#432 - De witte konijnenpoot

(Ik hield me deze keer niet aan de limiet, voor zij die zich daaraan storen, niet verder lezen)

De witte konijnenpoot

‘Opa,’ zei Jokke terwijl opa een blok wilgenhout in de open haard pleurde. Zeven vuurspekkers sprongen op het vloerkleed. Jokke keek hoe de spekkers sisten en zachtjes in het kleed doofden. ‘Waarom vertel jij nooit sprookjes?’

‘Waarom zou ik?’ Opa liet zich in zijn fauteuil ploffen, waarbij een geluid scheurde alsof hij een schieterscheetje liet. ‘Altijd die stomme uitgezaagde personages. De realiteit…’

‘We moeten van Juf Suzanne onze opa vragen om een wonderlijk verhaal te vertellen. Misschien iets magisch?’ 

Opa kuchte alsof hij zich verslikte. ‘Is jouw juf Suzanne blond? Korte rokjes? Met stevige bumpers?’ 

‘Juf Suzanne komt met de fiets, opa.’ 

Opa hoestte opnieuw en mompelde iets onverstaanbaar. Hij schudde zijn hoofd als wilde hij duidelijk maken dat zijn lippen verzegeld bleven.

‘T is voor een werkstuk na de kerstvakantie.’ Jokke keek sip. ‘Waarom wil je niet?'

‘Wie boeit het dat een of ander flutprinsesje door een perenheks op een bezem gestalkt wordt. Kan het mij schelen dat een tovenaar op een vliegend tapijt de hulp van feeën inroept en belachelijke wezens met bleekhoorns en krompoten als komkommers moet doorzoeven om dat wicht te redden?’

‘Klinkt heerlijk, opa! Vertellen!’

‘Heerlijk?’ Opa tuurde in de blauwe ogen van Jokke. Hij herkende er zichzelf in, vijf decennia geleden. Hij herinnerde zich hoe hij bij zijn opa om zijn verhaal smeekte en hij enkel een stom verzinsel met een moraal in elkaar gepuzzeld om goed gedrag te benevelen. Waardeloos verhaal. Zijn opa was waardeloos geweest. Alles had hij zelf moeten uitvissen. Hij keek opnieuw naar Jokke en zuchtte. ‘Ach jongen, voor magie ben je nog veel te jong,’ zei hij, zachtjes alsof hij twijfelde of hij er toen wel klaar was voor geweest. Hij dacht het wel. 

‘Ik word tien!’ Jokke sloeg met zijn vuist op zijn knie. ‘Ik ben klaar voor magie!’

Opa greep naar het putje in zijn fauteuil waar hij zijn glas rode wijn dacht te vinden, graaide in het luchtledige, staarde naar zijn linkerhand en bedacht zich dat het glas op de vloer stond. Hij viste het glas, zette het aan de lippen en nam een flinke teug.

‘Is goed,’ zei hij. ‘Maar ik waarschuw je. Het verhaal is zo magisch dat als je het aanhoort, je leven voor altijd anders is. Je bent gewaarschuwd… Zeker dat je dit wil?’

‘Zeer zeker!’ Jokke schoof van de bank op het vloerkleed en tuurde naar zijn opa. Hij was er klaar voor. Een vuurspekker sprong op zijn dijbeen, hij schrok even, maar voelde niks.

Opa schraapte zijn keel en dronk nog een slok wijn.

‘Heel lang geleden, in de tijd dat de meisjes hun onderbroek nog wasten in de boerenbeek en ze met hun moeder de maandkalender uitrekenden, was er een grote geile draak. De geile draak was al jarenlang op zoek naar de juiste partner. Hij had al honderden prinsessen geprobeerd, maar geen van hen had zijn hart gestolen. Tot op de derde dinsdag van de maand mei hij op weg was naar de kapper en die vreselijke penaltyreeks van de maandagavond op tv in zijn bovenkamer bleef spoken. Omdat hij helemaal niet oplette, was hij pardoeselijk een torenkamer ingevlogen. En daar stond een prinses die helemaal anders was dan alle anderen. 

‘Awel, geile draak,’ zei prinses Suzanne, ‘wat sta je naar mijn tieten te staren?’’

‘Opa,’ onderbrak Jokke, ‘tieten is een vieslijk woord. Dat mag je niet zeggen!’

‘Tieten? Ach kak niet, zo noemden we dat vroeger, het is een heel oud sprookje met veel magie, als ik het aanpas naar deze tijd, werkt de magie waarschijnlijk niet, wil je dat?’

Jokke dacht even na en schudde zijn hoofd.

‘Goed. Ze had joekels van tieten, jongen. Pamela Anderson maal twee. Die geile draak zijn tong hing op de grond en uit zijn hoorns ontsnapte stoom als uit de koeltoren van een kernreactor.’ Opa likte zijn lippen, tuitte ze en floot alsof hij een fluitketel was. ‘Wat een hitsig en ondeugend schepsel was dat prinsesje, jongen. Toen ze de geile draak zag, ging ze onmiddellijk naar hem toe, bevoelde zijn grootste schub en vroeg of hij haar wilde helpen om haar wildste dromen waar te maken.’

‘Zijn grootste schub?’ vroeg Jokke.

Opa knikte. ‘De draak was holderdebolder en samen beleefden ze miljoenen avonturen. De prinses bleek precies te zijn wat de draak had gezocht en de draak precies wat zij verlangde.’

‘Wat is daar magisch aan, opa?’

‘Aha!’ riep Opa. ‘Dat komt nu, jij kleine ongeduldigheid.’ Opa klokte de rest van zijn glas rode wijn in zijn keel en ging verder.

‘Er was ook een tovenaar, zo een jonge, een razendknappe met een zwarte lange leren jas en een mannelijkheid van een neus en met een grote glazen bol.’ Opa krabde aan zijn kale schedel. ‘Verdraaid hoe heette die jaloerse bok ook weer?’ Hij pulkte aan zijn linkerwenkbrauw, drukte een vinger op zijn rechterslaap en perste zijn ogen dicht. Opa zat zeker vijftien seconden te peinzen. Jokke staarde naar de knoeperd van een neus op zijn opa en vond hem erg mannelijk. ‘Met de beste wil van de wereld, ik kom er niet op,’ zei opa. ‘Normaal verschijnen die dingen automatisch voor de mensengeest, nu zie ik alleen dat wicht haar balkon. En dat is wat dat tovenaartje ook zag in zijn grote glazen bol. Doet er niet toe hoe hij heette, hij was meteen verliefd op onze prinses. Alhoewel meteen, maandenlang bespiedde hij haar, en als hij niet in zijn bal zat te turen, droomde hij van haar. Maniakaal obsessief. Compleet bezeten.’

‘Heeft dat iets met magie te maken?’ vroeg Jokke. 

‘Maar natuurlijk,’ schreeuwde opa. ‘Na verloop van tijd wist hij beter wat onze prinses verlangde dan de geile draak én zijzelf. En hoewel prinses Suzanne dacht de perfectie gevonden te hebben in de geile draak, wist ons tovenaartje dat zij iets miste.’

‘Dus de tovenaar moest gewoon wat truckjes voorbereiden en de prinses was voor hem?’

‘Er was een probleempje: de tovenaar was helemaal niet ervaren.’

‘Dus toverde hij skills in zijn hoofd.’

‘En een witte magische konijnenpoot! Ganse nachten toverde hij magische one-liners, de waanzinnigste chickiemoves en de beste capriolen in zijn konijnenpoot. En na weken van eenzame magiesessies op zichzelf, besloot hij naar de prinses te reizen en haar zijn magische konijnenpoot te laten zien. Hij was een tovenaar, dus dat reizen stelde niet veel moeite en toen hij Suzanne voor het eerst in het echt bewonderde, was hij sprakeloos. Hij vermande zich snel, nam haar hand in zijn linkerhand want in zijn rechterhand had hij zijn konijnenpoot geklemd. Hij schraapte zijn keel en zei: 

‘Prinses Suzanne.’

Zijn stem schokte van de opwinding, als hulpmiddel duwde hij de konijnenpoot omhoog. ‘Mooiste liefste prinses Suzanne,’ probeerde hij opnieuw, maar zijn stemmetje bleef stokken als Whatsapp op de trein. Paniek overtrok zijn wangen.’

Opa’s stem schokte ook even, als wilde hij Jokke het verhaal doen voelen. Hij wreef even in zijn rechteroog en vervolgde zijn verhaal.

‘De geile draak die nooit van prinses Suzannes zijde week, bekeek de tovenaar van top tot teen en gromde vervaarlijk. Ook Suzanne keurde de tovenaar van top tot teen en slikte driemaal.

‘Wat denk je, geile draak?’ Suzanne wees naar de tovenaar en tuurde indringend in de grote ogen van de geile draak. ’Met deze knappe tovenaar? Een triootje?’

Op het moment dat opa ‘triootje’ riep, kwam oma de woonkamer binnen. Ze bloosde en stapte naar Jokke, tikte op zijn schouder als teken dat hij op moest staan, drukte hem in haar immense boezem en gaf hem een kus op zijn wang. Haar lange blonde haren kriebelden zijn neus. ‘Tijd om naar huis te gaan, jongen.’ Ze knipoogde naar opa. ‘Meneer De Draak is onderweg. Hij komt je oma verzorgen en naar opa zijn konijnenpoot kijken.’

Jokke knikte, stond op en gaf zijn opa een dikke knuffel.

‘Oma heet toch Suzanne, hé opa?’ Opa’s neus glom fier.

‘Dat,’ fluisterde opa in Jokkes oor, ‘dat is magie!’