#395 De toekomst kan nog even wachten
Liselotte gaat wat dichter bij het haardvuur zitten, ze heeft het idee dat de warmte haar gaat redden. Normaal zou ze last hebben van de rook die in haar richting waait, dit keer negeert ze het. Het drietal twintigers dat marshmallows in het vuur houdt, lijken haar niet op te merken. Voor hen is ze een toevallige passant op leeftijd. Een aanwezige die wel mag kijken, maar niet mag interveniëren in hun belevingswereld.
Wanneer ze achterom kijkt ziet ze dat Marianne heeft plaatsgenomen op het houten bankje, uitkijkend over het IJ. Vijftien jaar geleden deed ze dat ook. Het grote afsplitsen van de groep, of misschien is het toch de juiste momenten voor jezelf kiezen. Liselotte blijft als een soort zelfkwelling zitten, net zolang tot de jongeren haar wegkijken.
'Toen ik met haar was, was het gewoon een kwestie van snel doen weetjewel,' zegt een jongen.
'Hoe sneller hoe beter,' antwoordt een andere gozer die er vergelijkbaar uitziet met strak gekamd bruin haar en een poloshirt. Het meisje met blond krullend haar en een blauwe blouse, knikt. Liselotte wil zich met haar identificeren, maar dit lukt haar niet.
Eigenlijk wacht ze op de verhalen. De lange reisverhalen, spookverhalen, vreemdgangersverhalen, of de vaak wat saaiere studieverhalen. Maar de jongeren blijken meer van de korte anekdotes en de wist-je-datjes. Misschien hebben de uitgebreidere versies al de Instagrams bereikt. Als ze opstaat voelt ze de starende blikken. Blikken die niet onvriendelijk zijn, maar wel laten weten dat ze zich op de verkeerde plaats bevindt.
'Ik dacht dat je het langer vol zou houden,' zegt Marianne wanneer ze voorzichtig naast haar plaatsneemt. Liselotte kijkt vooral naar de veerboten, de passagiers die in- en uitstappen en aan de overkant het Centraal Station. Marianne's blik lijkt zich op de lucht te richten. Dat deed ze vroeger ook al, in de hoop een vallende ster te zien. Want ze had een waslijst aan wensen die ze nog wilde doen.
'Ik had niet het idee dat het me weer in die tijd terug zou brengen.'
'Zou je dat zo graag willen dan?'
Liselotte haalt haar schouders op. De laatste veerboot vertrekt naar Centraal. De auto staat om de hoek, maar toch voelt het even of ze niet meer thuis gaat komen vannacht. Stiekem wenst ze hier eeuwig gevangen te zitten.
'Denk jij dan niet aan hoe het ooit was?' Ze stelt de vraag, maar eigenlijk weet ze het antwoord al.
Marianne glimlacht aanmoedigend. Ze heeft de gave om als ze lacht, jou altijd het idee te geven dat ze je toelacht.
'Er is een verleden met de herinneringen, een nu waarin we leven en een toekomst waarvoor we plannen willen maken. Het is aan jou in welke werkelijkheid je wil leven.'
Marianne sprak de woorden uit zonder adempauzes en vertwijfeling in haar stem. Misschien had ze de anekdote opgeschreven om ooit nog eens te kunnen toepassen. Meer dan de spontaniteit van de woorden, is Liselotte geïnteresseerd in de tintelingen die ze erbij voelt. Misschien gaat ze straks wel terug naar de studentikoze types bij het haardvuur en praat ze ronduit. Over haar verleden, over hoe het nu is en over hun toekomst. Haar eigen toekomst kan nog even wachten.
Hoi Virtuoso, ik heb het een…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Virtuoso, ik heb het een paar keer gelezen, maar ik had moeite om er goed in te komen. Ik kreeg niet echt in beeld waarom Liselotte bij het haardvuur zat en waarom de warmte haar ging redden?
Wat is de relatie tussen Liselotte en Marianne? Is ze een oude vriendin van Liselotte? Een stille liefde (ivm de tintelingen)? Hoort ze bij het groepje?
Ik heb het idee dat je bij "Marianne glimlacht bemoedigend" ineens van perspectief wisselt. Dat je daar niet meer vanuit Liselotte schrijft. Klopt dat?
Wanneer ze achterom kijkt ziet ze dat Marianne --> kijkt, ziet
een kwestie van snel doen weetjewel,' --> ik zou achter "doen" ook een komma zetten'
Hoe sneller hoe beter,' --> achter sneller ook een komma
De lange reisverhalen, spookverhalen, vreemdgangersverhalen, of de vaak wat saaiere studieverhalen. Maar de jongeren blijken meer van de korte anekdotes en de wist-je-datjes.
vreemdgangersverhalen --> is "verhalen over vreemdgaan" niet beter?
De komma achter vreemdgangersverhalen mag weg. De zin die erna komt, hoort eigenlijk achter een komma te staan. ... studieverhalen, maar de jongeren ...
Als ze opstaat voelt ze --> opstaat, voelt
... uitgebreidere versies al de Instagrams bereikt. --> voor mijn gevoel moet het gewoon Instagram zijn ipv de Instagrams, en "al" leest beter als je het achter Instagram zet.
... uitgebreidere versies Instagram al bereikt.
Liselotte kijkt vooral naar de veerboten, de passagiers die in- en uitstappen en aan de overkant het Centraal Station. ---> het laatste stuk van de zin klopt zo niet, er lijkt een stuk zin te missen. Wat "aan de overkant van het Centraal Station"?
Ze heeft de gave om als ze lacht, jou altijd het idee te geven dat ze je toelacht. ---> achter om hoort ook een komma.
Aan de andere kant is het een vreemde zin. Met "altijd het idee te geven dat" lijkt het alsof ze eigenlijk nooit zo bedoelt. Voor mij voegt deze zin daarom niets toe.
Misschien had ze de anekdote opgeschreven ---> bij een anekdote denk ik meer aan een grappig voorval. Wat Marianne vertelt leest meer als een levenswijsheid dan een anekdote.
Hoi Virtuoso, Ik vind je…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Virtuoso,
Ik vind je thema mooi gekozen. Het leest als misplaatste nostalgie. Het zoeken naar iets wat niet meer is of nooit meer kan zijn. Je hoofdpersoon probeert daar een eigen weg in te vinden door anderen te observeren en te reflecteren op haar eigen verleden.
Dat maakt vooral de laatste zin erg sterk.
Mooie mijmeringen over een eigen en andermans leven!
Groet,
Nadine
Hoi Virtuoso. Is haardvuur…
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Hoi Virtuoso. Is haardvuur niet binnen en kampvuur buiten? Ik denk dat ik de bedoeling van je verhaal niet goed snap. Misschien komt dat omdat de tussenzinnen wat uitwaaieren. Ze hebben met de HP te maken maar voegen weinig toe, zoiets. Mooi gegeven, dat zeker.
Dag Virtuoso, het thema is…
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Dag Virtuoso, het thema is interessant en de moeite waard om te overdenken. Leven in het verleden, in het nu en in de toekomst. Een combinatie van de drie zou mooi zijn.
Ik vermoed dat het thema indringender wordt als je veel overbodige details zou weglaten.
Schrappen en nog eens schrappen. Bovendien is dat heel leuk om te doen, dat schrappen. Probeer het maar eens.
@ Fief Dank voor je…
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
@ Fief
Dank voor je uitgebreide feedback. Ik begrijp de vragen, maar dit zijn wel dingen die puur aan de fantasie van de lezer kunnen worden overgelaten. Het verhaal is geschreven vanuit de interpretatie van Liselotte, die ervaart echt zulke dingen. Dat Marianne altijd bemoedigend glimlacht is haar mening.
Eens ook met de taalopmerkingen, alleen volgens mij kan Instagrams in deze context wel. Als je Instagrams bijvoorbeeld zou vervangen door nieuwsbladen gebruik je inmiddels ook het meervoud.
@ Nadine
Veel dank voor je feedback, mooi om te horen dat je dit eruit haalt.
@ Carneli
Goed gezien, kampvuur is in deze context iets toepasselijker. Ik begrijp dan zelf weer niet helemaal wat je precies met uitwaaieren bedoelt. Als je bedoelt dat ze aan de lange kant zijn met veel komma's, begrijp ik dit. Had misschien zinnen iets meer qua lengte mogen afwisselen.
@Coach Marijcke Cauwe
Dank voor je terechte aanmerkingen. Persoonlijk vind ik schrappen vreselijk, ik snap niet wat er zo leuk om je zelf gecreeerde bevindingen weer weg te moeten halen voor de leesbaarheid. Maar begrijp wel dat het hier inderdaad nodig was geweest.
Eens ook met de…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Je kunt het inderdaad vervangen door nieuwsbladen, maar dan nog is er maar één Instagram. Je zegt ook geen Facebooks of Twitters. Dus Instagrams is niet juist. Wel Instagramberichten.