#395 - Dat gevoel dat je overmant
Ken je dat gevoel dat je overmant als je op je hurken in de weide zit, tussen de voeten een wit spaghettibord, met mineralenkorrels, afgewogen met de keukenweegschaal, tweehonderd gram, je ‘kom, kom, korreltjes.’ zegt, grassprieten ochtenddauw tegen je blote benen zingen, je knieën zompen, je beenhaartjes rechtop schieten, een tijgerspin langs je kousen je been opkruipt, op zoek naar warmte in je broek, zweetstralen tussen je dijen je niet koelen, beseft dat je beter kiest voor slaatjes, je garnaalkroketten moet mijden, al moest je van je moeder omdat ze de beste artisanale zijn die je aan zee kan krijgen en mensen uit het binnenland drie uur in hun wagen tuffen om ze te mogen proeven, de zaak drie maanden volboekt is, je moeder haar culinaire waarheden uit de Libelle opscharrelt en tegen iedereen die het wil horen, opschept dat zij met haar zoon elke maandag een hoog aangeschreven keet uit de Gault Millau bezoekt en je zwetende vetbillen negeert?
Ken je dat gevoel dat je overmeestert als je de korrels opschudt, je hoopt dat de rinkelende trillingen in de beestenoren klinken als een bel zodat zij uit hun trance opschrikken, zich omdraaien en naar je toe waggelen, hoewel je tien keer rinkelt, de alpaca's hun aars naar jou blijven wijzen, alsof ze je niet opmerken, je niet willen kennen, dat er niets belangrijks aan jou is, het gras je neus tikkelt, je allergie voor pollen opsteekt, je geen zakdoek pakt omdat een handbeweging de beesten afschrikt, alarmeert, en zij terug vijf meter verderop springen, jij als een lullig amateurboertje achter ze aansjokt, met lieve woordjes kalm sust, het korrelgerinkeltafereel herstart, je neus vettig kriebelt, Diabolo zijn oren naar jou draait, als teken dat hij trek krijgt, de korrels ruikt, of hoort, het beestenuniversum signaleert dat jij veilig bent, dat hij zijn broeder mag tonen dat jouw korrels oké zijn?
Ken je dat gevoel dat je arm zindert en gloeit als de grootste loebas met zijn ruwe tong jouw vingers raakt, hij snuift, zijn tanden knerst, zijn muil opent, met een uithaal de korrels uit je hand graait, je hart overslaat, het dier je huid verwarmt, dankbaar smikkelt, je armspieren strakspant, je pose stabiliseert, je je adem standvastig houdt om dit moment niet te verpesten, je het dier niet wegjaagt, zijn broertje ook snuift en aan je hand snuffelt, twee alpaca's, één mens?
Ken je dat gevoel dat je hand in het spaghettibord korrels grabbelt en een nieuwe portie aan je vrienden aanbiedt, het moment weg is, je hart niets bijzonders uitricht, die spin je bilspleet bijt, de weide naar alpacastront stinkt, je zweet naar beschimmeld zuurdesembrood, binnenlanders die drie uur rijden naar zee lullen zijn, je moeder een egoïstische trut is die je meeneemt omdat jij de rekening betaalt, uit schuldgevoel, je neus trilt omdat je je antihistaminicum vergat, garnaalkroketten vettige troep is, je niest als een leeuw met corona en de alpaca’s naar de andere kant van de wei rennen?
Als ik aan dat gevoel denk, ben ik blij dat alles vergankelijk is.
Tony, ik deel in jouw…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Tony, ik deel in jouw blijdschap.
Hoi Tony, ken je dat gevoel…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Tony, ken je dat gevoel dat je aan de ene kant onder de indruk bent van een tekst en aan de andere kant moeite hebt om het te lezen, je het lastig vindt om erbij te blijven omdat er te veel in gebeurt maar ook gefascineerd bent dat iemand het zo kan formuleren, je door de overdosis aan komma's het spoor bijster raakt, je zou willen dat het gewone zinnen waren, je desalniettemin een groot compliment wil geven. Dat dus.
Je "Kom. Kom. Korreltjes." zegt --> met opzet zo geschreven? Anders zou het logischer zijn om " kom, kom, korreltjes" te schrijven, denk ik.
je neus trilt omdat je antihistaminicum vergat, --> volgens mij hoort achter de 2e je ook nog een je. Of: je neus trilt omdat je vergat antihistaminica in te nemen
Tony, of ik dat gevoel ken?…
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Tony, of ik dat gevoel ken? Nogal wiedes, wie niet?!
Ik zat laatst op de maan en werd er door getroffen. Niet helemaal hetzelfde, maar grotendeels toch vergelijkbaar. Ik miste er de alpaca's. Die beesten hebben veel lucht en gras nodig; was er allebei te weinig. De maan staat erom bekend, dat je er geen veeboerderij moet beginnen, toch?! Hoewel een beetje stikstof de grond vruchtbaarder zou maken.
Er zat een mannetje naast me die zei: 'Blijf zitten waar je zit en verroer je niet!'
Hoi Tony, Ik kan je verhaal…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Tony,
Ik kan je verhaal helaas niet volgen en daar moet ik de komma's de schuld van geven. Je eerste alinea alleen al is één zin. Een zin van maar liefst 160 woorden. Daarbij is het ook nog eens een zin met absurdistische gebeurtenissen die geen duidelijke samenhang hebben. Daardoor raak ik het spoor compleet bijster en kan ik er geen inhoudelijke mening over vormen of er een verhaal in zien.
Een zin wordt over het algemeen lang genoemd wanneer hij twintig woorden of meer bevat. Zinnen die langer zijn dan dat, zijn over het algemeen lastig te volgen Opsommingen mogen wel wat langer zijn, maar ik geef deze vuistregel om de verhouding te kunnen laten zien: deze zin is een bepaald opzicht 'lang 8.0.'
De kans bestaat dat je uitgerekend niet mikt op een 'logisch' verhaal. Daar mag (het) absurdisme inmiddels gerust voor gebruikt worden. In dit opzicht kan ik daar niets over of van zeggen en mis ik waarschijnlijk ook bepaalde symbolieken of diepgang. Maar ik kom de tekst niet door omdat hij technisch gezien onleesbaar wordt door die ellenlange zinnen. Wat dat betreft is dit echt te veel van het goede.
Voor het vervolg voor een soortgelijk verhaal: Maak de zinnen korter en geef iets meer houvast in het absurde van je tekst. Af en toe iets gangbaars erin verwerken helpt ook om de tekst begrijpelijk te houden.
Groet,
Nadine
Tja, je zou de lezer kunnen…
Lid sinds
3 jaar 5 maandenRol
Tja, je zou de lezer kunnen helpen met zinsbouw en interpunctie, maar ik vind het toch ook niet erg er een beetje voor te moeten werken en je schetst een goed beeld en maakt duidelijk hoe de beleving van een moment met al zijn facetten door 'mindset' twee volslagen verschillende kanten op kan slaan en daarmee zat je even in mijn hoofd. Dus knap.
Tony, mijn eerste reactie…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Tony, mijn eerste reactie viel wat kort uit. Toch even zeggen dat ik dit 'puntloze' werkje erg apprecieer. Mogelijk kan je deze ook smaken: https://azertyfactor.be/tekst-lezen/puntloos. Hoe je over alpaca's voederen een boeiend stukje kan schrijven. Ik wist trouwens niet dat die beestjes korrels (van welke substantie?) aten. Ik voel de spin kruipen en nog andere dingen die niet voor publicatie vatbaar zijn. Straffe lectuur, voor herhaling vatbaar.
@Gi: dank voor het delen in…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Gi: dank voor het delen in de blijdschap :)
@Fief: exact, dat gevoel, dat alles op je afkomt, en je niets voelt, dat van dat je-tje heb je volledig gelijk. ook de kom,kom,kommer anders geschreven.
@Dos: dat mannetje... herkenbaar.
@Nadine: het is een…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Nadine: het is een experiment, het kwam in me op omdat ik zo trachtte de on-eenduidige stroom van gedachten die bij het in het 'nu' proberen geraken door iets triviaals te doen, te beschrijven, of beter gezegd te 'showen', ik weet niet hoe dat in jouw hoofd gaat, maar bij mij gaat het zo iets. En dat de draad verloren geraakt, dat je niet meer echt mee bent, dat is exact wat er dan gebeurt :)
Ik poogde, desondanks hyperlange zinnen, het toch ze te maken dat je ze kan lezen alsof er punten staan, immers, behoudens mijn vergissing, staan de subzinnen 'los' van mekaar.
Wat het absurde betreft, ben ik van mening dat hier niet veel absurd plaatsvindt, je geeft de alpaca's eten, of probeert toch en denkt aan andere dingen, zoals je moeder en haar restaurantobsessie, en hoe dat je dik maakt. Het zal aan mij liggen dat ik dit niet absurd vind...
Bedankt voor je gedetailleerde toelichting. Duidelijk ben ik er niet in geslaagd jou mee te krijgen, je zal de enige niet zijn :)
@Sakura: dank, bedankt ook dat je de opzet 'snapt' en voelt!
@Gi: bedankt voor de appreciatie, en je stukje als Vic doet me denken aan de radiocommentatoren van voetbal, of begot nog erger, wielrennen :)
@Tony; voetbal of wielrennen…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
@Tony; voetbal of wielrennen? Beikes!
Ha Tony, wat heb je mooi…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Ha Tony, wat heb je mooi weergegeven hoe je, juist als je heel stil moet blijven zitten, van alles gaat voelen, waar je normaal geen erg in hebt. Of althans, niet zoveel aandacht aan geeft. Knap hoe je de toenemende niesaandrang omgekeerd evenredig laat plaatsvinden met je motivatie om daar te zitten (van neutraal naar steeds meer tegenzin). En hoe de nies opeens alles verandert. De lange zinnen met komma's lezen wat moeizaam, maar aan de andere kant bouw je zo de spanning goed op. Graag gelezen.
@mf: dankje!!
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@mf: dankje!!
Hallo Tony, ik zit nog…
Lid sinds
7 jaarRol
Hallo Tony, ik zit nog steeds in jouw moment. Ben bedazzeld. Echt een mooie uitvoering van een experiment. Carneli
Carneli: dank!!
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Carneli: dank!!
Ademloos gelezen. De laatste…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Ademloos gelezen. De laatste zin hoeft voor mij niet.
Geweldig stuk!
Ik ken het gevoel overigens niet ;)