#388 Artemis
Artemis dwaalde rusteloos door de gangen. Al maanden verbood Zeus iedereen om naar buiten te gaan. Aanvankelijk hadden de goden zich onaantastbaar geacht voor het virus. Dat mensen ziek werden, was normaal. Maar dat ook zij zelf getroffen zouden worden, was ondenkbaar. Hun gevoel van onsterfelijkheid veranderde nadat Hermes zich op een dag zwaar hijgend in een fauteuil liet zakken. Hij kwam net terug van een van zijn reizen en had nauwelijks adem om zijn verhaal te vertellen. Zeus zette meteen wachters voor de kamerdeur en verzegelde de paleisdeuren.
Vanuit een raam staarde Artemis mistroostig naar het landschap. Haar grijze ogen volgden een vogel die in het dal rondcirkelde. Ze benijdde haar broer. Overdag verkeerde hij in druk overleg met Asclepius. Een medicijn hadden ze nog niet, maar ze hadden tenminste een doel. En ’s avonds vond hij rust in zijn muziek. Artemis daarentegen was afgesneden van alles wat haar tot rust bracht: het zachte ruisen van de bladeren, het gorgelen van het beekje, het koele mos dat haar ogen kalmeerde.
'Artemis!'
Artemis maakte een hoofdbuiginkje voor Hera. Net diep genoeg om niet onbeleefd te zijn.
'Sta daar niet zo te staan! In de keuken kunnen ze nog wel hulp gebruiken.' Artemis zuchtte en wierp een laatste blik uit het raam. Afdalen naar die broeierige ruimte zonder daglicht was wel het laatste wat ze wilde. Maar Hera tegenspreken was onmogelijk. Futloos streken haar vingers over de pijlenkoker waar ze maar geen afscheid van kon nemen, hoewel die volstrekt nutteloos was in het paleis.
'Ja mevrouw.'
Toen Artemis de keuken binnenkwam, inspecteerde Hestia net een grote amfoor waar nectar in had gezeten. Ze keek geschrokken op toen Artemis op haar toestapte.
'Kind toch! Waar kom jij plots vandaan?' Artemis was blij dat haar tred nog even geruisloos was als altijd. Haar kuitspieren leden onder het gebrek aan lichaamsbeweging en het eelt aan haar vinger was te zacht geworden. Ze vroeg zich af hoe lang haar lichaam nodig had om te herstellen, eens ze weer naar het woud mocht.
Een andere gedaante verscheen om de hoek.
'Oh Artemis, wat brengt jou hier?' Artemis glimlachte naar Demeter. Ze liet zich de warme omhelzing welgevallen en snoof de vertrouwde geur van vers gemaaid gras op. Met Demeter kon ze beter opschieten dan met Hera of Hestia die al hun energie op het huishouden richtten. Demeter keek haar onderzoekend aan en reikte toen de snoeischaar aan.
'We redden het wel. Ga jij naar de serre? Breng wat kruiden mee als je terugkomt.'
(lichtjes aangepast n.a.v. feedback)
Prachtig, die mythologische…
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol
Prachtig, die mythologische setting!
Ik merk wel dat mijn gebrek aan voorkennis me belemmert om het verhaal helemaal goed te begrijpen. Daar ga ik snel eens wat aan doen 🙂
Reactie Marc (Hostwriters…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Reactie Marc (Hostwriters): Een verhaal voor de connaisseurs van de Griekse Mythologie. Het prozaïsche taalgebruik tussen de protagonisten contrasteert met de goddelijke setting, wat de goden eigenlijk een beetje kneuterig maakt. Het verhaal wint wellicht aan diepte bij de lezers die eerder klassiek geschoold zijn. Wel opvallend, vooral in de eerste gedeelte, is het passief taalgebruik. Veel ‘had’ en ‘hadden’. Ook ‘toen’ is niet zo mooi.
‘Hun gevoel van onsterfelijkheid was veranderd toen Hermes zich op een dag zwaar hijgend in een fauteuil had laten zakken. Hij kwam net terug van een van zijn reizen en had nauwelijks adem om zijn verhaal te vertellen. Zeus had meteen wachters voor de kamerdeur gezet en de paleisdeuren verzegeld.’
Suggestie:
Hun gevoel van onsterfelijkheid veranderde nadat Hermes zich op een dag zwaar hijgend in een fauteuil liet zakken. Hij was net terug van een van zijn reizen en kwam adem te kort om zijn verhaal te vertellen. Zeus zette meteen wachters voor de kamerdeur en verzegelde de paleisdeuren.
Nog niet zo lang geleden las ik ‘Mythos’ van Stephen Fry en onvermijdelijk moest ik daaraan denken. In hoeverre het beantwoordt aan de opdracht, laten we even in het midden 😉.
Als een fan van Griekse…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Als een fan van Griekse mythologie, heb ik dit verhaal met plezier gelezen. Leuk om te lezen hoe ver Corona invloed heeft ;)
Beste Marc, veel dank…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Beste Marc, veel dank voor uw feedback. In de eerste plaats wil ik me verontschuldigen, blijkbaar heb ik de opdracht fout begrepen... Ik las het als een uitnodiging om een personage uit zijn/haar routine te halen en te zien hoe het personage daarop reageert. Dat is dus Artemis in lockdown geworden, en vooral hoe haar relaties met de andere goden daarbij tot uiting komen. Ik zal de opdracht volgende keer beter lezen! (bloos bloos) Bedankt voor de suggestie over de zin. Ik zat daar een beetje in de knoop met het gebruik van verleden tijd, omdat het gebeuren met Hermes voorafgaat aan de scène van Artemis. Maar uw zinnen klinken inderdaad veel vlotter, ik pas het aan.
Annetteke en SchrijfDeb: heel erg bedankt! :-)
Bericht van Mili …
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Bericht van Mili (Hostwriters)
Ha Laura N,
Nog een passieve zin zoals Marc aanhaalde: “Een medicijn hadden ze nog niet, maar ze hadden tenminste een doel.” Voel je hoe weinig bekoorlijk deze zin is?
Over dubbele en enkele aanhalingstekens bij een dialoog: de meeste uitgevers prefereren enkele, het staat ook minder ‘zwaar’. Dubbele zijn eerder gereserveerd voor citaten.
Zou het niet eerder ‘pijlenkoker’ zijn dan ‘pijlkoker’? “… en snoof de vertrouwde geur van versgemaaid gras in.” > het is opsnuiven en vers gemaaid schrijf je uit elkaar. Geen komma na “Hestia”.
Hartelijk dank voor je inzending.
Beste Mili, veel dank…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Beste Mili, veel dank hiervoor! Ik ga erop letten. Dat van de aanhalingstekens wist ik niet, bedankt voor de tip! :-)