#386 Verloren liefde (een schrijfexperiment)

Experiment geslaagd, Taco. Ik zou zelfs het woord meesterlijk in de mond willen nemen, ware het niet dat ik het op papier moet zetten.

Hoi Taco,

Het duurde eventjes voor ik doorhad waar je naartoe wilde met de anders uitgelijnde alinea's. Maar ik stak meteen twee duimen op toen het kwartje viel. Wat origineel en goed gedaan! 

Ik vind de setting hier ook mooi voor gekozen. Niet alleen omdat dit ook echt in een Ikea-restaurant zou kunnen gebeuren. Je schrijft heel verlangend: beide personages willen heel graag dat de ander iemand is waarmee ze ooit (weer) eens samen zouden willen wonen, eten... het dagelijkse leven mee op zouden willen pikken, zo je wil. 
Dan is een restaurant de perfecte plaats. Eten is wat dat betreft zowel een eenvoudig als soms toch ook wel licht intiem. 

Complimenten! 

Groet,

Nadine
 

Wat een leuke insteek, Taco! De ideale plek hier om te experimenteren. 

In mijn fantasie gaan ze toch bij mekaar aan tafel zitten en misschien worden ze wel betere partners dan diegene die ze dachten dat de ander was. Of misschien is zij heel goed geconserveerd en hij helemaal niet en zijn ze toch Paul en Monique. 

Originele manier om een verhaal te vertellen. Ik heb er met oplopende spanning van genoten. Jammer dat het toch op een teleurstelling uit loopt. Maar wat let mij om ze elkaar in de armen te laten vliegen en een rondedansje van vreugde te maken. Mijn avond is geslaagd; ik kan rustig gaan slapen.

@Gi: Wat een mooi compliment, dankjewel!

@Nadine: Dank voor je compliment, ik ben blij dat het experiment gelukt lijkt.

@Annabe en @Dos: Fijn om te zien dat jullie je eigen einde bedenken. Ik probeer die ruimte vaak te laten in mijn verhalen. Ik heb een paar eindes bedacht zoals deze:

Ik stopte bij haar tafel en vroeg: "Monique?"

"Nee, ik heet Marloes," zei ik, "Ben jij Paul?"

"Nee, ik ben Peter", en begon te glimlachen. "Aangenaam kennis met je te maken."

"Hallo Peter, ook aangenaam kennis te maken. Wil je koffie?"

Ik ging bij haar aan tafel zitten en we begonnen te kletsen.

Taco, wat mooi gedaan. Ik sluit me volledig aan bij voorgaande commentaren. Het leest lekker en ik voel de teleurstelling bij beide personages. Met veel plezier gelezen. Experiment geslaagd.

Taco, zo'n einde had ik ook graag gezien. Niets mis met jouw einde, maar ik moet het wel zien te verwerken. Ik denk dat ik een weke romanticus ben.

@Fief: Dankjewel, het pakt inderdaad goed uit.

@Dos: Niks mis mee. Misschien moet ik wat vaker een happy end schrijven, is eigenlijk ook best leuk.

Ach, ik vrees dat ik ook een weke romanticus ben, maar daardoor is de teleurstelling natuurlijk wel beter invoelbaar.

Mooi bedacht. Om mij er nog iets meer in mee te krijgen zou ik de tegenwoordige tijd nemen. Nu blijf ik nog wat op afstand. Juist door de korte tekst kan dat denk ik prima.

Leuk om het verhaal in de chat-vorm te gieten. Ik heb dit ook eens toegepast bij een duet (en weer teruggedraaid omdat ik het te onrustig vond ogen).
Prachtig verhaal, maar je houdt de lezer erg op afstand door de volgende drie punten:

Tijd
Ik denk dat het verhaal meer tot zijn recht komt als het in de tegenwoordige tijd geschreven wordt. Bijvoorbeeld, vergelijk:
Beverig stond ik op. Stikzenuwachtig liep ik haar kant op. Ik had geen idee wat ik zou gaan zeggen.
Beverig sta ik op. Stikzenuwachtig loop ik haar kant op. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen.
De zin in tt vind ik veel spannender.

Infodump
Er zitten wat geforceerde infodumpjes in de tekst:

• Na de dood van mijn vrouw had ik mijn huis verkocht, ik trok het niet om er te blijven wonen.
• Het is minstens  veertig jaar geleden dat mijn ouders het verboden nog langer met hem om te  gaan. ‘Hij is niet goed genoeg voor je’, zeiden ze. En vroeger luisterde je naar je ouders.

Het zou mooi zijn als je dit natuurlijker weet te integreren in hun gedachten.

Taalgebruik

Ik zag hem gaan zitten, hij was me opgevallen toen hij naar zijn tafeltje liep. Hij leek heel erg op Paul.
Mijn Paul. Mijn lieve, lieve Paul.

Je trekt de lezer meer het verhaal in als je begint met:

Paul? Is dat Paul? Hij was mij meteen opgevallen toen [...]

Soms is de volgorde van zinnen alleen al een verandering:

Ik legde de vork met het balletje weer neer. Zou ze het zijn?

Versus:

Zou ze het zijn? Ik leg mijn vork met het balletje neer.

Neem de volgende alinea's:

Vlakbij haar tafeltje zag ik dat ze het niet kon zijn, [...]
Toen hij langsliep zag ik dat hij het niet was, [...]

Wat zou het mooi zijn als je deze begon met: Ze is het niet. en Hij is het niet.

Je hebt een mooi verhaal geschreven, maar met nog wat sleutelen, kun je mij als lezer er meer bij betrekken.

___

• Ikea restaurant = IKEA-restaurant

Goed bedacht!

Ook ik denk dat je verhaal in de tegenwoordige tijd nog beter tot zijn recht komt. De opmerkingen van Musonius over taalgebruik en woordvolgorde vind ik ook erg waardevol. Een goed verhaal wordt daarmee nog beter.

Laat de teleurstelling er alsjeblieft in. De romantiek leeft bij tragiek.

Potverdrie, dit is de zoveelste keer dat ik beter in de tt had kunnen schrijven. Ik ben opgevoed met schrijven in de vt. Is er een soort vuistregel voor dit probleem. Wanneer schrijf je in de tt en wanneer in de vt?

@Musonius: Dank voor je suggesties, het verhaal wordt er dan veel beter door.

@Mespunt. Dank voor je compliment. Ik laat de teleurstelling zitten, past ook beter bij mijn stijl.

Taco, ik was ook zo'n vt schrijver maar sinds ik vele oude tekstjes in de tt heb gezet, wat op zich een goede taaloefening is, krijgen ze inderdaad een andere (meestal betere) dynamiek. Dit gezegd zijnde heb ik absoluut geen probleem met teksten die in de vt staan.

Hallo Taco, originele insteek om de twee gedachten zo door elkaar te plaatsen, maar de layout oogt voor mij nogal rommelig. Ik weet daar niet direct een oplossing voor, misschien komt het doordat je de regels van de dame rechts laat uitlijnen. Ik voelde ook teleurstelling op het einde, teken dat ik meevoel met de personages.

Ha Taco, helaas geen happy end voor dit mooie verhaal vol romantiek en verlangen. Ik vind het vervelend om te zeggen: dat happy end had je ook kunnen doen, want je hebt het niet gedaan en dat was jouw keus. Punt. Dat ik het zelf zou wensen is wat anders. Dat geeft aan hoe mooi je het geheel hebt beschreven en hebt opgebouwd. Dat is een compliment waard. Ik heb het graag gelezen!

Ik heb jullie tips ter harte genomen en het verhaal in tt geschreven en nog een paar verbeteringen. Veel beter, al zeg ik het zelf.

Dank!

Taco, hoe je een meesterlijke tekst 'tegenwoordig' nog beter kan maken. Nogmaals chapeau!

Ik sluit me aan bij de groep romantici. Niks geen happy end. Prachtige setting, en het juiste einde.

Al moet ik bekennen dat ik pas halverwege het begreep en even overnieuw moest beginnen.

A.