Reactie Marc (Hostwriters): Grijze muis wordt vamp maar wil, zo blijkt, het liefst grijze muis blijven. Het spel met de vijftig tinten grijs sijpelt erdoorheen. Het hoofdpersonage blijft onzeker, ook wanneer ze transformeert naar de babe op de dansvloer. Je kunt je afvragen in welke hoedanigheid ze zich het meest op haar gemak voelt.
Het verhaal doet wat tendentieus aan met al de herrie die de laatste tijd opwalmt uit de ‘The Voice’ perikelen. Doordat naderende voetstappen haar lijken te redden, wordt het cliché doorbroken. Troebele geest die ik ben, vraag ik me af: hopelijk behoren die naderende voetstappen aan een persoon met edeler bedoelingen.

Veel wordt verteld in een bestek van goed zeshonderd woorden. Het zou de aanzet kunnen zijn van een wraakroman. Een keurige schrijfstijl met variatie in de woordkeuze. (Ze schuift haar bril, klinkt nogal omslachtig. Kan ze hem niet omhoog duwen?) Zou zomaar dieper uitgewerkt kunnen worden.

Bericht van Mili (Hostwriters)

Ha SchrijfDeb,

Technisch aardig verzorgd hoewel je bijna overal vergeet een komma tussen twee werkwoorden te zetten. Dan gebruik je komma’s waar ze niet nodig zijn; komma’s zijn bedoeld om een rustpauze aan te geven (“haar, waardoor”). Een aantal keren gebruik je ‘maar’, waar dit niet nodig is. ‘Maar’ dient een tegenstelling aan te geven en geen verbinding te zijn tussen twee zinsdelen. “ … zegt Isabel, maar zowel de … “ > hier is ‘maar’ zelfs volkomen overbodig.

“… als een waterval over …” en “…haar hart klopt in haar keel” > platgetreden, probeer altijd, in jouw woorden, origineel te zijn.

“… en ze begint als vanzelf … “ > hier is herhaling van de persoonsvorm niet nodig, de zin stokt er door.

‘Ik ben op zoek naar ’Vijftig tinten grijs.’ > hier vergat je een tweede aanhalingsteken: 1 x na titel, 1 x ter afsluiting van het gesproken woord.

“rood aangelopen meneer” (‘meneer’ 2 x gebruikt) om vervolgens over te gaan naar “man”. Wees consequent, ‘meneer’ detoneert zelfs.

Ik mis een (omkleed)stukje als de hp weer door de achterdeur naar buiten gaat. In dat lubberige grijze vest en wel op haar rode pumps?

2 x ‘plotseling’ > stuur niet als schrijver, probeer beeldend te schrijven.

“ … aan heeft gebracht …” > heeft aangebracht > houd bij elkaar wat bij elkaar hoort.

Heb met Isabel te doen, hartelijk dank voor je inzending.

Ik vind het helemaal niet leuk en eerlijk dat haar dit overkomt, dus dat is goed geschreven lijkt me. Ik vroeg me eerst af of het leuk zou zijn dat ze zelf de collega achter de toonbank was en er een beetje ongemakkelijk mee was, maar dit is beter denk ik. 

Daar gebeurt inderdaad nogal wat en dat in weinig woorden, knap. Ik vind het idee van de tegenstelling tussen Isabel op en na haar werk leuk, maar de uitwerking weinig verrassend. Mede daardoor blijft het personage wat abstract. De bril op het puntje van haar neus vind ik bijvoorbeeld wel beeldend, maar wat ik voor me zie, is een stereotype en niet een persoon die 'echt' aanvoelt.

Ze geniet van het gevoel ergens bij te horen.

Dit kan aan mij liggen, maar deze zin verwart me een beetje. Is het doel van die transformatie niet juist om uiting te geven aan haar individualiteit? Is onzichtbaar zijn niet het toppunt van ergens bij horen? Voor iemand die ergens bij wil horen mis ik ook interactie, beide 'versies' van Isabel maken nergens contact. Dit sluit aan op het voorgaande, ik mis wat aanknopingspunten om te begrijpen wat er nu eigenlijk in haar omgaat.

Ik denk dat er nog meer uit te halen is, maar je schrijfstijl vind ik prettig en het open einde vind ik ook mooi. Ik heb het met plezier gelezen.