#396 Van een knappe tafel ...

Frederik stond bij de vrouwelijke studenten bovenaan het verlanglijstje en zijn naam was in menig schoolagenda vereeuwigd. Hij was knap, sportief en kwam uit een rijke familie. Dat hij geen hoogvlieger was, deed er niet toe. Na de middelbare school kon hij immers meteen aan de slag in het bedrijf van zijn vader en op een goede dag zou hij het zelfs overnemen.

Marieke voelde zich de gelukkigste vrouw toen Frederik haar verkoos boven al haar vriendinnen. Haar buurjongen en beste maatje waarschuwde haar voor hem, ze wuifde het weg. Ze wist wel dat hij een oogje op haar had, maar hij kon niet tippen aan Frederik. Peter had schoenmaat zeeschip, zijn haren oogde als coupe wanhoop en zijn kledingsmaak liep zeker drie seizoenen achter. Zijn bijnaam De Nerd maakte hij meer dan waard: hij sloeg een klas over en slaagde summa cum laude.

Na de middelbare school verloren ze elkaar uit het oog. Ze trouwde met Frederik en haar bedje leek gespreid. Tot de kater kwam.
Ze miste het gezinsleven wat ze vroeger thuis had met haar broers en zussen. Frederik wilde echter geen handenbinders. Vrijheid, blijheid was zijn motto.

Nul komma nul verstand van zaken leidde ertoe dat Frederik na het overlijden van zijn vader de zaak in rap tempo aan de grond bracht. De financiën werden nijpender en Marieke was genoodzaakt haar bijdrage aan de huishoudpot te leveren. Ze reageerde op ontelbare vacatures, maar werd keer op keer afgewezen door haar gebrek aan werkervaring en het ontbreken van relevante diploma’s.

Nu zat ze klaar voor het zoveelste gesprek. Ze vond het vreemd dat ze meteen een gesprek met de directeur zou hebben. De deur ging open en haar mond zakte open.
Peter nam tegenover haar plaats. ‘Dag Marieke, wat leuk je weer te zien.’