#400 - Schuldig
De wachtkamer voelt koud en steriel, ik trek mijn vest wat strakker om me heen. De mintgroene wachtbankjes staan ver uit elkaar. De andere wachtenden kijken naar hun telefoon, naar buiten, vooral niet naar elkaar.
We zijn nog jong, niet bij iedereen is het snel raak, de smoesjes die we elkaar vertelden klonken steeds zwakker. Totdat Pim de knoop doorhakte. De molen begon; we werden bekeken, geprikt, bevraagd en onderzocht. Dat is achter de rug, nu de uitslag nog.
‘Meneer en mevrouw Visser?’ De assistente onderbreekt mijn gedachten. Pim pakt mijn hand en we lopen achter haar aan. Mijn hartslag blokkeert mijn keel. Ik heb nog nooit zo graag iets tegelijkertijd wel én niet willen weten.
De dokter stelt zich voor als dokter Schaapman. Zij is ons vergeten, ik haar niet. Haar buik steekt nog pronter naar voren dan de vorige keer. Ik voel een steek van jaloezie.
‘Meneer en mevrouw Visser, de uitslagen van de onderzoeken zijn allemaal binnen. Allereerst, het sperma functioneert goed.’ Ik hoor een zucht naast me.
‘Echter,’ vervolgt ze, ‘bij u, mevrouw, hebben we een aantal zaken ontdekt die de kans op een zwangerschap aanzienlijk kleiner maken.’
Mijn wangen worden warm, mijn hartslag gaat omhoog. Pims hand pakt de mijne nog iets steviger vast, mijn vingers blijven slap. Ik hoor iets over verkleefde eileiders en een ongastvrije baarmoeder. Het lijkt wel of mijn tranen niet alleen mijn ogen, maar ook mijn oren verstoppen.
Als we naar buiten lopen, knijpt Pim in mijn hand. ‘Het komt wel goed.’
Ik knik, slik en knijp terug. Het schuldgevoel verteert me. Pim kan beter een ander zoeken, als hij zijn kinderwens in vervulling wil laten gaan.
En dan heb ik hem nog niets eens verteld van mijn ongewenste zwangerschap op mijn zestiende. De zwangerschap die ik zelf heb opgelost.
@ Schrijfdeb: ik zou de…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
@ Schrijfdeb: ik zou de tweede alinea na de derde plaatsen want net na de eerste komt die wat eigenaardig over tenzij je de eerste volledig weg laat.
Schrijfdeb, goed verhaal,…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Schrijfdeb, goed verhaal, goed geschreven. Wat een geheim als dat de oorzaak is van de fertiliteitssproblemen. Graag gelezen.
De eerste alinea zou je wat mij betreft weg kunnen laten.
En dan heb ik hem nog niets eens verteld van --> dese zin wringt voor mij. Misschien: Zeker als hij weet dat ik een ongewenste zwangerschap...
@Gi Dank voor je reactie…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
@Gi
Dank voor je reactie. Voor mij loopt het wel lekker, maar als dat niet goed overkomt, is dat iets om over na te denken.
@Fief Dankjewel, fijn dat…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
@Fief
Dankjewel, fijn dat je het graag gelezen hebt. Die laatste zin die je benoemt, was het voor mij ook niet helemaal, maar had voor nu ook geen alternatief, dus maar zo gelaten. Dit was oorspronkelijk een 500 woorden verhaal, dus heb al behoorlijk geschrapt en aangepast.
Hoi Schrijfdeb, ik vind dat…
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Hoi Schrijfdeb, ik vind dat je het thema in dit verhaal goed neerzet. Ontroerend verhaal, ik werd er stil van. Mijn complimenten!
Mooie elementen in je verhaal vind ik de pront vooruit stekende buik van de dokter, de zucht en de tranen die ook de oren verstoppen.
Ik weet niet of je inmiddels n.a.v. de reacties de volgorde hebt aangepast, maar wat er nu staat vind ik goed te begrijpen en een logische opeenvolging; zoals ik het interpreteer:
alinea 1 ('De wachtekamer ...'); ter introductie de locatie waar e.e.a. zich afspeelt.
alinea 2 ('We zijn nog ...'); de personages komen aan de orde, met alvast een hint naar de reden waarom ze daar zijn.
alinea 3 ('Meneer en ...'); de spanning stijgt, er gaat wat gebeuren.
@Ton ik word stil van jouw…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
@Ton ik word stil van jouw compliment, dankjewel!
Nee, ik had nog niets aangepast, omdat het voor mij nog steeds klopte.
Ontroerend verhaal en de…
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Ontroerend verhaal en de ontknoping laat me achter met de wens dat dit niet nog eens gebeurt met een jong meisje. Goed gedaan!