Haha, inderdaad een hoop vragen! Ik zal ze zo goed mogelijk proberen te beantwoorden.

Mijn boek, "Alice's Adventures under Water", is een vervolg op de bekende Alice in Wonderland-boeken van Lewis Carroll. Vandaar dat ik er voor heb gekozen om in het Engels te schrijven. De stijl en het taalgebruik in mijn boek zijn dan ook gebaseerd op dat in de oorspronkelijke boeken, het is niet volledig mijn eigen stijl. Ik ken de boeken door en door en ben goed in Engels, daarom dacht ik dat ik prima in het Engels een vervolg zou kunnen schrijven.
Ook heb ik een proeflezer in de arm genomen, die niet alleen native speaker is, maar ook nog eens linguïst, en me dus kon helpen om de puntjes op de i te zetten. Een proeflezer met de taal van je boek als moedertaal is wel een must wat mij betreft. (Sowieso is een proeflezer een must, al ben je nog zo'n taalwonder!)
Er bleken gelukkig maar weinig spelfouten in mijn verhaal te zitten. Het waren vooral een paar grammaticale constructies die anders moesten, wat verwisseling tussen Engelse en Amerikaanse termen, nuances over hoe je iets (niet) zou zeggen in het Engels, en subtiele details over klemtonen en cadans in mijn gedichten. 

POD en uitgeven in eigen beheer zijn twee los van elkaar staande dingen. Uitgeven in eigen beheer betekent dat je geen professionele uitgever in de arm neemt maar alles zelf doet. Of je het nou zelf doet of je uitgever alles laat doen, je boek moet toch op de een of andere manier gedrukt worden. POD staat voor Print On Demand en betekent dat je alleen een exemplaar van je boek laat drukken wanneer er een bestelling voor binnenkomt (dat kan ook een bestelling van een klein voorraadje voor jezelf zijn). Het tegenovergestelde is offset printing, waarbij je een voorraad laat drukken (en dat gaat meestal vanaf grote aantallen). Het laatste is goedkoper per stuk, maar je moet vooraf wel inschatten hoeveel exemplaren je kunt verkopen om niet met een voorraad te blijven zitten, wat een financieel risico is. Daarom kiezen auteurs die uitgeven in eigen beheer vaak voor Print On Demand en professionele uitgevers voor offset drukken.
Het nadeel is dat veel boekhandelaren denken: POD = self publisher = lage kwaliteit, omdat via POD natuurlijk elke nitwit die denkt dat hij kan schrijven, iets kan laten produceren. Daarom heb je met een POD-boek wel meteen een achterstand op mensen die via een uitgever werken.

Ik had oorspronkelijk een kleine uitgever in het Verenigd Koninkrijk bereid gevonden om mijn boek uit te geven, maar de communicatie verliep heel slecht, ik voelde me te veel vastzitten in zijn huisstijl waardoor mijn eigen ideeën over de vormgeving niet uit de verf kwamen, en omdat hij zowel mijn uitgever als proeflezer was, hadden we ook onenigheid over de inhoud van het verhaal en weigerde hij het uit te geven als ik niet alles zou verbeteren wat hij wilde. Ik heb daarom uiteindelijk besloten om hem alleen als proeflezer in te zetten en het uitgeefproces zelf op me te nemen. Ik had er vertrouwen in dat ik dat wel zou kunnen. Hij zou sowieso geen promotie voor me doen en ook zijn boeken gingen via POD, dus dat was geen reden om bij hem te blijven. Ik had hem vooral gekozen omdat hij in het verleden al diverse Alice in Wonderland-gerelateerde boeken had uitgegeven, en met zijn inhoudelijke achtergrondkennis een perfecte proeflezer zou zijn (Geen promotie vanuit de uitgever is normaal gesproken een reden om niet met een uitgever in zee te gaan, want je wil juist van hun ervaring gebruik kunnen maken; dat is wat mij betreft de grootste meerwaarde van een uitgever. Ik werk gelukkig als online marketeer dus heb wel verstand van promotie, alleen geen netwerk).

Ik had met mijn boek nog bij andere uitgevers kunnen gaan leuren, maar het duurde me inmiddels al veel te lang en ik had geen zin om opnieuw te beginnen. Ook had ik een deadline staan voor de boekpresentatie en alleen met zelf uitgeven zou ik die nog kunnen halen. Voor mij was dit boek uitgeven een eenmalig bucket list-ding en ik had veel liever een boek dat helemaal was zoals ik dat wilde met wat minder verkopen, dan heel veel verkopen en spijt hebben van alle concessies die ik had moeten doen. Ook achteraf ben ik blij met mijn keuze het lekker zelf te doen, al zou ik het niet zomaar aan iedereen aanraden.

In de promotie richting boekhandels en bibliotheken heb ik bewust niet benadrukt dat ik Nederlandse ben, om de afnemers zich niet onnodig zorgen te laten maken over of mijn taalniveau wel voldoende was. Begeleidende brieven, informatie leaflets enzo heb ik natuurlijk ook allemaal in het Engels opgesteld en extra gecontroleerd op taal- en spelfouten. Ik vermoed dat als die communicatie goed is, ze denken dat je boek vast ook goed genoeg is. 
Zoals je in mijn blogpost kunt lezen heb ik ervoor gezorgd dat mijn boek verkrijgbaar is bij lokale distributeurs, waardoor men zo min mogelijk via buitenlandse kanalen hoeft te bestellen. Die distributeurs maakte het volgens mij niet uit dat ik Nederlandse ben, als ze dat al doorhadden. Meestal is het een kwestie van een formuliertje invullen en dan kijken ze hoogstens naar de flaptekst en of de cover er een beetje goed uitziet. Aangezien je met print-on-demand geen voorraad bij ze aflevert waardoor ze risico lopen en het feitelijk alleen gaat om een digitale vermelding in hun database die afnemers kunnen vinden, boeit het hen ook niet hoe goed je boek is. 

Bij de promotie heb ik gefocust op het VK, de US en Australië en omdat dat grote landen zijn, komen daar natuurlijk ook de meeste reacties uit. De reacties uit Nederland zijn logischerwijs vooral van vrienden en kennissen die ik mijn boek heb opgedrongen. ;-) 
De beoordelingen zijn gelukkig zonder uitzondering positief: alleen maar 5 sterren op Amazon en 4 a 5 sterren op Goodreads. Volgens mij is iedereen tevreden over mijn taalniveau en de mate waarin ik de stijl van Lewis Carroll heb weten te matchen; dat komt ook expliciet in de reacties terug.

Hopelijk heb je hier iets aan. Dit is natuurlijk wel heel specifiek voor mijn situatie. Voor jouw type boek is het misschien beter om andere keuzes te maken.