Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#395 Klein hoefblad

 

Klein hoefblad

Drie decennia lang -jaar in, jaar uit- verraste Annie me.

Op zekere dag in maart kwam ze uit de tuin aangelopen. Een beetje voorover gebogen, met haar handen op de rug, met grote, langzame passen liep ze dan op me af. Haar ogen straalden en haar glimlach was goud waard. Ze gaf me een vluchtige zoen en haar rechterarm kwam langzaam achter haar rug vandaan. De verrassing: het eerste bloemetje uit onze tuin dat de lente aankondigde, een grijs-groen steeltje met een krans van gele bloemblaadjes. Het Klein hoefblad. We maakten dan samen steevast enkele danspasjes ter begroeting van het voorjaar.
Steeds opnieuw was het een aangename surprise voor mij. Zo ook dit jaar.

Vorige week woensdag had Annie een opleving. Ze had een goeie nachtrust gehad en voelde sinds lang geen pijn. Het beloofde een stralende dag te worden met bijna zomerse temperaturen. Ze zou ervan gaan genieten. Annie nestelde zich in een gemakkelijke stoel op het terras en probeerde wat te lezen in een paperback. Niet veel later legde ze het boek aan de kant, ze kon zich niet concentreren, haar gedachten gingen alle kanten op, zo zei ze.
Tegen het middaguur gaf Annie aan dat ze naar het bankje bij de vijver wilde lopen, haar plekje waar ze in het verleden graag zat te mediteren. Ik bood aan haar te ondersteunen, maar dat sloeg ze af. Broos als ze was, voelde ze zich die dag sterk genoeg om die paar passen alleen te volbrengen. Vanaf het terras keek ik toe hoe ze schuifelend, voetje voor voetje, de kleine afstand overbrugde.

Na een half uur slofte Annie de keuken in waar ik een lunch bereidde. Ze was doodop. Toch glimlachte ze mysterieus. Haar diepliggende ogen straalden even, ze waren vochtig toen ze me kuste. Met een bevende hand gaf ze me het eerste gele bloemetje van dit voorjaar. Ze had het bij de vijver geplukt.
‘Het dertigste Klein hoefblad dat ik je aanbied. Het laatste,’ zei ze en barstte in snikken uit. Ook ik schoot vol. Tranen van geluk en verdriet wedijverden met elkaar.

Vanochtend, in alle vroegte, heb ik Annie dertig Klein hoefbladbloemetjes gebracht …

 

https://hostwriters.nl/Magazine.html   (Een aap komt uit de mouw)

 

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dos, 

Mooie invulling! De eerste twee alinea's zijn erg beeldend, zelfs met weinig woorden. Daarom vind ik de derde wat uit de toon vallen, omdat je daar veel meer beschrijft en daar ook naar verhouding veel woorden gebruikt om emoties roepen. 
Persoonlijk (maar dat is echt een mening) zou ik die hele derde alinea weglaten om zo de minimalistische aangrijpende toon van de rest van het verhaal te behouden. In de vierde en laatste alinea komt die weer mooi terug.

De derde alinea an sich is niet slecht geschreven: hij is zelfs mooi, maar hij staat zo anders tussen de anderen dat dat de reden voor mijn mening vormt. 

Hoe dan ook: met of zonder derde alinea is dit een mooi geschreven verhaal. 

Groet,

Nadine
 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Dos, ik vind het een mooi verhaal, maar toch schuurt het ergens. Ik kan er de vinger niet goed opleggen. Misschien mis ik de beleving van de hp. Het leest wat afstandelijk. Ik vind het prachtig hoe je de vondst van die eerste bloem beschrijft. Kleine hoef, nog nooit van gehoord, ik ga er eens op letten.

Drie decennia -jaar in, jaar uit- verraste Annie me.  --> ik mis voor mijn gevoel het woord "lang" achter decennia, vooral omdat je erachter schrijft "jaar in, jaar uit".

Ze had een goeie nachtrust gehad en ze voelde sinds lang geen pijn. --> Hier zou de tweede "ze" weg kunnen. Je hebt al zoveel zinnen waarin "ze" voorkomt. Dat is onvermijdelijk natuurlijk, want je beschrijft het verhaal van Annie. In de tweede alinea valt me de "ze" op, in de eerste alinea komt het aanmerkelijk minder voor en dat leest voor mij een stuk beter. Ik weet ook niet hoe je hierin kunt variëren.

haar rechter arm  --> ik twijfel, maar volgens mij moet het rechterarm zijn.
https://taaladvies.net/linker-hand-of-linkerhand-rechter-hand-of-rechterhand/

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Fief

Hoi Vief, jouw kritische beschouwingen zijn altijd waardevol.

Drie decennia lang is heel correct en een must als er geen  -jaar in, jaar uit- achter zou staan. Nu dat er wél achter staat, lijkt het mij geoorloofd dat 'lang' achterwege te laten, omdat het geheel duidelijk een tijdstraject van dertig jaar aangeeft. Om alle twijfel weg te nemen, neem ik jouw visie toch over. 

'Ze' wordt ingeperkt. rechterarm is correct.

Ik heb de beschrijving bewust sober gehouden, het moest geen kleffe tranentrekker worden. De lezer vult vanzelf in wat ik achterwege laat.

Dank voor je gewaardeerde reactie.

 

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door Maria Fransisca

Maria, je bent een genie. Ik heb zitten worstelen met het meervoud van Klein hoefblad; bladden/bladeren. Het plantje wordt klein genoemd, niet omdat het bloemetje klein is, maar om het te onderscheiden van het Groot hoefblad. Als het gele bloemetje in maart ontluikt heeft het nog geen blad, dat ontwikkelt zich pas later in het seizoen. Dus een meervoud met bladeren doet geen recht aan het kale bloemetje.

Jouw Klein hoefbladbloemetje is dus dé oplossing. Dank je wel!

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat mooi! Heel aangrijpend. De tederheid tussen de personen vind ik heel mooi weergegeven.

(en ik ben meteen gaan opzoeken hoe een Klein Hoefblad eruitziet, ik had geen idee! ^^)

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, Dos. Vreugde en verdriet verenigd. Ik heb zitten filosoferen over dit thema en kwam tot de verrassende vaststelling dat deze combinatie van gevoelens regelmatig voorkomt in een mensenleven. :)

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Laura en Marijcke dank voor jullie reactie. Een gevoel van vreugde dat teniet gedaan wordt door verdriet, ik heb het gelukkig nooit meegemaakt.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Als antwoord op door TonyCoppo

Tony, jouw verhaal in Twist is een ander kaliber dan het mijne. Ik heb genoten van je aparte schrijfstijl, maar zeker ook van het verhaal an sich. De twist op het eind kwam als een verrassing. Knap maar ook teleurstellend. Ik had er zoveel van verwacht. Maar dacht ik: geen nood, ik regel dat zelf wel. Ik heb die flippergriet vierentwintig uur aan het flipperen gezet en ben in jouw stijl en fantasie verder gegaan. Sodeju, wat heeft die meid een soepel SI-gewricht ...