Lid sinds

3 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#386 Onderweg

 

‘Ik heb dus zo geen zin in deze dag’, verzucht ze, terwijl ze haar mobieltje schuin voor haar mond houdt. De persoon aan de andere kant is het met haar eens blijkbaar. Zonder dat ik het wil, kan ik het gesprek woord voor woord meeluisteren.

Ik kijk naar buiten en probeer van het uitzicht te genieten. Helaas, door de weerspiegeling van haar malende kaken in het raam, lukt dit amper. Het arme croissantje heeft geen kans, het wordt vermorzeld tussen kiezen, speeksel en een regelmatige slok energy drink. Omdat praten en eten blijkbaar tegelijkertijd dienen te gebeuren, zie ik de eerste stap van het verteringsproces live gebeuren.  Dit, in combinatie met de geur van warme kaas en zoete drank is heftig, zo op de vroege ochtend. Ik blijf stug naar buiten staren. De weiden waar we langskomen zijn gevuld met net zo onsmakelijk kauwende koeien.

Ik neem een slok koffie uit mijn papieren beker en slaak een diepe zucht. Uit de rugzak op mijn schoot diep ik een krentenbol met kaas op. Ik neem een hap en vang per ongeluk de blik van mijn overbuurvrouw. Ze heeft haar telefoongesprek beëindigd en kijkt met een vies gezicht naar mijn krentenbol.

‘Hoe krijg je het weg?’, lijken haar ogen te vragen, terwijl ze haar blikje wegzet. Haar voeten liggen op de zitting naast me, haar broek ziet eruit alsof ze net door een beer is aangevallen.

Tijdens de stop op het station stroomt de trein vol met meerdere passagiers. Geuren van koffie, broodjes en fris gewassen haren vullen de coupé. Een man blijft naast ons staan en werpt een blik op haar schoenen naast mij op de bank. Met een diepe zucht trekt ze zich recht en laat haar gympen langs de zitting op de vloer glijden. Tergend langzaam trekt ze haar voeten onder haar eigen zitplek. De man gaat zitten en werpt een blik op mij, één wenkbrauw opgetrokken. Ik haal mijn schouders op, beantwoord zijn lachje en kijk weer naar buiten. In de weerspiegeling zie ik de man een broodje uit zijn aktetas halen. Een krentenbol met kaas.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schrijfdeb, je beschrijft het heel beeldend. Ik zie de vrouw zo voor me zitten, kauwend en pratend. Mooi einde. Met plezier gelezen.

‘Hoe krijg je het weg?’, lijken haar ogen te vragen, ---> dit wordt niet hardop gezegd, dus hoeft niet tussen ah-tekens

één wenkbrauw opgetrokken.  ---> ik heb het geprobeerd, mij lukt het niet.

.. zie ik de man een broodje uit zijn aktetas halen. ---> om een herhaling van "de man" te voorkomen kun je ook gewoon hem zeggen.

Lid sinds

3 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha Schrijfdeb, ik ben er helemaal bij, daar in die treinwagon. Ik kan wel één wenkbrauw optrekken, dus is het wel mogelijk voor sommige mensen. Mooi dat je de geuren die nieuwe passagiers meenemen beschrijft. En ook leuk hoe je beschrijft dat je hp zonder iets te zeggen een soort bondje heeft met de nieuwe reiziger in de coupé. Met plezier gelezen.

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Deb,

Leuk verhaal, ik trok mijn rechterwenkrauw ook op, na je mooie beschrijving over de moeite die het haar kostte de schoenen van de bank te halen. kort en krachtig.

In gedachten hielp ik haar een beetje ermee :)

 

A.

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dit, overigens grappig verhaal, speelt duidelijk vóór het invoeren van de mondmaskerplicht, tenzij er ook op deze manier tegen het beleid geprotesteerd werd.

Lid sinds

3 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Deb,

Je schrijft erg beeldend. Daarbij maak je ook gebruik van -- bij gebrek aan beter woord--  symboliek. Hier bedoel ik mee dat je de persoon die onbeschoft is ook dingen laat eten die over het algemeen als 'vies' of 'asociaal' worden gezien als je dat in de trein zou nuttigen. Dat maakt het verhaal nog prettiger leesbaar. 

Ik vind de zin: Geuren van koffie, broodjes en fris gewassen haren vullen de coupé. een hele mooie vondst. Sowieso doen geuren het uitstekend voor een goede 'show don't tell', maar in jouw verhaal al helemaal omdat je al eerder bent ingegaan op de geuren in de treincoupé. Geur wordt makkelijk vergeten en als je dat dan zo 1) toepast en 2) terug laat komen, dan is dat echt een schot in de roos. 

Complimenten voor de laatste zin. Daarmee is er een mooie cirkel rond. 

Erg mooi geschreven!

Groet, 

Nadine
 

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi SchrijfDeb Lamaeker, Ik heb je verhaal met plezier gelezen en een paar maal herlezen. Hier en daar golft het als een verhalend gedicht. Met enige aanpassing zou je dat ervan kunnen maken.