#396 - Motto | Stop de tijd

Stop de tijd
Dit is geluk
Als ik nu doorga bloeit het even
Wordt het minder
Gaat het stuk
Stop de tijd
Dit is geluk
- YENTL EN DE BOER –

Heb jij ooit de tijd willen stoppen?
Op zo’n moment waarvan je weet dat het ’t mooiste is?
Op zo’n moment waarvan je weet dit gaat voorbij?
En snel.
Heb je ooit zo’n moment gekend?
Laat me je vertellen.
Over mijn stop-de-tijd-moment.
Want dat was het mooiste.
En ging voorbij.
Heel snel.
Laat me je vertellen.
Zodat het nooit verloren gaat.

Ik zat daar zoals altijd.
De deur viel dicht.
Zoals de deur altijd dicht viel.
Elke dag één keer.
Maar deze keer was anders.
De deur viel dicht maar niet in het slot.
Ik hoorde het meteen.
Hij niet.
Hij sprintte van de trap.
Ik wachtte.
Ik wachtte nog even.
Bevroren, oren gespitst.
Stop. De. Tijd. 
Voorzichtig stond ik op.
Voelde aan de klink.
De deur gaf mee.
En voor het eerst.
Voor het eerst in 7 jaar.
Zag ik het zonlicht op de overloop.
Ik hield mijn adem in.
Ik hief mijn hoofd om iedere straal te vangen.
Stop. De. Tijd. 
Eerst mijn linkervoet.
Toen mijn rechtervoet.
Over de drempel van die kamer.
Voor het eerst in 7 jaar.
Ik hield nog altijd mijn adem in.
Werd licht in mijn hoofd.
Maar durfde het nog niet uit te blazen.
Stop. De. Tijd. 
De eerste traptree sla ik over.
Die kraakt.
Ik weet dat.
Dus als eerst de tweede.
De tweede tree.
Voor het eerst in 7 jaar.
Daarna de derde.
En de vierde.
Tot onderaan de trap.
De hal met zijn voordeur.
De vrijheid.
Mijn hart slaat een gat in mijn borst.
Stop. De. Tijd. 
De klink in mijn hand.
De deur geeft niet mee.
Tegenover die deur.
In de deurpost…
verschijnt hij.
Het gaat stuk.