#411 De goedbedoelde poging

Hoi Maartje, op zich een goed verhaal,  maar ik vind het op sommige punten niet geloofwaardig. Het idee voor het verhaal is goed, maar de uitwerking kan naar mijn idee beter. Het nakijken van je tekst voor het plaatsen verdient ook aandacht.

Bij de gesproken zinnen moet je even kijken naar de komma's of het ontbreken ervan. Als je een gesproken zin onderbreekt, moet er een komma voor het ah-teken komen ( "Gauw dan," zegt hij). Aan het einde van de zin hoort de punt vóór het ah-teken te staan.

Ik sluit mij ogen en zeg: "Ik ben zwanger, Harald".  ---> "en zeg" kun je weglaten. Dat je het zegt blijkt uit de zin erna. De punt op het eind hoort dus vóór het ah-teken te staan.

Hij rijkt --> hij reikt

mijn met paarse zijde bekleedde bovenarm  --> in korte verhalen moeten alle woorden ertoe doe. Dat de arm met paarse zijde is bekleed, voegt weinig toe.

... en heel snel voel ik de speekselklieders  -->  "heel snel"  voegt niets toe.

Een harde schaterlach vult de ruime kamer. Steeds harder, totdat de porseleinen kopjes in de mahoniehouten kast rinkelen. --> de tweede zin is dubbelop. Een harde schaterlach is al behoorlijk hard. Dat het dan nog harder gaat, lijkt me overdreven. Zeker als de kopjes gaan rinkelen.

Uit gehinnikt  -->  uitgehinnikt

"Ik verander jou nog wel van gedachten" zegt hij kalm.  -->  dat hij dat kalm zegt, is niet geloofwaardig. De man is kwaad. Ik zou eerder zeggen dat hij het dreigend zegt of dat hij het sist of snuift of wat dan ook. 

Op de voorpagina staat Aletta Jacobs genoemd, maar het verdere bericht wordt opgeslokt door Haralds gebalde handen. ---> dit is informatie die naar mijn idee voor het verhaal weinig functie heeft.

De laatste zinnen zouden ook compacter kunnen. Het beschrijven van de hele route die ze aflegt voegt niets toe. Ze rent de kamer uit, bundelt haar belangrijkste spullen in een laken en sprint naar buiten.

Dag Maartje_åkerman,

Dank voor je inzending. Vooral de uitdrukkingen en handelingen van het mannelijke personage in je tekst vind ik erg goed gelukt. Het geeft me een beeld van de situatie. Ook vind ik het een boeiende tekst, ik word er in meegezogen. 

Hier dan mijn tips. Meteen een kleinigheid aan het begin; ik zou het hoofdpersonage de zin ik weet niet goed hoe te beginnen uit laten spreken. Dat lijkt iets kleins, maar het geeft de mogelijkheid om de kwetsbaarheid van de hoofdpersoon meer te laten zien. Het is niet ‘fout’ zoals je het nu hebt gedaan, maar misschien is het het overwegen waard. 

‘Hij verstijft…tijd’: het tweede gedeelte van de zin vind ik niet mooi. ‘De tijd vullen’ vind ik afbreuk doen aan het feit dat het hoofdpersonage het tikken al hoort. Ik zou het daarbij laten, meer woorden hoef je er denk ik niet aan vuil te maken. 

Jij bijdehante heks! en; Ik ben…zijn!, zijn voorbeelden van zinnen die je beter kan laten blijken. Ik vind het niet geloofwaardig dat iemand in zijn woede dit zegt. Ze zijn getrouwd, ze kennen elkaar, dus het is niet alsof hij dat dan nog moet ‘uitleggen’. Ik snap dat hij het in zijn razernij nog even wil herhalen, maar dat doe je niet op deze manier, denk ik. 

Ook in de laatste zin van die alinea komt al duidelijk naar voren hoe hij over de verhouding tussen hen denkt. 

Wat ik ook niet zo geloofwaardig vind, is de schijnbare ‘naïviteit’ van de hoofdpersoon. Als zij een ‘kind schenkt’ aan haar man, maar dit kind is bij een andere man verwekt, snap ik wel dat hij boos wordt. De hoofdpersoon lijkt dit totaal niet te begrijpen, terwijl ze in één keer opbiecht dat ze vreemd is gegaan, en een kind van iemand anders dan haar man krijgt. 

Kortom: ik vind het een goed verhaal, maar om het écht goed te laten lopen, zou ik er nog een aantal keren kritisch naar kijken.

Groetjes,

Anna Strijbos

Beste Fief,

Dank je wel voor je feedback. Ik heb mijn best gedaan om zoveel mogelijk aan te passen. Bedankt ook voor het compacter maken van mijn tekst. Ik vind het schrappen nog erg lastig. 

Het was, zoals de (voor mij dubbelzinnige) titel al zegt, een goedbedoelde poging, maar ik kan mij nog lang niet meten aan het hoge niveau van jullie (wel mijn droom natuurlijk, om ooit zo goed te worden). 

Groet,
Maartje

Beste Anna,

Bedankt voor je feedback. Ik heb mijn tekst, daar waar mogelijk, aangepast. 

Ik snap je (hopelijk mag ik tutoyeren) punt over de naïviteit. Ik vond het lastig om dit aan te passen, zonder het gevoel van onderdrukking en wanhoop kwijt te raken. Misschien helpt het als ik iets duidelijker was geweest over de tijd waarin het verhaal zich afspeelt. In het heden zou deze situatie heel anders oplossen dan 150 jaar geleden. Het idee ontstond ook toen ik iets las over een kind met een andere vader, waarbij de vader dit helemaal accepteerde (Call the midwife, Jennifer Worth, dit speelt in de jaren 50 in Londen). Dit verhaal wilde ik nog iets eerder laten afspelen, vandaar ook de japon, ijzeren brilletje, Aletta en de klok.

Nogmaals bedankt, ook voor de tijd en moeite voor de feedback voor een niet zo literair hoogstandje. 

Groet,
Maartje