#400# Het geheim

 

Het geheim

‘Psst.’

‘Hallo’

Daan kreunt, half wakker draait hij zich om en glijdt weer weg.

‘Hey daar, hoor je mij?’ fluistert het in zijn oor.

Nu heeft hij het duidelijk gehoord. Zijn ogen open ziet hij de contouren van zijn bureau waar de maan, door de gordijnspleet, een dunne streep over trekt. Verder is alles stil en rustig, niemand te zien.

‘Eindelijk ben je wakker.’ zegt de stem in zijn oor.

‘Waar ben je?’ denkt Daan.

‘Ik zit gewoon in je hoofd.’

‘Wat doe je daar en wie ben je?’

‘Ik zit hier met een paar anderen en ik ben een geheim.’

Daar moet Daan even over denken. Hij is nog niet goed wakker en wist niet dat geheimen zomaar in je hoofd konden zitten. Wat deden zij daar? Hoe kwamen ze in zijn hoofd? En konden ze er ook uit?

‘Wat doe je daar?’

‘Ik wacht.’

‘Waarop?’

‘Tot jij mij vertelt aan iemand anders.’

‘En dan?’

‘Dan zit ik in het andere hoofd en ben ik zijn of haar geheim.’

‘O, denkt Daan, en hoe weet ik wat ik moet vertellen?’

‘Je zal eens heel goed moeten nadenken of er iets is dat je weet maar nog nooit aan iemand verteld hebt. Iets belangrijks dat je niet zomaar aan iedereen zegt.’

Daan denkt. Dan voelt hij een hand op zijn schouder die hem zachtjes uit zijn gedachten schudt.

‘Daantje, tijd om op te staan.’ klinkt een echte stem, die van zijn moeder.