Zo Musonius, wat een bijzonder betoog. Het las als een waarschuwing, een advies om bij jezelf te blijven en het niet onnodig moeilijker, wolliger en beeldsprakiger te maken voor jezelf en je lezers dan nodig. Dat heb je met deze waterval aan metaforen toch mooi gezegd. Ik vond het in ieder geval prachtig om te lezen. (Ik moet wel bekennen dat ik Gorter even heb opgezocht.)

Een mooi advies aan de schrijver, verpakt in dat waar tegen gewaarschuwd wordt. Ik zou zeggen:

O ja, ik hou van dit,
ik hou zo vrees'lijk van dit,
ik wou het helemaal zeggen -
Maar ik kan het toch niet zeggen.

😉

Een nieuwe lente en Musonius is terug met een nieuw geluid. Met dank aan Herman. Straffe kost! 

Commentaar Marc Hostwriters:

Nog kwalijker zijn de apologeten, zij die menen vanuit hun veredelde boomhutten de verdwaalde scribenten te moeten onderwijzen in het plegen van potsierlijke palimpsesten over helder gepleegde teksten. Zij worden in een nieuwerwets Dietsch ‘schrijfcoaches’ genoemd wijl ze amper de term ‘taaldwaaldwaas’ waardig zijn. Weer een hekeldicht en dit keer met een wellustige taalrijkdom. Hier kan ik echt van genieten. Met een intelligente kwinkslag wordt de hand in eigen boezem grootmoedig genegeerd, en dan krijg je zo’n pareltje. Mooi!

Waarvan akte.

Commentaar Mili Hostwriters:

Een nieuw geluid à la Gorter …

Soms, soms geloof ik mijn ogen niet, Marc lezende in zijn kundige analyses, nooit gespeend van relativerende humor.

Musonius, wil ik nu zeggen dat het m.i. pennenvruchten zijn of dat ik glimlach om ‘verhinkelen’ en ‘pardoezen’?

Een nieuwe lente à la Musonius …

Marcs pareltje is voor mij een paasei omringd door lammetjes en sneeuwklokjes.

Gorter. Leuk! Mooi uitdragerig edoch een vleugje verboden eiland.

Hallo Musonius, prachtig, in een woord. Ik heb Gorter opgezocht en vraag me af wat je hebt 'geleend'. Het is bijna te mooi. En je hebt Marc ermee tot grote hoogte gestuwd.  Chapeau.

Niet mee eens. Zal je ook niet verbazen. Rijm en metrum zijn niet zaligmakend. Maar wat je (be)schrijft, heeft werkelijkheidsgehalte. Een kromme metafoor om niets dan het metaformeren is klutspudding.

Sakura? Zitten in klutspudding dan ook van die nare klontjes?

Musonius; een prachtige woordenbrei die alle lof verdient. Chapeau!
Ik zie een welsprekend heerschap voor me, die deze tekst kort na de vorige eeuwwisseling met luide stem en op gedragen toon voordraagt in de lentezon op het Marktplein in Zeist, voor de burelen van Virtumedia.
Je laat me verder sprakeloos achter, tijd die ik mooi kan gebruiken om je nog een paar keer te lezen.

Met de komkommers moest ik lachen. Ik denk dat ik ze (meer dan) eens ervaren heb. Als ik 'verhinkelen' opzoek, is de eerste hit in google, jouw tekst. Verdorie toch!

Knap geschreven, duidelijke toon. Ik hou hiervan!