Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#400 Ik ben niet wie ik lijk te zijn

“Je bent mijn vrouw. Je doet wat ík zeg”. 

Daar staat hij weer, met zijn goudbrokkante jasje en opmaatgemaakte zwarte broek. De vloer dreunt als hij naar mij toe loopt. Ik weet wat hij nu gaat doen. Ik probeer nog weg te duiken, maar ik ben te laat. De klap is harder dan normaal en ik wankel, probeer mijn evenwicht weer te vinden. Ik kijk naar zijn hand, waarin hij een boek houdt. Met grote ogen kijk ik Alfred aan.

Ik loop richting de deur, maar zijn arm houdt mij tegen.

“Waar denk jij heen te gaan?” brult hij in mijn oor.

“Ik ga mij even opfrissen, voordat de gasten komen”.

Hij knikt en met tegenzin laat hij mij door. Ik laat mij niet nog een keer met de grond gelijk maken.

Op mijn kamer kijk ik naar mijn linker wang. Van mijn jukbeen tot mijn kaak is het rood weggetrokken, het zal de komende dagen wel weer blauw worden. Uit de gebloemde porseleinen kan laat ik wat water over mijn handen lopen en was de tranen van mijn gezicht. Daarna pak ik wat poeder om de rode plek te maskeren.

Die avond speel ik de vrouw die hij wenst te hebben. Alfred komt die nacht niet bij mij op bezoek. Toch slaap ik niet.

Nog voordat de eerste merels beginnen te fluiten sta ik op. Ik pak de koffer waarin ik gisteren een jurk en een paar onderjurken heb gestopt. Ik had graag nog wat eten en geld mee genomen, maar ik wil het risico niet nemen om naar beneden te gaan, met die krakende vloeren. Ik sluip mijn kamer uit naar de kast met kleding voor de dienstboden. Daar bind ik om mijn borsten een strakke, katoenen band, trek een pak aan. Dan bind ik mijn haren op en verstop ze onder een hoed. Tevreden bekijk ik mij een poosje later in de weerspiegeling van het grachtwater. Niemand zal weten wie ik eigenlijk ben.

Lid sinds

1 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Maartje, jouw verhaal zou (deels) onderdeel van het mijne kunnen zijn :-)

Ik vind het lastig om de feedback die ik in mijn hoofd heb, goed te formuleren, maar ga mijn best doen.  

Voor mijn smaak zou het wat vloeiender mogen en zou de spanning rondom ‘Niemand zal weten wie ik ben’ wat krachtiger mogen, juist omdat ik jouw insteek van “het geheim” een interessant gegeven vind.

In je eerste zes regels, heb je zes keer het woordje “ik” gebruikt. Voor mij loopt dat niet fijn. Dit doe je aan het einde ook. Misschien dat één van de andere schrijvers mij hierop kan aanvullen, met betere formulering of termen. 

Opmaatgemaakte zwarte broek => moet denk ik, op maat gemaakte zwarte broek worden. 

… en geld mee genomen => meegenomen

Daar bind ik om mijn borsten…. Deze zin loopt ook niet fijn. Achter ‘band’ misschien ‘en’ in plaats van een komma?

ik hoop dat je er iets mee kunt? 

Lid sinds

2 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het lijkt een beetje alsof het zich vroeger afspeelt, met die porseleinen kan en die vrouw die zich als man vermomt. Maar waarom maakt dat uit? Het is tegelijkertijd te specifiek en niet specifiek genoeg. Ik zou bijvoorbeeld ook iets mee willen krijgen van de verborgen spanning met visite in huis, maar juist dat sla je over. Het mooie is dat dit fragment veel voorafgaand en opvolgend impliceert en daarmee een scharnierpunt in een verhaal lijkt te zijn. Maar niet alles kan in het midden blijven natuurlijk.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maartje, ik sluit me aan bij de opmerkingen van Debby en Sakura. Je verhaal heeft potentie, maar je neemt me nu niet mee.

waarin ik gisteren een jurk en een paar onderjurken heb gestopt. ---> dit vond ik vreemd. Als je wil vluchten, zijn onderjurken dan de basisbehoefte? Een paar nog wel? Ik zou eerder ondergoed zeggen.
Als ze de avond ervoor al een koffer heeft gepakt, zou ze dan ook niet aan iets van geld gedacht hebben? Of belangrijkere zaken dan onderjurken?
 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Eens met bovenstaande, kies je details zorgvuldig uit. De twist komt er net niet voldoende uit, waarom moet ze zich als een man verkleden, als enkel haar man een bedreiging vormt? Potentie ten volle.

 

 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is goudbrokant. De eerste alinia komt geforceerd over en mag wel enige verbetering. Hij kan haar niet tegenhouden als hij achter haar staat en als hij voor haar staat heeft hij geen arm nodig. Misschien beetje gezeur maar viel me op.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Maartje, dit is het eerste verhaal dat ik van je lees. Ik vind dat je een mooie verhaallijn neerzet, het komt beklemmend over. Daarnaast onderschrijf ik grotendeels de opmerkingen van de forumgenoten. 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Ton Badhemd

Bedankt voor al jullie reacties en feedback.

Super fijn, ik heb de kleine dingetjes aangepast en ik ga nadenken hoe ik de eerste alinea (en de rest ook) pakkender maak. Misschien lukt het mij om met meer dan 400 woorden meer diepgang te creëren (zodat ook het etentje aan bod komt).

Hartelijk dank

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ook dit verhaal heeft meer woorden nodig om het goed neer te zetten. Het is al best goed en zoals Ton zegt beklemmend, maar er zit nog meer in deze plot dat door de woordlengte niet naar boven komt.