#414 Schrijfpaul en de toneelspelende Kolibrie

Als hij voor lokaal 1.39 staat merkt Schrijfpaul dat zijn vingers beginnen te tintelen. Door de op een kier staande deur ziet hij de handen van de docent sierlijke bewegingen maken, alsof ze aan het dirigeren is. Hij weet eigenlijk alleen dat ze Marianne Kolibrie heet en een bestseller geschreven heeft, een van de weinige boeken die hij meerdere keren gelezen heeft om het volledig te begrijpen. Hij weet niks van haar, maar zijn voorbarige hoofd heeft al ingevuld dat ze een samenvatting is van meerdere docenten op de middelbare school. 

'Paul is het toch? Ga maar even opnieuw naar binnen. Bij deze ruimte past een grootse entree.' 
Schrijfpaul doet drie stappen achteruit en komt dan met grote stappen binnengelopen om te eindigen met een sprongetje. De cursisten grinniken, maar stoppen daar direct mee als Kolibrie ze een passief-aggressieve blik toewerpt. De grimmige stilte die valt, het is weer zoals het blokuur Nederlands. Ergens hoopt hij dat de eerste opdracht over vroeger zal gaan, maar dan wel een periode die ze zelf uit mogen kiezen. 
'Fijn dat jullie met zovelen gekomen zijn. Deze cursus gaat over inspiratie. Schrijven is de kracht van alles wat in je zit bij elkaar rapen en op het papier te smijten als Pollock. Drapeer ze maar op het klad alsof je Karel Appel bent. Trek de inspiratiebronnen uit je hoofd als Willie Wortel. Als het pijn doet betekent dat dat het kraakt.' 

* 
Freewriten heeft het voordeel dat je niet beoordeeld kan worden op wat je schrijft, omdat er nog helemaal geen verhaal achter hoeft te zitten. Het zijn jouw eigen woorden en interpretaties die voortkomen uit hoe jij als persoon bent. 
'Paul, ik mis hier iets aan. Het is een leuk woordenrijtje, maar er heeft nog geen explosie van energie uit je brein plaatsgevonden. Idee dat je even op de gang gaat brainstormen en dan al je bevindingen op het A4'tje spuit?' 
Er klinkt het vergelijkbare gegrinnik als tijdens zijn binnenkomst. Op de middelbare was het buldergelach en werden er propjes naar zijn hoofd gegooid. De anderen zijn vast geen Peter Pan-achtige types, maar toch zou dit laatste nog best wel eens tijdens de cursus kunnen gebeuren. 

Als hij weer is teruggekeerd van de sessie is het geginnegap voorbij. De extatische momenten van Kolibrie zijn kennelijk over, want de cursisten zijn hun spullen aan het inpakken. Schrijfpaul is nu alweer vergeten wat hij net precies gedaan heeft, behalve heel diep nadenken over eigenlijk niets. Gangen zijn bedoeld als overpeinzingsruimtes, de arbeid wordt in de lokalen verricht. 
'Paul, ik zou nog een vreugdevol momentje van je tijd willen lenen om je wat voor te leggen.' 
Een overdreven vriendelijke stem van de docent betekent meestal de aankondiging van strafwerk of een relaas op een onverschillige toon over dat ze zich allemaal zo'n zorgen over je maken. 
'Ik denk eerlijk gezegd dat jij hier niet helemaal past. En ik denk dat je de reden daarvoor zelf ook wel weet.' 
Natuurlijk moet ze een eind opsodemieteren, maar Schrijfpaul is niet puberaal genoeg meer om de wereld te laten verdwijnen. Beter verwerkt hij het hele gebeuren in een kort verhaal. Of in zijn boek, het schijnt dat hij daarmee bezig is. Moet hij wel die Kolibrie wat minder theatraal neerzetten als in dit verhaal...