#399 Als je toch eens wist
Zijn ogen, waarin je de blauwgroene gletsjermeren terugziet. De beginselen van de kraaienpootjes in zijn ooghoeken. Ze knijpen samen en verduidelijken als hij lacht. Die lach die klinkt als een kleine bergwaterval. Niet te zwaar, niet te licht, precies zo, zodat je ontspant. De hand die hij dan op je schouders legt. De blik in zijn ogen die vragen om toestemming voor die ene oplegging op mijn schouder. Zijn haar, kleuren verschillend tussen de fonkelende sterren en de vacht van een rendier. Bij de eerste zonnestralen nemen de haren het licht in zich op, de een sneller dan de ander. Kleine lokken vallen over zijn voorhoofd als hij lacht. Hij kamt zijn haren niet naar achteren, maar ook niet naar voren, niet in een midden scheiding, maar ook niet allemaal strak naar de zijkant; precies op zijn manier. Nonchalant toch uitgekiend.
Ik zie de blikken die hij in de spiegel werpt, de winkelruiten die hij vermijdt. De schouders iets voorover gebogen, maar net zo dat je het pas ziet als je erop let. Zijn verhalende stem die over de toppen en dalen van de Hardangervidda gaat als hij vertelt.
Je ziet hem niet omkijken, maar toch weet hij dat je achter hem staat. De deur die hij dan met een vriendelijke, open doch verlegen glimlach openhoudt. Smetteloos wit overhemd met daaronder een nette broek, nette schoenen. Netjes en verzorgd, maar terughoudend. Hij is als een kameleon, bescheiden en met een enorm aanpassingsvermogen. Zijn handschrift kabbelend als de golven op de fjorden, waardoor ik er uren naar kan kijken.
En ik zie hem drie keer in de week. Soms maken we een praatje, terwijl mijn hoofd roder en roder wordt, hij schenkt er geen aandacht aan. Ik maak mij dan zo snel mogelijk uit de voeten. Op een afstandje observeer ik hem dan, verlangend naar zijn smalle handen op mijn huid. Zijn adem in mijn nek, terwijl ik zijn aftershave ruik. Hij heeft geen opvallende geur, geen opmerkelijke uitschieters. Toch ruikt hij geruststellend, uitnodigend.
Hoi Maartje, je geeft een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Maartje, je geeft een uitvoerige, levendige beschrijving. Ik zie de man zo voor me, maar ik mis iets van een verhaal. Het leest nu als een opsomming van eigenschappen.
Voorover gebogen = voorovergebogen
nemen de haren het licht in hun op --> hun = zich
80 --> getallen schrijven we doorgaans voluit.
Smetteloze witte overhemden met daaronder een nette broek --> zo leest het alsof hij meerdere overhemden draagt op een broek.
Verzorgt ---> verzorgd Hier…
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
Verzorgt ---> verzorgd
Hier en daar hapert er wat aan de zinsbouw. Er zijn passages die waarschijnlijk letterlijk vertaald zijn uit een vreemde taal (Noors?). Zoals Fief al aangaf moet de lezer gissen naar het verhaal achter de beschrijving van een man die al stokoud moet zijn als hij al tachtig (!) jaar lang dezelfde haardos heeft.
Beste Fief, Dank je wel…
Lid sinds
4 jaar 4 maandenRol
Beste Fief,
Dank je wel voor je feedback.
Ik ben het met je eens, het fragment mist nog diepgang van de rode lijn door het verhaal. Gek genoeg weet ik ook niet hoe het verhaal gaat: dit was een losstaand fragment. Ik ga erop proberen te letten bij de volgende opdracht.
Nogmaals dank.
Beste Gi, Dank je wel voor…
Lid sinds
4 jaar 4 maandenRol
Beste Gi,
Dank je wel voor je feedback. Goed om te lezen dat wat ik voor ogen heb niet altijd juist is (zinsopbouw) en ik nog wat kan werken aan hoe ik dingen formuleer.
Zou je een voorbeeld kunnen geven waar het hapert aan de zinsopbouw?
Gek genoeg weet ik ook niet…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Maartje, dit vind ik een vreemde opmerking. Hoe bedoel je "het was een losstaand fragment"? Je hebt het toch zelf geschreven? Dan heb je toch een bepaald verhaal in je hoofd?
Dag Maartje Dit stukje…
Lid sinds
6 jaarRol
Dag Maartje
Dit stukje tekst lijkt me eerder een soort basis van waarop je verder kan werken. Er zitten mooie beschrijvingen in je tekst, maar jammer genoeg overstijgt het de (gelimiteerde) beschrijving onvoldoende: er ontbreekt verhaal, ook wat context en dat is spijtig omdat je zo toch niet helemaal een portret aflevert van iemand.
Johanna
Hi Maartje, Ben ook wel…
Lid sinds
2 jaar 8 maandenRol
Hi Maartje,
Ben ook wel benieuwd naar je antwoord. Ik vermoed dat het over een heimelijke liefde gaat, maar kan er niet goed uithalen welke kant het opgaat. Zelf heb ik bij schrijven een behoefte om een achterliggend idee te hebben. Moet daar dan wel eerlijkheidshalve aan toevoegen dat één van mijn leerdingetjes nog wel het intuïtieve schrijven is, ik werk te veel vanuit een vooropgezet plan.
Beste Fief, Ik snap de…
Lid sinds
4 jaar 4 maandenRol
Beste Fief,
Ik snap de verwarring. Ik bedoelde het volgende:
Meestal begint mijn schrijfproces bij een fragment dat zomaar in mij opkomt. Soms geïnspireerd door een film denk ik erop voort en rolt er zo een personage uit. Dit fragment schrijf ik dan op. Hierop bouw ik voort, na een aantal fragmenten (of een lange), ga ik bedenken hoe ik de rest van het verhaal wil laten lopen. Ik begin dus heel intuïtief (dank @Debby), denk ik.
Bij dit fragment beschreef ik een beeld dat ik mij opkwam en zag ik mijzelf zitten aan een tafeltje, op afstand. Wie diegene die ik beschrijf is, wat zijn rol is en wat de rol van de ik-persoon is, heb ik nog niet uitgedacht voordat ik begon met schrijven.
Kortom, mijn leerdoel vanaf nu, is om niet zomaar een fragment in te leveren hier, maar er al meer een verhaal van te maken. (bedankt voor de feedback Johanna)
Heb ik hiermee de verwarring een beetje verholpen?