#391 intensiteit/inténsitijd

De toon van dit gedicht spreekt me aan. Een ingehouden woede lijkt het, met wat eveneens ingehouden beledigingen.

De laatste strofe doet voor mij wat af aan die woede, omdat het naar een betekenisvolle woordgrap toewerkt. 

Maar over het geheel vind ik het geslaagd.

Dag Dos,

Je hebt het jezelf wat makkelijker gemaakt door bij het tweede kwatrijn nieuwe rijmklanken te gebruiken. Dit komt wel meer voor in het werk van (gemakzuchtige) dichters, maar het is niet conform de opdracht.

Het wat onbeholpen rijm sluit mooi aan bij oprechte, directe woede. Wel is het jammer dat je toewerkt naar een in mijn ogen wat flauwe woordspeling. Deze gekunsteldheid en de wat cryptisch-poëtische verzen in het sextet, doen toch wat af aan de eerlijke woede uit het octaaf. Jammer, het zou een mooi protestsonnet op kunnen leveren

Rijm

• klap/smeerlap = schrikkelrijm
• oorlogstijd/inténsitijd = rijk rijm

Metrum
Het begint goed, maar het lijkt wel of je er langzaam de brui aan geeft. In het sextet lijkt het erop dat je het metrum helemaal overboord gooit.
Aanwijzingen voor het metrisch maken van een gedicht kun je vinden in mijn reactie onder de opdracht.

Foutje
Plat gebombardeerd = platgebombardeerd

De dichtcoach

Dag Hadeke en Musonius,

Dank dat jullie de moed hebben gehad mijn sonnet van commentaar te voorzien en er zelfs nog iets positiefs in ontdekten. Ik heb er urenlang serieus aan gewerkt (gepuzzeld), het resultaat is niet erg geslaagd, was wel leerzaam. Ook het commentaar op ander werk.
Hadeke, ik zou eerder spreken van een woordspeling zoals Musonius doet, want aan een grap heb ik in de verste verte niet gedacht. Dat de woordspeling flauw is overgekomen spijt mij ook. De termen intensiteit en inténsitijd vormen de kritische kern van het gedicht, dus bloedserieus, maar waarschijnlijk ook te cryptisch.
In onderstaande tekst geef ik in het kort weer vanuit welke gedachte ik het sonnet gefabriceerd heb. In een essay zou ze beter gepast hebben dan in een gedicht.

Al maanden ben ik woedend, gefrustreerd en verdrietig om de gebeurtenissen in Rusland (Kremlin) en Oekraïne. Ik zoek globaal naar oorzaken die de trieste gevolgen hiervan in beide landen (en elders), kunnen verklaren. Ik zoek de oorzaak in de wijze waarop de mensheid sinds -pak weg- de Industriële Revolutie, wereldwijd, in relatieve vrijheid op zoek is gegaan naar methoden om de welvaart te vergroten. Alle aspecten die hiermee verbonden zijn, werden in de loop van enkele eeuwen, tot op de dag van vandaag, exponentieel geïntensiveerd. Deze tijd waarin de nadruk voornamelijk ligt op deze intensivering van het maatschappelijk gebeuren in de breedste zin, noem ik de intensietijd. Deze tijd kent naast vele goede kanten, ook gruwelijke excessen waarop ik nu niet in kan gaan. Toch noem ik er enkele, omdat ze nu evident de kop op steken: zelfverrijking, zelfoverschatting en geculmineerde, grenzeloze, niets ontziende machtshonger.