Een kostbaar kleinood

Dit jaar moest het er van komen. Ik zuchtte en pakte het doosje onder mijn bed vandaan.
Met trillende handen opende ik het en liet mijn vingers over de inhoud glijden. Overmand door emoties en herinneringen nam ik het in mijn handen en snoof de geur op. Wat zou Julia denken als ze het zag...wat zou ze zeggen?
Ik stond op en rechtte mijn schouders. Ieder jaar nam ik me voor naar haar toe te gaan en op te biechten wat ik toen had gedaan, jaren geleden.
Dankzij het almachtige internet was ik er achter gekomen waar ze woonde.

Honderden gedachten spookten door mijn hoofd toen ik voor de deur stond. Zou Julia getrouwd zijn, kende ze me nog of was ik alleen nog een vage herinnering. Wat als ze me niet binnen liet. Wat...?
Ik haalde diep adem en drukte op de bel. Binnen hoorde ik een dingdong.
Achter het glas zag ik een schaduw naderen. Mijn hart bonsde in mijn keel toen de deur openging.
Als ze al verbaasd was dat ze me zag liet ze dat niet merken.
'John, kom binnen. '
Ze ging me voor een stijlvol ingerichte kamer in,ging op de bank zitten en sloeg haar benen over elkaar.
'Wat verschaft me de eer. Hoe lang is het geleden...? '
Ik stotterde en werd rood onder haar vorsende blik. Ze was nog net zo knap.
'Eh..een jaar of veertien, denk ik.
Ze keek naar het doosje in mijn handen.'Is dat voor mij? '
'We hadden toen gym op school enne... ik ben toen jullie kleedkamer ingegaan onder het douchen. Nu heb ik eindelijk de moed gevonden het je terug te geven. '
Fronsend nam ze het doosje van me over en opende het voorzichtig. Haar gezicht betrok.
'Ik was toen verliefd op je, 'zei ik zacht.'Maar ik durfde je niet te vragen. Ik was wanhopig op zoek naar iets van jou, iets intiems...en ik nam dit mee.'
Ze schudde haar hoofd en stond op.'Je bent te laat, John. Ik ben al getrouwd. '