaovnd ---> vanavond

schraapte gemorste andijvie met haar nagel van de tafellaken dat eerder uit haar mond was gevallen.  ---> de volgorde klopt hier niet. "dat eerder uit haar mond was gevallen" hoort achter andijvie te staan. Nu leest het als het tafellaken uit haar mond was gevallen. Maar je zou het laatste deel van de zin ook weg kunnen laten en een punt achter tafellaken zetten. 

‘Mag ik de schaal met stokbrood en die met sperziebonen’? ---> het ah-teken op het einde hoort achter het vraagteken te staan.

maar mijn tand zat nog vast. ---> achter nog mis ik het woordje "steeds". Het benadrukt dat het na al die pogingen nog steeds vast zit.

‘Koen zeg op’, zei Tante. ---> achter een aanspreking hoort een komma.
‘Koen, zeg op’, zei Tante.

Morgen zou iedereen het weten. Ik werd volwassen. ---> ik zou achter weten een dubbele punt zetten en dan ik met kleine letter.
Morgen zou iedereen het weten: ik werd volwassen.

Dankjewel fief! Wat waardevolle feedback. Ik heb je wijzingen aangenomen. Mocht je tijd hebben, zou je me kunnen uitleggen waarom je voorgesteld hebt om in de laatste zin een dubbelpunt op te nemen? Is dat gebruikelijk? Is dat grammatikaal de enige optie? Ik leer graag. Vriendelijke groet, Kerman

Beste Kerman, het wisselen van tanden luidt een nieuwe fase in. Een originele en goed geschreven invulling van de opdracht!

Groeten van Chezz

Morgen zou iedereen het weten. Ik werd volwassen. ---> ik zou achter weten een dubbele punt zetten en dan ik met kleine letter.
Morgen zou iedereen het weten: ik werd volwassen. 

 Het is grammaticaal niet de enige optie. Het is ook geen kwestie van moeten, maar het leest anders. Daar zullen de meningen over verschillen, maar naar mijn idee hoort hier een dubbele punt. De twee zinnen horen meer bij elkaar dan gewoon twee zinnen achter elkaar. De tweede zin is een antwoord op de ongeschreven vraag van de eerste zin: Wat zou iedereen morgen weten?  
https://taalhelden.org/bericht/wanneer-zet-je-een-dubbele-punt  

Ik heb je verhaal nog eens gelezen en ik denk dat het in de tegenwoordige tijd nog spannender leest.

‘Wat zit je toch de hele avond naar me te staren’? vroeg ze. Ze veegde haar mond schoon aan haar mouw en schraapte gemorste andijvie met haar nagel van het tafellaken.

Achter een gesproken zin hoef je ook niet steeds "zegt ze" te schrijven. In dit stukje bijvoorbeeld. Kun je ook schrijven: ‘Wat zit je toch de hele avond naar me te staren?' Tante veegde haar mond schoon aan haar mouw en schraapte gemorste andijvie met haar nagel van het tafellaken. (Het ah-teken hoort nog steeds achter het vraagteken :-) )

Beste Chezz, dank voor je compliment en welkom bij dit forum!

Wederom dank voor je tijd en inzichten, Fief! Ik ga proberen om dit stukje om te zetten naar tegenwoordige tijd. Wat een leuke uitdaging! Vriendelijke groeten en fijne jaarwisseling!

een poging/ experiment: Tegenwoordige tijd

‘Wat zit je toch de hele avond naar me te staren?'  Tante veegt haar mond schoon aan haar mouw en schraapt gemorste andijvie met haar nagel van het tafellaken. Wanneer tante Yvette een grote hap aardappelpuree nam, kon ik haar vullingen tellen. Ik weet ik het nu dan ook zeker; ze heeft er vijf.

‘Mag ik nog de schaal met stokbrood en die met sperziebonen?' vraag ik beleefd. Mijn moeder geeft me een vreemde blik. Ze weet dat ik niet van sperziebonen houd.

Niemand in mijn familie heeft zoveel vullingen als Tante Yvette. Bijna iedereen heeft minstens een scheve tand en niemand heeft nog een mond vol melktanden, behalve ik. In mijn klas heeft iedereen, zelfs Daan, al zeker vier tanden gewisseld. Ik ken niemand van 7 met een compleet melkgebit, behalve ik.

Dat gaat hopelijk vanavond veranderen, want ik heb een wiebeltand. Als er niemand op mij let draai ik eraan en bijt in taai vlees en oud stokbrood. Morgen is de vakantie voorbij, dus ik heb nog weinig tijd.

Ik eet de schalen leeg, maar mijn tand zat nog steeds vast.

Ik kijk waarschijnlijk teleurgesteld uit mijn ogen ofzo, want nu mama en Tante Yvette na het afruimen weer terug aan tafel komen zitten, weet ik dat ze me gaan ondervragen. Je kan het weten als ze je tegelijk aanstaren.

Ik pulk aan de rand van het tafellaken.  

‘Koen, zeg op’, zegt Tante.

Ik kijk haar aan, open mijn mond en wiebel aan mijn tand. De aaah’s en ooooh’s galmen door de eetkamer.

‘Hij wil er nog niet uit’, zeg ik.

Tante Yvette pakt een schoon servetje van het aanrecht. Mama haalt een klein doosje en legt daarna haar hand op de mijne.

‘Ik trek op drie’, zegt Tante. Mama en ik knikken instemmend. Morgen zal iedereen het weten: ik word volwassen.

Ja, ik vind dit veel beter lezen. Ik beleef het als lezer nu veel meer.

Inderdaad, dankjewel voor de tip, Fief!