Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 392 Het opbod

“Gisteren zag ik een uil op klaarlichte dag”, zegt Janus diep onder de indruk, “dat brengt ongeluk.”
Zijn vriend Boris kijkt hem verbaasd aan: “Heeft hij  geroepen?”
“Een keer hoorde ik hem koekoek roepen.”
“Ik vraag mij af wie hier de uil is, uilen roepen oehoe, niet koekoek. Hij moet trouwens drie keer roepen alvorens hij ongeluk brengt.”
“Zoveel verschil is er niet tussen koekoek en oehoe. Tegen mogelijke tegenspoed heb ik vandaag een stukje oesterschelp in mijn zak gestoken. Gisteravond heb ik ook snel over mijn rechterschouder naar de nieuwe maan gekeken.”
“Jij, die amper het verschil tussen links en rechts kent. Ben je zeker dat het niet jouw linkerschouder was want dat betekent pas ongeluk.”
“Je bezorgt mij de daver op het lijf. Waarom lach je me telkens uit met mijn geloof in omina?”
“Ach, zolang je geen haas bent tegengekomen of de eieren van je kippen pas na het donker hebt binnen gebracht valt het allemaal nog wel mee met die ongeluk brengers. Zijn er nog andere noemenswaardige dingen gebeurd?”
“Vanmorgen vlogen én een roodborstje én twee vlinders de keuken binnen en na mijn ochtendwandeling volgde een vreemde hond mij naar huis. Dat zijn drie geluksbrengers op een rij.”
“Ja, maar ik zag dat je van de wandeling een ruiker hebt meegenomen met witte en rode bloemen, dat is om miserie smeken.”
“En dat klavertje vier dan? Een teken van puur geluk.”
“Je hebt niet goed geteld, kerel, het was een klavertje vijf en dat is een veeg teken.”
“Zullen wij maar ophouden elkaar de loef af te steken? Heb je trouwens  nog steeds dat konijnenpootje bij je?”
“Neen, Janus, dat pootje heb ik gisteren naar jouw zwarte kat gegooid die mij voor de zoveelste keer voor de voeten liep.”
“Dag Boris, tot morgen.”

 

 

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Met een konijnenpootje naar een zwarte kat gooien was al meer dan genoeg geweest. Grappig ook. Nu is het eigenlijk een botte dialoog om al het bijgeloof dat in je opkwam te etaleren. 

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wow, Gi, hilarisch! Geestige dialoog. Een uil die koekoek zegt... Die is volgens mij echt koekoek ;-)
Ik ken het woord 'omina' niet. Het valt een beetje uit de toon in dit gesprek. Ik weet niet of bijgeloof precies hetzelfde is als voortekens. Bijgeloof zorgt voor handelingen om het kwade te weren. Bij een voorteken gebeurt er iets 'toevalligs' waar  (achteraf) voorspellende waarde van uitgaat. Het einde van je verhaal is wat abrupt voor mijn gevoel. Nu moet ik snel een eigen verhaal bedenken, ik weet niet of dat gaat lukken, want ik heb net zout gemorst.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Tilma, tof hoe je met botte dialoog niet alleen naar de titel verwijst maar ook naar het konijnenbot.
@Maria Fransisca: omina is volgens mij het meervoud van 'omen' en dat is een beter woord voor 'voorteken'. Zelf vind ik 'writing on the wall' een goede uitdrukking. Oei! Zout gemorst? Ik prevel snel een schietgebedje voor je. Succes met de inspiratie.

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Gi, op zich een grappige conversatie. Het zou grappiger zijn geweest en meer als een verhaal lezen als op het einde bleek dat de uil inderdaad ongeluk bracht. De opsomming van al die bijgelovige toevalligheden doet voor mij niets.

“Gisteren zag ik een uil op klaarlichte dag”, zegt Janus diep onder de indruk: “dat brengt ongeluk.”  ---> de dubbele punt moet een komma zijn.

“Neen, Janus dat pootje heb ik gisteren ... ---> voor en na een aanspreking hoort een komma.
“Neen, Janus, dat pootje heb ik gisteren ...

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wow, ik ben onder de indruk, wat een bofkont is die Janus, een uil roept slechts zelden koekoek, alleen echte geluksvogels horen dat. Hou enorm van dialogen. 

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Als je wilt kan je in alles een voorteken zien. Dat heb je hier goed weergegeven Gi! Zoals in de andere commentaren al aangegeven, vond ik ook het einde wat abrupt. Ik heb het vage idee dat Janus en Boris achter de schermen elkaar nog steeds overladen met vege tekens.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

@Fief: aanpassingen gedaan.
@Dana: helemaal akkoord, een bofkont.
@Chantal (en ook Maria Fransisca): dat abrupte einde heeft alles te maken met de woordenlimiet en het lijstje van de geluksbrengers was ten einde.

Lid sinds

3 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk, onderhoudend stukje, Gi. Vlot geschreven ook. Wel had ik het nog leuker gevonden als het een echte clou had en niet plotseling was afgebroken vanwege de woordenlimiet.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Aurora, de clou ligt volgens mij in het feit dat de heren de volgende dag gewoon verder zullen gaan met het bluffen waarbij de 'plager' niet wil toegeven t.o. van zijn slachtoffer dat hij evenveel bezig is met allerlei voortekenen (cfr. het konijnenpootje in zijn broekzak).

Lid sinds

2 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Gi, handige opsomming, zal extra opletten ;). Ik vind het meer een dialoog dan een verhaal. Wel leest het lekker, zeker van genoten! Eens met eerder commentaar, een clou was leuk geweest. 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Even in herhaling vallen: de clou is dat Boris, die spot met het bijgeloof van Janus, op het einde zelf een konijnenpootje in zijn zak had.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hardop gelachen om de opbod van omina. Ik vond het einde, waarbij hij opbiechte dat hij zijn konijnenpootje naar de zwarte kat had gegooid toch het perfecte einde of ben ik nou gek?