Omgaan met een afschuwelijke roman

Anna.saffier schreef; Ik ben hiervoor in gesprek met een uitgeverij, maar die vind dat ik het eerst moet herschrijven. Het moet implicieter allemaal, meer in metaforen. 

Is het de uitgever, of 1 persoon die uw manuscript heeft gelezen?  Meer in metaforen herschrijven klinkt als een "smaakje" van een mens die aardappels zoutloos kookt en zonder te proeven zout, peper en nootmuskaat toevoegt aan de puree. 

 

• Anna.saffier schreef; Zou dit kunnen betekenen dat het sterke metaforen zijn en dat het de lezer ook zo raakt?

 

Dat zou dan positief zijn.  

 

• Anna.saffier schreef; Hoe gaan andere schrijvers (jullie of auteurs waarvan jullie hier iets van weten) om met het feit dat hun verhaal een nare bedoening is? 

 

Ik kan dan weken niet meer slapen, drink nog meer dan abnormaal, eet veel en zeer ongezond, denk overmatig veel aan zelfdoding of het verwekken van kinderen met een erfelijke ziekte, gebruik drugs, schop mijn hond in zijn slaap. Dat klinkt mogelijk ietwat naar, maar voor velen is dit dagelijkse kost.  

Je zou een voorbeeld van zo'n metafoor binnen een kleine context kunnen plaatsen op Proeflezen. Dan hebben we een scherper beeld van wat jij ontzettend akelige metaforen vindt.

Tegelijkertijd: je kan wel nare metaforen bedenken, maar passen ze bij de personages, de setting, het verhaal in zijn geheel? Het moet niet enkel naar om het naar-zijn zijn.

Een uitgever heeft dit gezegd.

Je antwoord op de vraag 'zou dit kunnen betekenen dat het sterke metaforen zijn en dat het de lezer ook zo raakt?' Dat zou dan positief zijn. Bedoel je hiermee dat je dit ook denkt?

Om een stukje op proeflezen te plaatsen wordt wel lastig. Het gaat vooral om metaforen die terugkomen en zich uitbreiden naarmate het verhaal vordert, dus om dan de clue te vinden is lastig en dan zal het er onsamenhangend uitzien.

De metaforen zijn op zich qua beelden niet heel erg naar, of afschuwelijk, maar vooral het gevoel die ze oproepen. Ze passen thematisch erg goed in het verhaal, net als bij de personages. 

De grote lijn van het verhaal is een gevoel van eenzaamheid en het afstoten van liefde (door bepaalde patronen in het leven van het hoofdpersonage). Dit uit zich door van liefde weg te lopen (door een liefhebbende vriend te verlaten, en 's avonds te gaan zwemmen in een ijskoud meer in een angstaanjagende omgeving, om maar wat te voelen. Dit is erg impliciet beschreven). Dat soort dingen. Maar zoals ik al zei; het is moeilijk om het weer te geven omdat bepaalde metaforen zich ontwikkelen gedurende het verhaal. 

Dus het is niet enkel naar om het naar-zijn, maar ze versterken wel het gevoel van die eenzaamheid, i.p.v dat ik simpelweg een concrete gebeurtenis zou beschrijven waarin het personage zich eenzaam voelt. 

Het is lastig uit te leggen allemaal, maar ik hoop dat ik het iets duidelijker heb weten te vertellen.

Anna

Ja, het is nu wel iets duidelijker. Zoals je het beschrijft komt het aannemelijk over. Of het is wat de uitgever/redacteur verwacht is natuurlijk niet te zeggen.

Heb je het over metaforen, of heb je het over manieren om emoties te laten zien zonder ze te benoemen? Als je hoofdpersoon in een ijskoud meer gaat zwemmen, kun je daarmee inderdaad laten zien dat zij of hij zich afsluit van liefde en kiest voor de kou van geen emoties. Maar het is mijns inziens geen metafoor. Het wordt een metafoor als je schrijft: Door zijn woorden was het alsof ze in een ijskoud, donker meer zonk.

Ik weet dus niet zeker of ik je vraag begrijp. Maar als de beelden die je kiest (ongeacht of het metaforen zijn) jouzelf diep raken, is de kans groot dat je lezer er ook door geraakt zal worden.

Over metaforen: https://onzetaal.nl/taalloket/metafoor